W pracy oceniono, który z wybranych roztworów chemicznych mógłby znaleźć zastosowanie w laboratoriach agrochemicznych do oceny zawartości dostępnych dla roślin form manganu. Badano następujące roztwory ekstrakcyjne: 0,005 ol DTPA; (1, 0,1 mol) HC1; (0,05, 0,01 mol) NH4NO3, NH4C1 CaCl2; Sr(NO3)2. Sole obojętne w trakcie ekstrakcji uwalniały z gleb kwaśnych od 6,4 do 9,5% Mn całkowitego. Spadek siły jonowej roztworów ekstrakcyjnych oraz wyższy odczyn gleb zmniejszały ilości ekstrahowanego manganu, co stanowiło od 0,2 do 0,7% go zawartości całkowitej. Obecnie powszechnie stosowany w badaniach chemiczno-rolniczych kwas solny o stężeniu 1 mol·dm3 rozpuszczał około 57,4% Mn iłkowitego, a dziesięciokrotnie słabszy roztwór tego kwasu około 26%. Ilości Mn oznaczone w łagodnych roztworach soli obojętnych oraz chelacie DTPA były lemnie skorelowane z odczynem gleb, natomiast w kwasie solnym o różnych stężeniach dodatnio. Nie stwierdzono istotnej zależności pomiędzy zawartością części spławialnych, całkowitą zawartością Mn a jego ilością oznaczoną w wyniku kstrakcji badanymi roztworami.