Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Existing historical parks are often all that remains of important prestigious residences. Often converted as open public places, the old palace parks and estates have become a permanent feature in the landscape, being places of great cultural and natural value. One of the major components of such parks is the presence of old and in some cases ancient trees, especially valuable when it takes the character of a collection of plants with a high diversity of species and cultivars. Today, there is often a need for restoration work within these historical parks, often in modernising them or adapting them for new functions. Unfortunately, these actions are frequently undertaken incorrectly or irresponsibly, without taking into consideration the presence of valuable park trees. Changes in site conditions in the immediate vicinity of the trees may be the primary cause of deterioration in their health, manifested by a significant weakening and irreversible degradation. This applies especially to old specimens, whose adaptability to environmental changes is very limited. The aim of this study was to identify in selected examples, the relationship between the condition of park trees and improper execution of technical work in their vicinity related to the modernisation and maintenance of the park.
Jakość życia, szczególnie w miastach, zależy od odpowiednio ukształtowanej i zorganizowanej przestrzeni, dostosowanej do określonych funkcji i potrzeb jej użytkowników – niezależnie od czasów i trendów designu. Dawne parkoznawstwo, dzisiejsza architektura krajobrazu, wyrosły na gruncie wielowiekowej tradycji planowania ogrodów i parków. W Polsce prekursorem nauczania na poziomie wyższym i kształcenia adeptów tego zawodu była Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego z siedzibą w Warszawie, a ostatecznie na warszawskim Ursynowie – w dawnym majątku Juliana Ursyna Niemcewicza, wcześniejszej XVIII-wiecznej Rozkoszy. Tak narodziła się tzw. ursynowska szkoła architektury krajobrazu. Profil szkoły kształtowało kilka generacji wybitnych twórców, którzy przyczynili się do rozwoju architektury krajobrazu na SGGW i w Polsce. Te niekwestionowane osobowości pozostawiły po sobie wiele doskonałych realizacji reprezentujących najwyższe standardy. Obiekty te funkcjonują do dzisiaj, skutecznie wzbogacając krajobraz oraz miejskie systemy przyrodnicze. Liczne opracowania teoretyczne ich autorstwa stanowią fundament dla dalszych dociekań w obrębie dyscypliny architektury krajobrazu. Artykuł jako pierwsza część opracowania o polskich architektach krajobrazu prezentuje sylwetki: Franciszka Krzywda-Polkowskiego – założyciela kierunku na SGGW, twórcy parku w Żelazowej Woli); Alfonsa Zielonki – skutecznego orędownika zlokalizowania siedziby SGGW na Ursynowie; Zygmunta Hellwiga – projektanta parków Warszawy i wybitnego znawcy roślin; Aliny Scholtz – cenionej na świecie współzałożycielki International Federation of Landscape Architecture (IFLA). Niniejsza publikacja ma na celu przybliżenie sylwetek nestorów polskiej architektury krajobrazu, aby poprzez pryzmat ich działalności ukazać specyfikę i charakter tzw. szkoły ursynowskiej. Podstawą studiów i analiz był szeroki przegląd literatury, dokonań projektowych oraz badania terenowe w wybranych obiektach.
Prekursorem nauczania na poziomie wyższym i kształcenia adeptów architektury krajobrazu w Polsce była Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego z siedzibą w Warszawie, a ostatecznie na warszawskim Ursynowie – w dawnym majątku Juliana Ursyna Niemcewicza, wcześniejszej XVIII-wiecznej Rozkoszy. Tak narodziła się tzw. ursynowska szkoła architektury krajobrazu. Profil szkoły kształtowało kilka generacji wybitnych twórców, którzy przyczynili się do rozwoju architektury krajobrazu w SGGW i Polsce. Te niekwestionowane osobowości pozostawiły po sobie wiele doskonałych realizacji, reprezentujących najwyższe standardy. Obiekty te funkcjonują do dzisiaj, skutecznie wzbogacając krajobraz oraz miejskie systemy przyrodnicze. Liczne opracowania teoretyczne ich autorstwa stanowią fundament dla dalszych dociekań w obrębie dyscypliny architektury krajobrazu. W drugiej części publikacji zaprezentowani zostali: Władysław Niemirski – reprezentant dojrzałego modernizmu „przemyconego” w realizacjach socrealizmu; Ludwik Lawin – miłośnik i znawca roślin ogrodowych oraz zagadnień ekologicznych; Longin Majdecki – wybitny znawca i konserwator ogrodów historycznych; Edward Bartman – projektant-humanista. Niniejsza publikacja ma na celu przybliżenie sylwetek nestorów polskiej architektury krajobrazu, aby poprzez pryzmat ich działalności ukazać specyfikę i charakter ursynowskiej szkoły architektury krajobrazu. Podstawą studiów i analiz był szeroki przegląd literatury, dokonań projektowych oraz badania terenowe w wybranych obiektach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.