Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Metaboliczna otyłość dotyczy osób, które zachowując prawidłową masę ciała (BMI < 25 kg/m2) wykazują wyższą od prawidłowej procentową zawartość tkanki tłuszczowej, zawartość tłuszczu trzewnego powyżej 130 cm3, niską masę beztłuszczową ciała, insulinooporność oraz nieznacznie podwyższone ciśnienie tętnicze krwi. Ten typ otyłości dotyczy głównie osób młodych, a do jej powstania może przyczyniać się niska masa urodzeniowa. Ze względu na ryzyko rozwinięcia się chorób układu krążenia i cukrzycy typu 2, osoby zagrożone tego typu otyłością powinny być wcześnie diagnozowane. Wczesna identyfikacja osób obciążonych tym zespołem pozwala podjąć odpowiednie działania prewencyjne i ewentualnie włączenie odpowiedniej terapii.
Zaburzenia odżywiania zalicza się do zespołów behawioralnych z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi. Są to choroby cywilizacyjne stanowiące istotny problem społeczny, ponieważ dotyczą coraz większej grupy osób. Mogą one rozwijać się w typowej postaci, czyli jako anoreksja, bulimia czy zespół kompulsywnego objadania się lub jako niespecyficzne formy tych zaburzeń, wśród których stanowią najczęściej kombinację anoreksji, bulimii, zespołu kompulsywnego objadania się czy występują w połączeniu z inną jednostką chorobową - chorobą przewlekłą. Do takich właśnie zaliczamy diabulimię, czyli zaburzenie odżywiania o cechach bulimii występujące wyłącznie u osób z cukrzycą typu 1. Diabulimię rozpoznaje się zazwyczaj u nastolatków lub młodych osób dorosłych, przykładających duże znaczenie do wyglądu swojego ciała, mających problemy z samooceną. Wczesna identyfikacja osób ze zwiększonym ryzykiem tego rodzaju zaburzenia odżywiania umożliwia odpowiednie postępowanie profilaktyczne. Należy przeciwdziałać diabulimii poprzez szeroką profilaktykę, polegającą na uświadamianiu pacjentów z grupy ryzyka oraz ich rodzin o zagrożeniu dla zdrowia i życia, które niesie ze sobą to zaburzenie oraz zachęcanie do wizyt u specjalistów, ponieważ nieleczona diabulimia prowadzić może do poważnych komplikacji zdrowotnych, a w konsekwencji nawet do śmierci.
Na przestrzeni ostatnich lat obserwuje się wzrost zainteresowania metodami diagnostycznymi umożliwiającymi kompleksową i nieinwazyjną ocenę stanu odżywienia. Do takich metod zaliczamy badanie składu ciała (Body Cornposition, BC). Odgrywa ono ważną rolę w ocenie zawartości poszczególnych komponentów ciała, którymi są tkanka tłuszczowa, tkanka mięśniowa, tkanka kostna, woda ustrojowa. Ocena wielkości poszczególnych komponentów umożliwia określenie statusu odżywienia organizmu i podjęcie odpowiedniego postępowania terapeutycznego dla wielu schorzeń występujących na każdym etapie życia człowieka. Obecnie dostępnych jest wiele metod do oceny BC. Zaliczamy do nich: hydrodensytometrię, tomografię komputerową, magnetyczny rezonans jądrowy, absorpcjo- metrię promieniowania X o dwóch energiach, impedancję bioelektryczną i inne. Spośród wymienionych metod na szczególną uwagę zasługuje impedancja bioelektryczna (Bioelectrical Impedance Analysis, BIA), której zasadniczym atutem jest mobilność aparatury umożliwiająca przeprowadzanie badań w różnych miejscach. Z tego względu metoda BIA powinna doczekać się szerszej popularyzacji w środowisku medycznym i dietetycznym. Celem pracy było dokonanie przeglądu i opisanie metodyki wybranych badań oceny składu ciała oraz wskazanie celowości ich zastosowania w identyfikacji konkretnych zaburzeń stanu odżywienia.
Proces odchudzania to okres, w którym zmianie ulegają zarówno cechy fizyczne, jak i zależności psychiczne. Można powiedzieć, że zostaje zreorganizowany schemat postępowania i postrzegania siebie przez osoby otyłe. Pozytywny efekt terapii odchudzającej podwyższa poczucie samoskuteczności, wiary we własne możliwości, pewności siebie oraz wiąże się z podwyższeniem samooceny. Przyjmując założenie, że przed podjęciem terapii odchudzającej samoocena osób otyłych jest z reguły niska (brak akceptacji, nagromadzenie przykrych odczuć), to decyzja o podjęciu odpowiedniego postępowania zdecydowanie wpływa na życie człowieka i jego funkcjonowanie w środowisku. Powodzenie, jak i niepowodzenie tego procesu, będzie miało swoje oddziaływanie na pacjenta. Sukces terapii zmniejsza lub znacząco redukuje lęki, napięcie oraz niepewność. To skutkuje poprawą jakości życia.
W Polsce od 1999 r. szpitale mogą zlecać żywienie pacjentów firmom cateringowym. Usługa ta ma odciążać szpitale finansowo oraz zapewniać posiłki o odpowiedniej jakości, prawidłowo zbilansowane i dostosowane do jednostek chorobowych. Niestety z przeprowadzonych kontroli wynika, że prawidłowe rozwiązania cateringowe, czyli dostarczanie posiłków bezpiecznych dla zdrowia, o odpowiedniej wartości odżywczej oraz sensorycznej, pożądany transport i dystrybucja są rzadkie. Żywienie szpitalne traktuje się jak usługę hotelową oraz nieodpowiednio się ją finansuje.
Aktualnie dysponujemy wieloma metodami umożliwiającymi ocenę stanu odżywienia. Wśród nich wymienić można pomiary antropometryczne oraz szczegółowe badania składu ciała. Wszystkie stosowane metody oceny zmierzają do postawienia diagnozy dotyczącej stanu odżywienia, jednak różnią się między sobą powtarzalnością wyników, a podstawowym ograniczeniem dla większości z nich jest koszt i dostępność specjalistycznej aparatury. Dlatego też, te najdroższe najczęściej są wykorzystywane na potrzeby badań naukowych, a w codziennej praktyce stosowana jest przede wszystkim antropometria, w tym pomiary wysokości i masy ciała, obwodu talii oraz grubości fałdów skórno-tłuszczowych. Metody antropometryczne są jednak obarczone wysokim ryzykiem błędów pomiaru, dlatego warto je uzupełniać metodami dokładniejszymi, których powtarzalność jest wyższa. Celem niniejszej pracy było przedstawienie opisu dotyczącego metodyki dostępnych antropometrycznych metod oceny stanu odżywienia oraz wskazanie celowości ich zastosowania w identyfikacji zaburzeń związanych ze sposobem żywienia.
Od marca do maja 2011 r. część dzieci słabowidzących z warszawskiego Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 8 wzięła udział w programie edukacyjnym pt. „Myślę, więc... jem zdrowo”. Jego głównym celem było zainteresowanie profilaktyką chorób cywilizacyjnych poprzez zapoznanie z zasadami zdrowego odżywania w formie warsztatów teoretyczno-praktycznych. Dzieci zapoznały się również ze sposobami prawidłowego wykonywania pomiarów antropometrycznych i składu ciała. Miały też szansę ugotować zdrowy posiłek, a także porównać smak różnych produktów spożywczych. Program prowadzony był w ramach VI Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych i był współfinansowany przez Biuro Edukacji Miasta Stołecznego Warszawy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.