W pracy przedstawiono zmiany liczebności wybranych gatunków ptaków gniazdujących w Obszarze Specjalnej Ochrony Ptaków Natura 2000 „Dolina Środkowej Odry”. Szczególną uwagę zwrócono na taksony z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej. Porównano liczebność 31 gatunków policzonych na tej samej powierzchni w latach 1997–2000 i 2009–2010. W ciągu ostatnich 10 lat przestały gniazdować lub obecnie gniazdują tylko sporadycznie takie gatunki, jak: kulik wielki Numenius arquata, krwawodziób Tringa totanus i brodziec piskliwy Actitis hypoleucos. Nie wykryto lęgów dzięcioła zielonosiwego Picus canus. Zanotowano spadek liczebności czapli siwej Ardea cinerea (z 45–90 par w latach 1997–2000 do 54 w latach 2008–2010) i cyranki Anas querquedula (z 4–7 do 0–4 par). Do lęgowej awifauny Doliny Środkowej Odry doszły dwa gatunki – rybitwa białoskrzydła Chlidonias leucopterus (15 par) i rybitwa białowąsa Ch. hybrida (30 par). Stabilny stan lub tylko niewielkie wahania liczebności zanotowano dla takich gatunków, jak: bocian biały Ciconia ciconia (w latach 2008–2010 do 45 par), trzmielojad Pernis apivorus (15–19 par), zimorodek Alcedo atthis (22–28 par) oraz dzięcioł średni Dendrocopos medius (330–370 par), dzięcioł czarny Dryocopos martius (48–53 par) i jarzębatka Sylvia nisoria (87–100 par). Wzrost liczebności odnotowano natomiast u niektórych ptaków szponiastych: kani czarnej Milvus migrans (z 16–20 par w latach 1997–2000 do 23–31 par w latach 2008–2010), kanii rudej M. milvus (odpowiednio z 25–28 do 30–37 par), bielika Haliaeetus albicilla (z 1 do 2–4 par), błotniaka stawowego Circus aeruginosus (z 15–27 do 33–39 par) i błotniaka łąkowego C. pygargus (z 0 do 1–2 par). Wykryto także więcej gniazdujących derkaczy Crex crex (z 86 do 106–116 odzywających się samców), żurawii Grus grus (z 28 do 59–68 par) i lelków Caprimulgus europaeus (z 3 do 7–10 rewirów).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.