Przemiany strukturalne w rolnictwie w Polsce spowodują konieczność nowego zagospodarowania obszarów z renaturyzacją części gruntów ornych. Proces ten dotyczyć będzie również części gleb lessowych, szczególnie położonych na erodowanych zboczach. Rozdzielenie obszarów gruntów ornych i przeznaczonych do renaturyzacji można, ze strony technicznej, oprzeć na technice teledetekcji.
W prezentowanej pracy w 1999 roku badano wielkość spływów powierzchniowych i intensywność procesów erozyjnych w czterech zlewniach lessowych z okresowym przepływem wody. Powierzchnia badanych zlewni wynosi od 1,70 do 6,22 km2, przy czym ich zalesienie kształtuje się od 0,8 do 86 %. Średnie wielkości odpływu wody, soli i zawiesin oraz intensywność procesów erozyjnych przedstawiono w Tabeli 4.
W pracy przedstawiono wyniki 2-letnich badań jakości wód powierzchniowych rzeki Ciemięgi, przepływającej przez urzeźbione rolnicze tereny lessowe Wyżyny Lubelskiej. Stwierdzono, że jakość wód w okresie badań nie była zagrożona procesami erozyjnymi wpływającymi na ich skład chemiczny. Skład chemiczny tych wód był wynikiem głównie procesów geochemicznych
W prezentowanej pracy poddano ocenie przeciwerozyjną skuteczność zadarnienia dna doliny lessowej z okresowym odpływem wody i gleby. W tym celu wykonano pomiary niwelacyjne i porównawcze badania glebowe. Na badanym odcinku dna doliny o długości 350 m i średniej szerokości 30,2 m osadziło się średnio 11,4 cm namywu. Wskutek tego nastąpiło podniesienie lokalnej podstawy erozyjnej i spłaszczenie linii ciekowej. Z uzyskanych wyników wynika, że zadarnienie dna doliny przyczyniło się do częściowego zahamowania procesów erozyjnych. Znajduje to także potwierdzenie w pozytywnych zmianach właściwości chemicznych gleby.