Orthoptera of the peat bogs and wet mountain grasslands in Orava region (NW Slovakia)

• Autorzy: Kristin A. , Sliacka A. , Jarcuska B.

Warianty tytułu

PL

Prostoskrzydłe (Orthoptera) torfowisk i mokrych łąk górskich w rejonie Orawy (półn-zach. Słowacja)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Peat bogs are habitats of European importance, but only few data exists on crickets and grasshoppers living in these habitats. Altogether 22 species of Orthoptera (6 Tettigonioidea, 2 Tetrigoidea and 14 Acrididoidea) were found in 16 selected localities, in peat bogs and wet mountain meadows in the Orava region in 2008-2011. Only 16 species were registered in peat bogs (4 Tettigonioidea, 2 Tetrigoidea and 10 Acrididoidea) and 18 species in wet mountain meadows. Number of species per site varied between 2 and 14 (mean 9.5). The euryoecious species Euthystira brachyptera (F=100% of sites), Metrioptera roeselii and Omocestus viridulus (both 93.8%), Chorthippus apricarius (87.5%) and Chorthippus parallelus (75%) were the most frequent species. Mountain species Miramella alpina and Metrioptera brachyptera are indicators of specific mountain bilberry meadows and pet bogs. In this extremely cold area we expected wing dimorphic individuals (macropterism) in some brachypterous species. The highest number of macropters was found in Chrysochraon dispar, especially in peat bogs ecotones of the Rudné Nature Reserve (26.8%). Occurrence, distribution and macropterism in some brachypterous species are commented..

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad zasiedleniem cennych przyrodniczo torfowisk i mokrych łąk górskich przez prostoskrzydłe - szarańczaki i pasikoniki. W sumie na 16 stanowiskach w Orawie znaleziono 22 gatunki, w tym 16 na torfowiskach a 18 na mokrych górskich łąkach. Liczba gatunków na stanowisku wahała się od dwóch do czternastu. Szarańczak Euthystira brachyptera o szerokiej tolerancji ekologicznej występował na wszystkich stanowiskach. Z pozostałych gatunków o dużej frekwencji Metrioptera roeselii iOmocestus viridulus były notowane na 93.8% stanowisk, Chorthippus apricarius na 87.5% a Chorthippusparallelus na 75% stanowisk. Dwa górskie gatunki Miramella alpina i Metrioptera brachyptera są gatunkami wskaźnikowymi dla górskich łąk z Vaccinium myrtilliis i torfowisk. W tym zimnym środowisku spodziewano się osobników z dwoma rodzajami skrzydeł (makropteryzm) i bezskrzydłych. Największą liczbę takich osobników stwierdzono u gatunku Chrysochraon dispar, szczególnie w strefie ekotonu torfowiska w rezerwacie 'Rudné' (26.8%). Analizowano występowanie i rozmieszczenie form z dobrze rozwiniętymi skrzydłami (f. makroptera) i ze skróconymi skrzydłami (f. brachyptera). Najwięcej form makropterycznych (26.8%) stwierdzono u gatunku Chrysochraon dispar w strefie ekotonowej torfowiska Rezerwatu Przyrody Rudné.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Fragmenta Faunistica
• Rocznik: 2012
• Tom: 55
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.91-99,fig.,ref.

Twórcy

autor

Kristin A.

• Institute of Forest Ecology SAS, Sturova 2, 960 53, Zvolen, Slovaki

autor

Sliacka A.

• Institute of Forest Ecology SAS, Sturova 2, 960 53, Zvolen, Slovaki

autor

Jarcuska B.

