Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zwartnica Chmiela
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W 1993 roku w Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW uzyskano mieszańca międzygatunkowego - zwartnicę Chmielą (Hippeastrum × chmielii Chm.). Wyselekcjonowane klony nowego gatunku zwartnicy charakteryzują się piękną barwą kwiatów, obfitym kwitnieniem i bujnym wzrostem. Nadają się do uprawy doniczkowej i na kwiat cięty. Ze względu na spodziewane duże zapotrzebowanie na materiał nasadzeniowy zwartnicy Chmielą niezbędne jest opracowanie wydajnych technik mikrorozmnażania. W tym celu podjęto próbę różnicowania cebulek przybyszowych z pędów kwiatostanowych uzyskanych z cebul (klon 3/7) po trzech, pięciu i siedmiu miesiącach przechowywania w temperaturze 4°C. Stwierdzono wpływ czasu chłodzenia cebul na procent eksplantatów regenerujących cebulki i liczbę cebulek na eksplantat. Pięciomiesięczne chłodzenie cebul i obecność w pożywce 2 mg·dm⁻³ izopentyloadeniny (2iP) oraz 0,2 mg·dm⁻³ kwasu α-naftalenooctowego (NAA) stymulowały różnicowanie cebulek przybyszowych. Wydłużenie czasu chłodzenia cebul o 2 miesiące wpływało negatywnie na procent eksplantatów regenerujących cebulki oraz na liczbę cebulek uformowanych na eksplantacie.
Badania przeprowadzono w 2001 r. Określono wpływ 1 mg(BA)-dm³ + 0,1 mg(NAA)-dm³ oraz kinetyny 5 mg·dm³ + 0,5 mg(IAA)·dm³ na różnicowanie cebul na eksplantatach dwuluskowych trzech klonów zwartnicy Chmielą i jednego klonu zwartnicy mieszańcowej. Następnie porównano wpływ stężenia sacharozy (30, 60 i 90 g·dm³) oraz obecności BA i NAA w pożywce na świeżą masę całych roślin, cebul, liści i korzeni dwóch gatunków zwartnicy. Badane gatunki zwartnicy różnie reagowały na warunki prowadzenia kultu­ry. Liczba cebul wytworzonych przez jeden eksplantat zależała od obecności regu- lataorów wzrostu w pożywce i od gatunku zwartnicy. Eksplantaty wszystkich klonów zwartnicy Chmielą różnicowały więcej cebul w obecności BA i NAA niż po dodaniu kinetyny i IAA do pożywki, podczas gdy u zwartnicy mieszańcowej takiego wpływu nie obserwowano. Na świeżą masę roślin i cebul obydwu badanych klonów zwartnicy Chmielą korzystnie wpływało stężenie sacharozy 30 g·dm³ i pożywka bez hormonów. U zwartnicy mieszańcowej cechy te nie różniły się przy zastosowaniu sacharozy 30 i 60 g·dm³. Masa liści malała wraz ze wzrostem stężenia sacharozy w pożywce u obydwu gatunków zwartnicy. Masa korzeni natomiast nie różniła się przy stężeniu sacharozy 30 i 60 g·dm³ na pożywce bez hormonów u zwartnicy mieszańcowej i klonu 3/7 zwartnicy Chmielą, podczas gdy u klonu 6 zwartnicy Chmielą była naj­wyższa w obecności sacharozy 30 g·dm³, bez hormonów.
W Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW prowadzone są badania nad zmianami zachodzącymi w trakcie starzenia się kwiatów zwartnicy Chmielą (Hippeastrum X chmielii Chm.). Klony nowego mieszańca charakteryzują się bujnym wzrostem, powtarzaniem kwitnienia co 3 - 4 miesiące w ciągu jednego sezonu uprawnego i wydają oryginalne kwiatostany, w prawdzie mniejsze od kwiatów zwartnicy mieszańcowej (II. hybridum), ale za to łatwiejsze do układania w kompozycjach roślinnych. Zależnie od klonu okwiat może być biały, czerwony, czerwono-pomarańczowy lub dwubarwny z wyraźnie zaznaczoną gwiaździstą gardzielą. Celem niniejszej pracy było określenie wpływu pożywek na trwałość ciętych kwiatów zwartnicy Chmielą oraz ilości i jakości barwników antocyjanowych w porównaniu do zmian zachodzących w kwiatach pozostawionych na roślinie matecznej. Materiał doświadczalny stanowiły kwiaty o czysto czerwonej barwie. Obserwowano istotny wzrost trwałości kwiatów przetrzymywanych w pożywce złożonej z 200 mg·dm⁻³ cytrynianu 8-hydroksychinoliny (8HQC), 4 g·dm⁻³ sacharozy (S) i 500 mg·dm⁻³ kwasu giberelinowego (GA₃) w porównaniu do pozostałych kombinacji. W miarę postępującego procesu starzenia widoczny był wzrost poziomu barwników antocyjanowych w poszczególnych pąkach. Również obserwowano istotne zmiany w ilości poszczególnych antocyjanidyn: pelargonidyny i cyjanidyny w badanym materiale roślinnym. Największą koncentrację antocyjanów stwierdzono w czasie więdnięcia okwiatu roślin pozostawionych na roślinie matecznej i tych przetrzymywanych w roztworze standardowej pożywki (200 mg·dm⁻³ 8 HQC + 4 g·dm⁻³ S). Barwniki nie gromadziły się w czasie starzenia kwiatów umieszczonych w pożywce zawierającej giberelinę A₃.
W doświadczeniach sprawdzono wpływ regulatorów wzrostu z grupy cytokinin i giberelin na pozbiorczą trwałość liści zwartnicy Chmiela (Hippeastrum × chmielii Chm.). Regulatory wzrostu podawano na stałe lub w formie 4 i 24 godz. kondycjonowania, po czym liście przekładano do wody destylowanej. W badaniach sprawdzono działanie benzyloadeniny (0,02-0,80 mmol‧dm⁻³), kinetyny (0,10-0,55 mmol‧dm⁻³) i kwasu giberelinowego (0,02-1,25 mmol‧dm⁻³). Wykazano, iż zastosowane regulatory wzrostu miały istotny wpływ na pozbiorczą trwałość liści zwartnicy Chmiela, jednak ich skuteczność zależała zarówno od rodzaju użytego regulatora wzrostu, jego stężenia, jak i sposobu aplikacji. BA podana w formie 24 godz. kondycjonowania w stężeniu 0,10 mmol‧dm⁻³ 4-krotnie przedłużyła trwałość ciętych liści tego gatunku, w stosunku do kontroli. Zastosowanie BA w stężeniu 0,04 mmol‧dm⁻³ przy traktowaniu stałym spowodowało ponad 4-krotny wzrost trwałości liści. Kwas giberelinowy okazał się skuteczniejszy niż cytokininy. Przy 24 godz. kondycjonowaniu w 1,25 mmol‧dm⁻³ GA₃ i przy traktowaniu na stałe kwasem giberelinowym w stężeniu 0,25 mmol‧dm⁻³ stwierdzono 10-krotny wzrost trwałości liści w porównaniu z kontrolą.
Określono wpływ stężenia glukozy (30, 60 i 90 g‧dm⁻³), obecności BA (1 mg‧dm⁻³) oraz wieku cebul matecznych (4, 8 i 12 miesięcy) na rozmnażanie zwartnicy Chmiela (Hippeastrum x chmielii Chm.). Eksplantatami były fragmenty cebul otrzymanych w kulturach in vitro. Stwierdzono, że wiek cebul matecznych ma wpływ na liczbę cebulek przybyszowych uzyskanych z eksplantatu oraz ich średnicę. Większa liczba cebulek tworzyła się na eksplantatach pobranych z cebul starszych (8- i 12-miesięcznych) i odznaczały się one większą średnicą. Największą liczbę cebulek z eksplantatu uzyskano przy zastosowaniu glukozy o stężeniu 30 g‧dm⁻³, niezależnie od obecności BA w pożywce. Ze wzrostem stężenia glukozy spadała liczba cebulek przybyszowych uformowanych na eksplantacie.
Five clones of a new interspecific hybrid Hippeastrum × chmielii Chm. obtained by crossing Hippeastrum hybridum with Hippeastrum pratense were compared. Content and distribution of chlorophylls, carotenoids and anthocyanins were determined in fresh perianth leaves using spectrophotometric method and calculated on dry mass basis. Separation and identification of anthocyanidins were done by TLC on cellulose plates against standards. Variations in intensity and shade of perianth leaves colour were due to differences in content and distribution as well as copigmentation in three studied classes of the pigments.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.