W artykule odwołano się do zapisów o rewitalizacji dolin rzecznych (przestrzeni miejskich w obrębie dolin) w Lokalnym programie rewitalizacji dla miasta Lublina, a także scharakteryzowano przykłady działań zwiększających atrakcyjność doliny Bystrzycy. W części empirycznej omówiono wyniki badań sondażowych przeprowadzonych wśród studentów geografii oraz turystyki i rekreacji UMCS, ukierunkowanych na poznanie ich opinii na temat wartości i zagrożeń krajobrazu doliny Bystrzycy w Lublinie. Zwrócono uwagę na faktyczny udział społeczeństwa w opracowaniu koncepcji rewitalizacji doliny Bystrzycy w Lublinie oraz zaproponowano rozwiązania, pozwalające owocnie realizować projekty rewitalizacji w miejskich odcinkach dolinach rzecznych. Działania rewitalizacyjne w obrębie dolin rzecznych powinny być poprzedzone wnikliwymi studiami krajobrazowymi, oceną oddziaływania konkretnych projektów na krajobraz oraz funkcjonowanie miasta. Konieczne jest także poznanie preferencji społeczności lokalnej. Rewitalizacja powinna być odpowiedzią na potrzeby mieszkańców i turystów. Jest ona punktem wyjścia w tworzeniu produktów turystycznych, zwiększających atrakcyjność obszarów nadrzecznych. Wprowadzanie atrakcji turystycznych bez szerszego kontekstu, ścisłych związków z rewitalizacją może być działaniem nieskutecznym. Rewitalizacja i zwiększanie atrakcyjności turystyczno-rekreacyjnej dolin rzecznych wymaga ścisłej współpracy administracji, specjalistów z różnych dziedzin, w tym planistów, urbanistów, architektów krajobrazu, ekologów, geografów, socjologów, zarządców gruntów i obiektów zlokalizowanych w dolinach oraz włączenia społeczności lokalnej, zarówno w fazie projektowania jak i realizacji procesu.