Na podstawie studiów dwóch przypadków przeanalizowano procedury rozwoju lokalnego w ramach programu LEADER (4. oś PROW). Nieprzypadkowo zastosowano terminologię zaczerpniętą z teatru. W części pierwszej na podstawie różnego rodzaju źródeł zastanych, także lokalnych strategii rozwoju, scharakteryzowano ramy strukturalne dla działań rozwojowych – scenografii, w której rozgrywa się „sztuka rozwoju lokalnego”. W części drugiej zaś scharakteryzowano aktorów zbiorowych rozwoju - lokalne grupy działania, ukształtowane w sposób celowy. Czy rzeczywiście można kształtować rzeczywistość społeczną według pewnych narzuconych ram, czy też ona te modelowe ramy niweczy, rozsadza? Czy tak skonstruowane struktury są zdolne do działania, tzn. czy posiadają pewną spoistość, integrację, niezbędną do zbiorowego działania? – na tak postawione pytania spróbowano odpowiedzieć odwołując się do istniejących dokumentów i badań własnych. Część trzecia poświęcona jest charakterystyce aktorów indywidualnych, zasobom ich kapitału ludzkiego oraz społecznego. Scharakteryzowano także związki tych aktorów ze społecznościami, w których żyją i na rzecz których działają, oraz pokazano ich poglądy na sprawy publiczne i postawę wobec polityki.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.