• Institute of Forest Ecology SAS, Sturova 2, 960 53, Zvolen, Slovaki

Bibliografia

• Bazyluk w. & Liana A. 2000. Prostoskrzydle (Orthoptera). Katalog fauny Polski. XVII. PWN, Warszawa, 2, 156 pp.
• Chládek F. 1986. К vertikálnímu rozšířeni rovnokřídlých (Orthoptera), švábů (Blattoptera) a škvorů (Dermaptera) v Belanských Tatrách. Zpravodaj Československé Společnosti entomologické ČSAV 22: 103-108.
• Detzel P. 1998. Die Heuschrecken Baden-Württembergs. Ulmer Verlag, Stuttgart, 580 pp.
• Ebner R. 1914. Beitrag zur Kenntnis der Orthopteren - Fauna von Oesterreich - Ungarn. Internationale Entomologische Zeitschrift 7: 294-295, 309-312.
• Fabriciusová V., Hrúz V., Krištin A. 2007. Rovnokrídlovce (Orthoptera) niektórych mokradných biotopov Polany. Naturae tutela 11: 133-139.
• Gardiner Т. 2009: Macropterism of Roesel's bushcricket Metrioptera roeselii in relation to climate change and landscape structure in eastern England. Journal of Orthoptera Research 18: 95-102.
• Harz К. 1969. Die Orthopteren Europas (The Orthoptera of Europe) I. W. Junk, The Hague, 749 pp.
• Harz К. 1975. Die Orthopteren Europas (The Orthoptera of Europe) II. W. Junk, The Hague, 939 pp.
• Hochkirch A. 1997. Ein Vergleich der Heuschreckenfauna (Orthoptera: Saltatoria) gebrannter und ungebrannter Flächen in einem degeneriertem Hochmoor Nordwestdeutschlands (Lkr. Diepholz, Niedersachsen). Articulata 12: 155-162.
• Hochkirch A. & Adorf F. 2007. Effects of prescribed burning and wildfires on Orthoptera in Central European peat bogs. Environmental Conservation 34: 225-235.
• Ingrisch S. & Köhler G. 1998. Die Heuschrecken Mitteleuropas. Die Neue Brehm Bücherei 629, Westarp Wissenschaften, Magdeburg, 460 pp.
• Kočárek p., Holuša J. & Vidlička U. 2005. Blattaria, Mantodea, Orthoptera & Dermaptera of the Czech and Slovak Republics. Kabourek, Zlín, 348. pp
• Krištin A. 1996. К poznaniu rovnokrídlovcov (Orthoptera) Chočských vrchov a prilahlých pohoří severozápadného Slovenska. Zbornik výsledkov 31.TOP-U, Kvačany: 64-67.
• Krištin A. 2001. Červený (ekosozologický) zoznam rovnokrídlovcov (Orthoptera) Slovenska. Ochrana prírody 20, Suppl.: 103-104.
• KrištÍn A. 2010. Rovnokrídlovce (Orthoptera) Tater, pp. 465-468. In: Chovancová B. (ed.), Encyklopedia Tatier, Baset, Praha, 639 pp.
• Krištin A. & Hrúz V. (eds.) 2005. Rovnokrídlovce (Orthoptera) a modlivky (Mantodea) Pol'any: ekologia, rozšírenie a ochrana. ŠOP SR, Správa CHKO BR Pol'ana & Ústav ekologie lesa SAV, Zvolen, 77 pp.
• Marini L., Fontana P., Scoton M. & Kumek S. 2008. Vascular plant and Orthoptera diversity in relation to grassland management and landscape composition in the European Alps. Journal of Applied Ecology 45: 361-370.
• Marini L., Fontana P., Battisti A. & Gaston K.J. 2009. Response of orthopteran diversity to abandonment of semi-naturals meadows. Agriculture, Ecosystems and Environment 132: 232-236.
• Nadig A., 1981. Die Insektenfauna des Hochmoores Balmoos bei Halse, Kanton Luzern. XIV. Orthoptera/Saltatoria. Entomologische Berichte Luzern 6: 87-89.
• Nadig A., 1997. Zur Insektenfauna vom Hochmoor Forrenmoos, 970m, Eigental, Kanton Luzern. 3. Saltatoria (Heuschrecken). Entomologische Berichte Luzern 37: 103-104.
• Nielsen O.F. 2000. De danske graeshopper. Apollo books, Stensrup, 192 pp.
• Poniatowski D. & Fartmann T. 2011: Weather-driven changes in population density determine wing dimorphism in a bushcricket species. Agriculture, Ecosystems and Environment 145: 5-9.
• Ramme w. 1931. Verlust oder Herabsetzung der Fruchtbarkeit bei nacropteren Individuen sonst brachypterer Orthopterenarten. Biologisches Zentralblatt 51: 533-540.
• Straka V. 1992. К poznaniu rovnokrídleho hmyzu (Saltatoria) ŠPR Rojkovské rašelinisko. Ochrana prírody 1: 287-289. (in Slovak).
• Straka V. 1993. Rovnokrídlovce (Orthoptera) chráněného nálezíska Rakšianske rašelinisko. Ochrana prírody -Naturea tutela 2: 217-219.
• Straka V. 1998. К poznaniu rovnokrídlovcov (Saltatoria) Prírodnej pamiatky Hradně bralo v Oravskom Podzámku. Zborník Oravského Múzea 15:163-165. (in Slovak).
• Šušlik V. 1986. Ekologia niektórych druhov rovnokrídlovcov (Orthoptera) v západnej časti Liptova. Biologické práce, 32(3), s. 1-144. (in Slovak, English & Russian abstr.)
• Trnka R. 2000. Ochrana biodiverzity rašelinísk v CHKO Horná Orava. In: STANOVÁ V. (ed.), Rašeliniská Slovenska, pp. 51-57. Daphne, Institut aplikovanej ekologie, Bratislava.
• VIiceniková A. & Polák P. (eds. ) 2003. Európsky významné biotopy na Slovensku. Štátna ochrana prírody, Banská Bystrica, 151 pp.
• Weidner H. 1955. Macroptere Formen zweier gewöhnlich brachypterer Feldheuschrecken. Mitteilungen der Deutschen Entomologischen Gesellschaft 14: 19.