Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sewage compost
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wartosc nawozowa kompostu z osadu sciekowego

100%
The fertilization value of composted sewage sludge was estimated on the basis of pot experiments during three following vegetation periods with buckwheat sown twice (1998), oat and maize (1999) and oat again (2000). The availability of nitrogen, phosphorus, magnesium and zinc for tested plants was determined. Tested manure was obtained after 8 months of composting of the mixture of sewage sludge with 20% of sawdust and 3% of CaO. The compost moisture was 69%. The following contents of nutrients was found (g·kg⁻¹): N - 21.0, P - 5.47, K - 1.11, Mg - 3.22 and Zn - 1 204 mg·kg⁻¹. The C : N ratio was 17.4. Compost was applied in the first year of experiment in two doses 150 or 300 g per 6 kg of poor sandy loam acid soil. The application of compost to the soil resulted with a noticeable increase of the yield of dry matter of tested plants due to the privation of nutrients under the tested conditions. The uptake of nutrients noticeably increased, predominantly of phosphorus and magnesium. Total uptake of nitrogen, phosphorus and magnesium was at the level of 16.4%, 32.5% and 45% respectively, during 3 years of experiment with the incorporated lower dose of compost. The incorporation of a high dose of zinc with compost at both doses did not result with a significant increase of its uptake by plants due to the decrease of acidity. Fertilization of the tested soil with composted sewage sludge positively affects the physico-chemical properties of soil. The cation exchange capacity and the amount of available phosphorus and zinc were found to be improved and as the soil acidity was noticeable lower.
In the years 2002-2004 vase experiment was conducted in conditions of a hall of vegetation. The municipal sewage sludge was used for research as well as composts produced in the year 2001 with GWDA method, prepared from sewage sludge with 30% addition of structure-forming materials in conversion to dry matter. The test plant was Miscanthus sacchariflorus. The aim of the research was the assessment of heavy metal content in soil in the third year after the application of sewage sludge and composts prepared from sewage sludge of different time of decomposition (0.5-year and 1.5-year). In the third year of experiment significant in content of total forme of copper, manganese and forms soluble in 1 mol HCl·dm⁻³ of cadmium and lead was noticed on objects fertilized with 1.5-year compost. The scale of changes depended on doses and type of the applied organic fertilizer. The dose of sewage sludge and composts prepared from sewage sludge at a rate of 52 g per vase caused a significant increase of the total and forms soluble in 1 mol HCl·dm⁻³ of copper, manganese, nickel and zinc in soil. The analised participation of form soluble in 1 mol HCl·dm⁻³ in the total content of heavy metals can be ranked in the following way: Pb>Cd>Zn>Mn>Cu>Ni.
Soils and ground waters have been extensively exposed to pollution by heavy metals from various anthropogenic sources. The presence of these metals in soils poses a significant environmental hazard, and one of most difficult contamination problems to solve. Description of some sorption and migration phenomena involving Pb, Zn, Ni and Cu in the surface layer of soil and sewage sludge compost was the primary objective of this work. A wide range of pH (3.0 - 5.5) of simulated acid rains, used to study the elution of metals from these matrices allowed a qualitative description of these metals' behaviour.
In years 2002-2004 examinations concerning the possibility of biological utilization of sewage sludge were conducted. The test plant was Miscanthus sacchariflorus which is characterized by fast increase of biomass and high accumulation of heavy metals. In year 2002 three factor experiment was set up in which the first factor was doses of organic fertilizers, the second factor was types of organic fertilizers and the third factor was mineral fertilization with NK. In three following years of examination in dry matter straw of Miscanthus sacchariflorus the heavy metals were analyzed such as: cadmium, nickel, lead and zinc. Content of these elements in straw was not exceeding the limits for industrial plants. In the third year content of cadmium and nickel in straw of Miscanthus sacchariflorus was higher in comparison with content after the first year respectively about 9.52% and 8.37%. Content of lead and zinc was lower about 10.46% and 9.49%. Obtained results allowed to specify bioaccumulation index of some heavy metals. Index of bioaccumulation for cadmium in three years of examination was running at average level, while for nickel, lead and zinc at weak level.
W pracy przedstawiono wyniki badań stężeń azotanów i ich ogólnej ilości odprowadzanej w odciekach z gleby nawożonej kompostem. Badania prowadzono przez 4 lata w lizymetrach o średnicy 100 cm i głębokości 130 cm, wypełnionych glebą piaszczystą. Co roku stosowano 5 wariantów nawożenia kompostem i 2 warianty z nawozami mineralnymi NPK. Wyniki badań wykazały, że wraz ze wzrostem dawek nawozów, wzrastały w odciekach stężenia azotanów i ogólna ich ilość odpływająca z gleby. W kolejnych latach występował znaczny wzrost zawartości azotanów w odciekach i ogólnej ich ilości odpływającej z gleby. Zawartości azotanów w wodach odciekowych z gleby nawożonej kompostem były znacznie niższe niż w odciekach z gleby nawożonej porównywalnymi dawkami nawozów mineralnych. Odpływ azotanów, wyrażony w procentach ogólnej ilości azotu dostarczonego do gleby z kompostem i z opadami atmosferycznymi, był niezależny od wielkości dawek kompostu i nieznacznie przekroczył 8%. Wynika z tego wniosek, że intensywność procesu nitryfikacji azotu dostarczonego z kompostem do gleby jest niezależna od wielkości jego dawek.
