Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zanik chlorofilu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W doświadczeniu symulowano epizody wysokich stężeń SO₂ w komorze klimatyzacyjnej. Fumigacji dwutlenkiem siarki poddano: plechy porostów Hypogymnia physodes i Parmelia sulcata oraz organy asymilacyjne (igły) sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) i świerka pospolitego (Picea abies (L.) H. Karst.). Dodatkowo, dla porównania, igły sosny i świerka traktowano roztworami wodoro-siarczanu(IV) sodu NaHSO₃ i siarczanu(IV) sodu Na₂SO₃ na płytkach Petriego. Przeprowadzone badania wykazały wyższą wrażliwość obu gatunków porostów na SO₂ w porównaniu z organami asymilacyjnymi sosny i świerka. Fotobionty porostów reagowały na najwyższe stężenia SO₂ silną degradacją chlorofilu a + b (45,0-85,2%), a objawem zewnętrznym tej reakcji było bielenie plech. Igły sosny i świerka podobnie reagowały zarówno na gazowy SO₂, jak i na roztwory NaHSO₃, natomiast roztwory Na₂SO₃ powodowały znacznie słabsze uszkodzenia. Można zatem uogólnić, że zawartość chlorofilu oraz stopień jego feofitynizacji okazały się przydatnym wskaźnikiem reakcji roślin na związki siarki czterowartościowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.