Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Techniką kapilarnej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/HRMS) oznaczono skład i stężenie pozostałości chloronaftalenów w mięśniach piersiowych i wątrobie kormoranów gnieżdżących się nad Zatoką Gdańską. Sklad jakościowy, odcisk (%), profil grup homologów (%) i stężenie kongenerów (ng/g masy lipidów) chloronaftalenu były podobne w tkance mięśniowej i wątrobie poszczególnych okazów kormorana. Obecność w tkankach kormorana w względnie dużym stężeniu 1,3,6,7-T4CN (PCN nr 44) sugeruje, że procesy termiczne (spalanie śmieci, wytapianie metali) mogą być ważnym źródłem trwałych i toksycznych kongenerów chloronaftalenu w środowisku naturalnym.
Przedstawiono wyniki kongenero-specyficznej analizy pozostałości polichlorowanych naftalenów w tkanach miękkich omułków oraz całych storniach z Zatoki Gdańskiej. Wyznaczono współczynniki bioakumulacji PCNs w łańcuchu troficznym obejmującym stornię i omułka.
Przedstawiono skład i stężenia związków z grupy chlordanu w podskórnej tkance tłuszczowej morświnów złowionych jako przyłów w Zatoce Gdańskiej. Próbki ekstrahowano i oczyszczono metodą niedestrukcyjną z dializą przez membranę polietylenową. Wyciąg analizowano techniką kapilarnej chromatografii gazowej i niskorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/LRMS). Oznaczono stężenia heptachloru, U82, MC4, trans-chlordanu, MC5, cis- chlordanu, MC7, MC6, trans-nonachloru, cis-nonachloru, oksychlordanu i epoksydu heptachloru.
Oznaczono stężenie polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDDs) i polichlorowanych dibenzofuranów (PCDFs) w tkankach trzech grup ptaków morskich - wszystkożernych (mewa pospolita Larus canus), rybożernych (nur rdzawoszyi Gavia stellata, alka krzywonosa Alca torda, nurzyk podbielały Uria aalge) i drapieżnych (bielik Haliaeetus albicilla), z części południowej Morza Bałtyckiego. 2,3,4,7,8-penta-CDF i 1,2,3,7,8- penta-CDD wykryto w największym stężeniu, a w mniejszym wiele innych mniej toksycznych PCDDs i PCDFs.
Oznaczono stężenie pozostałości dieldryny, aldryny, endryny, izodryny, endo- sulfanu 1 i 2 w śledziach, dorszach, storniach, okoniach, sandaczach, minogach, babkach obłych, dobijakach i tobiaszach złowionych w Zatoce Gdańskiej. W analizie zastosowano niedestrukcyjną metodę ekstrakcji, oczyszczania i frakcjonowania próbek z rozdziałem w kolumnie kapilarnej chromatografu gazowego i detekcję techniką niskorozdzielczej (1000 amu) spektrometrii mas (HRGC/LRMS). Dieldrynę wykryto w rybach w stężeniu od 0,84 do 6,6 ng/g masy mokrej (od 15 do 70 ng/g masy lipidów), a obecności pozostałych pestycydów nie wykryto powyżej granicy oznaczalności metody, tj. < 0,014- < 0,048 ng/g m.m. dla aldryny, < 0,015- < 0,082 ng/g m. m. dla endryny, < 0,081- < 0,021 ng/g m.m. dla izodryny, < 0,18-< 0,32 ng/g m.m. dla endosulfanu 1 i < 0,12-< 0,21 ng/g m.m. dla endosulfanu 2.
Stosując kapilarną chromatografię gazową i niskorozdzielczą spektrometrię mas (HRGC/LRMS) oznaczono stężenie pozostałości DDT i jego metabolitów (DDTs; p,p'-DDT, o,p'-DDT, p,p'-DDD, o,p'-DDD, p,p-DDE, o,p'-DDE i p,p'-DDMU) w jadalnych gatunkach ryb złowionych w Zatoce Gdańskiej latem 1992 r. Zbadane 10 gatunków ryb zawierały wykrywalne ilości DDTs. Stężenie DDTs wykazane w śledziach było około trzykrotnie mniejsze (110 ng/g masy mokrej) niż odnotowano u tych ryb złowionych w części południowej Morza Bałtyckiego (tzw. Bałtyk właściwy) w latach 1979-1983, i około czternastokrotnie mniejsze niż wykrywano w okresie kulminacji skażenia DDTs tej części morza w latach 1969-1973.
