Średnie wskaźniki odpływu wody z drenów odwadniających czarne ziemie pyrzyckie, uprawiane tradycyjnie (orka do głębokości 0,3 m) i zasilane wyłącznie wodą opadową były niewielkie, bo przy standardowej rozstawie drenów kształtowały się w granicach 6,5-6,9 mm·rok-1, co stanowiło 1,3-1,4% opadu. Wykonanie orki głębokiej na 0,5 m zwiększyło odpływy o 48% (z 6,5 do 9,6 mm·rok-1), a spulchnianie na 0,7 m zmniejszyło o 11% do 5,8 mm·rok-1. Średnie roczne ładunki N-NO3 odprowadzane z wodą drenarską wynosiły 0,53 kg·ha-1 w przypadku orki tradycyjnej, a wzrosły do 0,85 kg·ha-1 po zastosowaniu orki głębokiej i spadły na 0,35 kg·ha-1 po spulchnieniu na 0,7 m. Ładunki odprowadzanego fosforu (P-PO4) na kolejnych wariantach, to 0,004, 0,012 i 0,003 kg·ha-1. Gdy nie stosowano zabiegów agromelioracyjnych, odpływy po zwiększeniu rozstawy drenów o 50% zmniejszyły się o 38%, a po zwiększeniu o 100% obniżyły się o 43%. Ładunki N-NO3 odprowadzane z wodami drenarskimi wynosiły 1,46 kg·ha-1 przy rozstawie standardowej, 0,75 kg·ha-1 przy powiększonej o 50% i 0,57 kg·ha-1 przy większej o 100%, a P-PO4 wynosiły kolejno 0,006, 0,001 i 0,001 kg·ha-1. Ładunki azotu wynoszone z wodami drenarskimi z czarnych ziem pyrzyckich (gleby gliniaste) stanowiły 0,09-5,4% zastosowanego nawożenia mineralnego azotem, a stężenie związków nawozowych w wodach drenarskich nie było związane z poziomem nawożenia. Na obszarze mad cedyńskich zasilanych z opadów atmosferycznych i dodatkowo wodami dopływającymi gruntem z obszarów sąsiednich odpływy wody i ładunków zanieczyszczeń drenami były wielokrotnie wyższe niż na czarnych ziemiach pyrzyckich zasilanymi tylko wodami opadowymi.