Na podstawie pięciletniego doświadczenia na łące, którą nawożono zróżnicowanymi dawkami nawozów mineralnych i różnymi dawkami gnojowicy badano odczyn gleby, zawartość próchnicy i przyswajalnych form fosforu, potasu i magnezu, a także azotu łatwo hydrolizującego. Ponadto badano następczy wpływ tych nawozów w trzecim roku po zakończeniu nawożenia. Uzyskane wyniki wskazują na dodatnie działanie gnojowicy na wyżej wymienione wskaźniki. Oddziaływanie gnojowicy uzależnione było od wysokości jej dawek. Podobne zależności zanotowano w obiektach z nawozami mineralnymi. Nie stwierdzono następczego oddziaływania gnojowicy i nawozów mineralnych na omawiane wskaźniki.
Obiektem badań były gleby tworzące się z gruntów pogórniczych w ciągu 26 lat rolniczej rekultywacji zwałowiska wewnętrznego kopalni węgla brunatnego. W pracy przedstawiono charakterystykę żyzności tych gleb opartą na Enzymatycznym Wskaźniku Żyzności. Do obliczenia tego wskaźnika wykorzystano aktywność dehydrogenazy, katalazy, fosfatazy alkalicznej, proteazy i amylazy. System użytkowania gleb i poziom nawożenia mineralnego wywarły wpływ na wartości EAN. Najwyższa wartość tego wskaźnika została stwierdzona w glebach reprezentujących system paszowo-zbożowy, którego podstawą jest lucerna. Średnia wartość EAN dla tego systemu wynosiła 6,7, dla systemu rzepakowo-zbożowego 3,6. Wartości EAN istotnie były skorelowane z zawartością węgla i azotu.