Extrafloral nectaries on the abaxial surface of stipules were investigated in the Vicia angustifolia, Vicia sativa, Vicia sepium and Vicia grandiflora. In V. angustifolia nectaries were also located on the calyx surface. Nectaries were consisted of secretory hairs and 2-3 layers of subepidermal cells. Secretory hair was built af four cells of head, one stalk cell and basal cell. Head cells showed character of transfer cells because of walls ingrowths and dense cytoplasm with numerous mitochondria.
Na tle znaczenia roślin strączkowych w zmianowaniu i ich przydatności użytkowej przedstawiono postęp hodowlany uzyskany w Polsce. Najczęściej stosowaną metodą oceny postępu było porównywanie odmian wzorcowych z nowymi - rejestrowanymi odmianami, które wyróżniały się istotnie lepszym plonem lub innymi, ważnymi cechami ideotypu. Dla tego celu wykorzystywano wyniki doświadczeń odmianowych COBORU. W udomowieniu łubinów duże znaczenie miało usunięcie tzw. cech prymitywnych, jak pękanie strąków, wysoka zawartość alkaloidów, długi okres wegetacji i podatność na choroby. Istotny wpływ na wysokość plonów miało wprowadzenie do genotypu odmian genów kontrolujących samokończenie wegetacji i termoneutralność. Na przykład u łubinu żółtego podniesiono poziom plonów do ponad 2,0 t z ha. Postęp w hodowli bobiku nie był tak duży, jak u innych roślin strączkowych. Zwiększono jednak zróżnicowanie fenotypu odmian, wyhodowano odmiany samokończące, plonujące na poziomie form tradycyjnych, a przede wszystkim pokonano barierę plenności najstarszej odmiany Nadwiślański. Największe osiągnięcia uzyskano w hodowli grochu. Zmieniono model odmian nasiennych, wprowadzając geny krótkiej łodygi i afila. Opracowano nowy ideotyp odmiany nasiennej-pastewnej, przydatnej do uprawy na glebach lekkich. W latach 1970 - 1995 u obu typów odmian (białokwitnących i antocjanowych) plony nasion wzrosły o ponad 50 % i w efekcie przekroczyły poziom plonowania bobiku.