Oznaczono skład i stężenie pozostałości związków z grupy chlordanu (CHLs) oraz ich metabolitów (cis-i trans-chlordan, cis-i trans-nonachlor, oksychlordan, heptachlor, epoksyd heptachloru, MC4, MC5, MC6, MC7, U82 i U83) w śledziach, dorszach, stomiach, okoniach, sandaczach, minogach, babkach obłych, dobijakach i tobiaszach złowionych w Zatoce Gdańskiej. W analizie zastosowano niedestrukcyjną metodę ekstrakcji, oczyszczania i frakcjonowania próbek z rozdziałem w kolumnie kapilarnej chromatografu gazowego i detekcją techniką niskorozdzielczej (1000 amu) spektrometrii mas (HRGC/LRMS). Poruszono kwestię rozmieszczenia przestrzennego CHLs w rybach w Zatoce Gdańskiej oraz możliwych źródeł pochodzenia tych związków.
Fish (herring, cod, eelpout, round goby, flounder, perch, lamprey, pikeperch, sand eel and lesser sand eel) caught in the Gulf of Gdansk in 1992 contained the residues of penta- (PCBz) and hexachlorobenzene (HCBz) in concentrations from 0.09 to 0.75 and from 0.36 to 3.7 ng/g wet weight (3.3-14 and 6.5-41 ng/g lipid weight), respectively. Both compounds were identified and quantified using capillary gas chromatography and low resolution mass spectrometry (HRGC/LRMS) after a non-destructive extraction and clean-up step with a semipermeable polyethylene membrane and further fractionation on the Florisil column. A higher HCBz/PCBz ratio indicated in some species of fish caught near the city of Gdynia when compared to the specimens caught close to the city of Gdansk indicated the existence of a slight local source of pollution with HCBz in the area of the seaport of the city of Gdynia.
Techniką kapilarnej chromatografii gazowej i niskorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/LRMS) oznaczono stężenia pozostałości związków z grupy chlordanu (CHLs) w ciernikach z Zatoki Gdańskiej. Ponadto przedstawiono skład i rozmieszczenie przestrzenne chlordanu w Zatoce Gdańskiej. Próbki ekstrahowano i oczyszczono metodą niedestrukcyjną, stosując dializę przez półprzepuszczalną membranę polietylenową.
Obecność chloronaftalenów (PCNs) wykazano w podskórnej tkance tłuszczowej morświnów Phocoena phocoena, które zginęły przypadkowo zaplątane w sieci rybackie u polskiego wybrzeża Bałtyku w 1992 r. Spośród wszystkich 48 teoretycznie możliwych tetra-, penta-, heksa- i heptachloronaftalenów w ciele morświnów wykryto i zidentyfikowano większość kongenerów. Chloronaftaleny rozdzielano techniką kapilarnej chromatografii gazowej na kolumnie z fazą Rtx-5, a identyfikację i oznaczenia ilościowe przeprowadzono techniką wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/HRMS).
Oznaczono pozostałości polichlorowanych naftalenów (PCNs) w orłach bielikach z terenu Polski. PCNs oznaczono techniką kapilarnej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/HRMS) z jonizacją wiązką elektronów (El) oraz selektywną rejestracją jonów (SIR). Stosując kolumnę kapilarną z fazą Rtx-5 i opublikowane dane chromatograficzne dla preparatu Halowax 1014 na chromatogramie zidentyfikowano 29 pików pochodzących od większości spośród łącznie 50 teoretycznie możliwych kongenerów tetra- do heptachloronaftalenu.
Stosując niedestrukcyjną metodę ekstrakcji i oczyszczania wyciągu z jego dalszym frakcjonowaniem techniką HPLC na kolumnie wypełnionej węglem aktywowanym oraz rozdział, detekcję i identyfikację połączoną techniką kapilarnej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektometrii mas (HRGC/HRMS), oznaczono stężenie 2,3,7,8-chloropodstawionych dioksyn (PCDDs) i furanów (PCDFs) w planktonie pobranym z czterech, geograficznie odległych od siebie, miejsc w części południowej Morza Bałtyckiego.
