Walory jakościowe masy roślinnej zagranicznych odmian lucerny są mało poznane. Z tego względu w latach 1992-1995 w RZD IUNG w Puławach przeprowadzono doświadczenie, którego celem była ocena wybranych cech jakościowych krajowych i importowanych z różnych rejonów geograficznych odmian lucerny. Badane odmiany lucerny różniły się tempem odrastania, co wpływało na liczbę zbieranych 3 lub 4 pokosów. W materiale roślinnym oznaczano zawartość: włókna surowego i frakcji ADF, saponin, N, Ca i P oraz strawność biomasy. Polskie odmiany Boja, Tula i Radius dostarczały paszy o wyższym poziomie zawartości białka ogólnego, mniejszej zawartości włókna surowego i frakcji ADF oraz wyróżniały się lepszą strawnością suchej masy. Do odmian wysokosaponinowych zaliczono odmiany francuskie Europe i S 69+, a do niskosaponinowych odmianę Natsuwakaba.
Walory jakościowe masy roślinnej zagranicznych odmian są mało poznane. Z tego względu w latach 1992 - 1995 w RZD IUNG w Puławach przeprowadzono doświadczenie, którego celem była ocena wybranych cech jakościowych krajowych i importowanych z różnych rejonów geograficznych odmian lucerny. Badane odmiany lucerny różniły się tempem odrastania, co wpływało na liczbę zbieranych 3-ech lub 4-ech pokosów. W materiale roślinnym oznaczano zawartość: włókna surowego i ADF, saponin, N, Ca i P oraz strawność biomasy. Polska odmiana Boja i francuska Europe dostarczały paszy o nieco wyższym poziomie zawartości protein, mniejszej zawartości włókna surowego i ADF oraz wyróżniającej się lepszą strawnością suchej masy. Większość badanych odmian lucerny charakteryzowała się średnią zawartością saponin. Do odmian wysokosaponinowych zaliczono odmiany francuskie Europe i S 69⁺ a do niskosaponinowych odmianę Natsuwakaba.