W artykule dokonano przeglądu specjalistycznych urządzeń do ocierania osłonek nasiennych. Przedstawiono nowe, wy- sok o sprawne urządzenie do tego celu oraz podstawowe wy-niki badań.
Opisano oryginalny model ruchu przesiewacza wibracyjnego oraz stanowisko badawcze. Przeanalizowano trójwymiarowe przemieszczenia przesiewacza na podstawie figur płaskich wykreślanych na ekranie promieniami laserów.
Doświadczalne określenie optymalnych parametrów i opracowanie nowej techniki elektrostymulacji umożliwiło uzyskanie korzystnych zmian w jakości mięsa. Wyniki przeprowadzonych doświadczeń były podstawą dla ustalenia optymalnych parametrów technologicznych, na bazie których opracowano konstrukcję urządzeń do elektrostymulacji mięsa. Zwrócono uwagę na oryginalność opracowanej konstrukcji w porównaniu z dotychczas stosowanymi w przemyśle mięsnym.
W pracy przedstawiono wyniki badań suszenia zgranulowanego pyłu w suszarce taśmowej własnej konstrukcji w prostopadłym strumieniu powietrza. Opracowano model matematyczny procesu suszenia. Otrzymano równania opisujące kinetykę suszenia materiału i nawilżania się powietrza suszącego. Do opisu procesu użyto zmodyfikowaną wartość siły napędowej. Dla wykonanych doświadczeń obliczono współczynnik kinetyczny k oraz współczynnik równowagowy m.
W pracy badano możliwość zastosowania granulatora talerzowego w przemysłowej produkcji granulatu soli kuchennej wzbogaconej mikroelementami. Przedmiotem badań był pył z Kopalni Soli w Kłodawie, a jako mikrododatek stosowano jony cynku. Ilość wprowadzanego mikrododatku określono na podstawie ustaleń z Akademią Medyczną w Krakowie. Przebadano rozkłady stężeń stosowanego dodatku w granulacie. Otrzymano równomierność stężeń w produkcie w granicach ±10%. Wyniki badań potwierdziły hipotezę, że granulator talerzowy może być stosowany z dobrym skutkiem do otrzymywania produktów z mikrodomieszkami.
Autorzy w pracy określili skuteczne parametry elektrostymulacji mięsa bydlęcego i ich zakres. Wykazali wpływ stymulacji elektrycznej na pożądane zmiany poubojowe w tkance mięsnej. Przedstawili projekt przemysłowego urządzenia do elektrostymulacji bydlęcych elementów kulinarnych.
W pracy porównano skuteczność usuwania saponin z powierzchni nasion komosy ryżowej (Chenopodium quinoa WILLD.) metodą skaryfikacji mechanicznej oraz metodą wymywania wodą. W metodzie skaryfikacji mechanicznej badano wpływ intensywności ścierania i czasu operacji na zmniejszenie zawartości saponin. Zawartość saponin oznaczano testem pianowym. Zarówno skaryfikacja mechaniczna jak i wymywanie wodą pozwoliły na uzyskanie ok. 60% redukcji zawartości saponin. Proces mechaniczny był mniej energochłonny, krótszy i nie prowadził do powstawania ścieków.
W przetwórstwie łososi odpadowe skóry wraz z tkanką podskórną stanowią 5-6% masy surowców i zawierają 35% cennego tłuszczu. Tłuszcz ten można odzyskać w postaci czystego oleju rybnego na drodze ekstrakcji wodą w temperaturze otoczenia, z wydajnością ok. 64%. Zastosowanie do ekstrakcji tłuszczu ze skór łososi wodnej zawiesiny handlowego preparatu pepsyny w stężeniu od 0,46% do 1,85% zwiększa stopień odzysku oleju rybnego ze skór łososi do ponad 90%. Pozostające po odwirowaniu oleju mokre osady zawierają 9-10% białek kolagenowych i mogą być wykorzystane do wytwarzania żelatyny rybnej.
W pracy przedstawiono badania otrzymywania granulatu paszowego o zwiększonej zawartości tłuszczu. Granulat pozyskiwano poprzez granulację talerzową, metodę atrakcyjną ze względu na niskie koszty inwestycyjne i energetyczne, natomiast określone stężenie tłuszczu w granulacie było uzyskiwane poprzez zastosowanie kontrolowanego nasączania granulatów w roztopionym tłuszczu.
W pracy przebadano możliwość wykorzystania granulatora talerzowego do produkcji korpusów drażetek stosowanych w produkcji wyrobów cukierniczych. Wyniki badań uzasadniają celowość wykorzystania granulatora talerzowego w produkcji cukierniczej i dały podstawą do znacznego usprawnienia procesu technologicznego, tj. do zwiększenia wydajności przy jednoczesnej poprawie jakości wytwarzanego produktu.
W artykule przedstawiono wyniki badań własności higroskopijnych materiałów i granulek (otoczek), wpływu rodzaju i składu mieszanin pylistych oraz cieczy wiążącej na ich nasiąkliwość (chłonność) wodną. Opracowano model matematyczny, pozwalający na łatwe określanie parametru chłonności wilgoci dla danej otoczki.
W pracy sprawdzono skuteczność technologii przygotowania do siewu nasion papryki polegającej na odwirusowaniu nasion 2% kwasem solnym, usunięciu pektyny 0,1% roztworem enzymu pektolitycznego PT-400 i usunięciu grzybów 0,1% roztworem tiuramu wg opracowanej technologii przez Domoradzką i in. (2009). Technologię rozszerzono o separację hydrostatyczną nasion po przerobie, który to proces umożliwił wydzielenie nasion najlepiej kiełkujących z partii odkażanych nasion. Badano energię i zdolność kiełkowania oraz zdrowotność nasion papryki: ‘Ożarowska’, ’Oleńka’, ‘Podstolina I’ i ‘Podstolina II’, ‘Robertina’ i ‘Trapez’. Stwierdzono istotne różnice jakości nasion frakcji pływającej i tonącej.
Badano wpływ metod termicznego odkażania nasion komosy ryżowej (Chenopodium quinoa Willd.) na ich jakość. Przeprowadzono termoterapię gorącą wodą i suchym powietrzem o temperaturze 50, 60 i 70oC. Oceny skuteczności zastosowanych metod dokonano w oparciu o pomiar zdolności kiełkowania i ilości zakażeń pozostałych na nasionach po zabiegach. Stwierdzono, że najlepsze efekty odkażania nasion komosy ryżowej uzyskuje się po zastosowaniu mokrej termoterapii i czasie przebywania nasion w gorącej wodzie równym 15 minut.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.