Po raz pierwszy niemal kompletnie określono skład i stężenie kongenerów PCNs nagromadzanych w organizmach żywych. W tej pracy przedstawiono dane dla ryb z Zatoki Gdańskiej. W rybach z Zatoki Gdańskiej zidentyfikowano większość spośród łącznie 48 teoretycznie możliwych tetra-, penta-, heksa- i heptachloronaftalenów. Chloronaftaleny rozdzielano, identyfikowano i oznaczano ilościowo techniką wysoko- sprawnej chromatografii gazowej w połączeniu z wysokorozdzielczą spektrometrią mas ( HRGC/HRMS) po oddzieleniu od związków od związków non-planarnych na kolumnie z węglem aktywowanym techniką wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC).
Przedstawiono skład i stężenia związków z grupy chlordanu (CHLs) w tkance mięśniowej, wątrobie i tkance tłuszczowej orłów bielików gnieżdżących się w Polsce i padlých w latach 1991-92. Stosując technikę kapilarnej chromatografii gazowej i niskorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/LRMS) zidentyfikowano takie związki jak U82, MC4, trans-chlordan, MC5, cis-chlordan, MC7, MC6, trans-nonachlor, cis-nonachlor, oksychlordan i epoksyd heptachloru.
Po raz pierwszy przedstawiono wyniki pozostałości polichlorowanych dibenzo- p-dioksyn (PCDDs) i polichlorowanych dibenzofuranów (PCDFs) w środkach spożywczych dostępnych w Polsce. Próbki ekstrahowano i oczyszczano metodą niedestrukcyjną z zastosowaniem półprzepuszczalnej membrany polietylenowej, a rozdział, identyfikację i oznaczenia ilościowe PCDDs i PCDFs przeprowadzono techniką wysokorozdzielczej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC/HRMS).
Przedstawiono wyniki badań składu i stężenia chloronaftalenów w planktonie, pierwszym ogniwie w pelagicznym łańcuchu zależności troficznych, z czterech różnych rejonów w części południowej Morza Bałtyckiego. Próbki planktonu pobrano podczas rejsu r/v ,.Oceania" we wrześniu 1992 r. Polichlorowane naftaleny oznaczano techniką wysokorozdzielczej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC-HRMS), po oczyszczeniu próbek metodą niedestrukcyjną i wydzieleniu związków planarnych na kolumnie z węglem aktywowanym. Wszystkie zbadane próbki planktonu zawierały wykrywalne ilości wielu kongenerów PCNs w stężeniu ogółem od 140 do 210 pg/g masy mokrej i od 7500 do 20000 pg/g masy lipidów.
Zbadano profil (stężenie i skład) oraz rozmieszczenie przestrzenne tetra-, penta-, heksa-, i heptachloronaftalenów w ciernikach z Zatoki Gdańskiej. Ryby złowiono w 4 miejscach w strefie przybrzeżnej Zatoki Gdańskiej w czerwcu i lipcu 1992 r. Kongenero-specyficzną analizę chloronaftalenów przeprowadzono techniką kapilarnej chromatografii gazowej i wysokosprawnej spektrometrii mas (HRGC/HRMS), po ekstrakcji i oczyszczeniu analitu metodą niedestrukcyjną z dializą poprzez membranę polietylenową oraz wydzieleniu na kolumnie z węglem aktywowanym.
Stosując metodę specyficzną dla poszczególnych kongenerów polichloronaftalenów (PCNs) określono skład i stężenie pozostałości tych ksenobiotyków w storniach (flądrach) złowionych w trzech różnych miejscach w Zatoce Gdańskiej w 1992 r. Wykazano różnice w przestrzennym rozmieszczeniu chloronaftalenów w storniach z Zatoki Gdańskiej.
Oznaczono stężenie 17 toksycznych 2,3,7,8-podstawionych kongenerów PCDDs i PCDFs w podskórnej tkance tłuszczowej morświnów padłych w sieciach rybackich zastawionych w Zatoce Gdańskiej w latach 1991-1992. Morświny zawierały PCDDs i PCDFs w znacznie mniejszym stężeniu niż stanowiące ich jedyne pożywienie śledzie - co wskazuje na zdolność tych ssaków morskich do metabolizowania dioksyn i furanów.
Stosując niedestrukcyjną metodę ekstrakcji i oczyszczania analitu oraz technikę kapilarnej chromatografii gazowej w połączeniu z wysokorozdzielczą sperktrometrią mas (HRGC/HRMS), oznaczono stężenie i skład pozostałości 2,3,7,8-chloro - podstawionych dioksyn (PCDDs) ifuranów (PCDFs) w mięśniach piersiowych i wątrobie trzech dorosłych okazów kormorana czarnego z kolonii koło Kątów Rybackich nad Zatoką Gdańską.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.