W pracy analizowano wpływ różnych dawek kompostów z osadu ściekowego z dodatkiem (20 i 30%) popiołu ze spalania węgla kamiennego na kształtowanie właściwości sorpcyjnych utworu bezglebowego. Uzyskane wyniki pokazują, że kompostowanie osadów ściekowych z popiołami ze spalania węgla kamiennego prowadzi do optymalizacji właściwości uzyskiwanego kompostu, mającego pozytywny wpływ na poprawę i kształtowanie właściwości sorpcyjnych gruntu, zdewastowanego mechanicznie i przez intensywne zakwaszenie.
Wyniki badań przeprowadzonych w lizymetrach wykazały, że stężenia azotu ogólnego w odciekach wzrastały wraz ze wzrostem dawek nawozów oraz upływem lat ich stosowania. Ilości azotu ogólnego odpływające z gleby z odciekami wzrastały wraz ze wzrostem dawek nawozów. Procentowy odpływ azotu w wariantach z nawożeniem kompostem był natomiast niezależny od wielkości dawek i wynosił 12-13% ogólnej ilości azotu dostarczonego do gleby. W wariantach z nawożeniem mineralnym odpływ azotu ogólnego z odciekami był znacznie większy i wynosił 20-23% azotu dostarczonego do gleby. Stężenia fosforu ogólnego w odciekach nie wykazywały zależności od wielkości dawek kompostu i wahały się od 0,1 do 0,3 mg P·dm⁻³. We wszystkich wariantach nawożenia kompostem, jak i nawozami mineralnymi, odpływ fosforu był znikomy i wynosił od 0,5% do nieco ponad 1% ilości tego składnika, dostarczonej w ciągu 5 lat do gleby.
W badaniach nad żywotnością i wigorem nasion gorczycy białej aplikowano donasiennie wyciągi wodne z kompostów na bazie komunalnego osadu ściekowego z 40% udziałem słomy żytniej i liści z drzew. Stwierdzono nieduże różnice pomiędzy działaniem wyciągów z kompostów - zarówno jednorocznych, jak i dwuletnich. Krótsze, tj. sześciogodzinne, moczenie nasion w wyciągach okazało się efektywniejsze w odniesieniu do wszystkich badanych wskaźników żywotności i wigoru nasion niż dwudziestoczterogodzinne, bez względu na rodzaj i stężenie wyciągów kompostowych. Wzrastające stężenie omawianych wyciągów powodowało nieznaczne ograniczenie energii i zdolności kiełkowania nasion, ale równocześnie w niewielkim stopniu zwiększało wartości wskaźników wigoru, tj. długość siewek oraz ich świeżą i suchą masę.
W marcu 2002 r. sporządzono komposty z komunalnego osadu ściekowego i wycierki ziemniaczanej o następującym składzie rzeczowym w przeliczeniu na suchą masę: kompost A - wycierka ziemniaczana (35%), komunalny osad ściekowy (35%), słoma żytnia (30%); kompost B - wycierka ziemniaczana (35%), komunalny osad ściekowy (35%), trociny z drzew iglastych (30%); kompost C - wycierka ziemniaczana (70%), słoma żytnia (30%); kompost D - wycierka ziemniaczana (70%), trociny z drzew iglastych (30%); kompost E - komunalny osad ściekowy (70%), słoma żytnia (30%) oraz kompost F - komunalny osad ściekowy (70%), trociny z drzew iglastych (30%). Po 30, 60, 90,120 i 180 dniach od momentu założenia doświadczenia pobrano próbki masy kompostowej, w których oznaczono zawartość form: ogólnej, amonowej i azotanowej (V) azotu. Uzyskane rezultaty wskazują, że najwięcej azotu ogólnego, amonowego i azotanowego(V) zawierały komposty z 70-procentowym udziałem komunalnego osadu ściekowego, a najmniej komposty z 70-procentowym udziałem wycierki ziemniaczanej. W trakcie rozkładu masy kompostowej nastąpiły straty azotu ogólnego i amonowego. Natomiast zawartość azotu azotanowego(V) w masie kompostów wskazują na to, że może ona być stale w takiej samej ilości dostępna dla roślin.
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące kompostowania osadów ściekowych, odpadu konopi oraz zrębków drzewnych. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach kompostowni otwartej, metodą pryzmową z wykorzystaniem aeratora ciągnikowego. W pryzmie 1 osad stanowił 30,7% a odpad konopi 69,7%, w pryzmie 2 odpowiednio 38,2% oraz 48,5%. Pozostałą część stanowiły zrębki drzewne. Stwierdzono między innymi, że odpad konopi był dobrym komponentem do produkcji kompostów, w odróżnieniu od zrębków, które nie wykazały żadnego wpływu na właściwości kompostu.
Badania nad wigorem ziarna pszenicy zwyczajnej realizowano w latach 2002 - 2003, w dwóch seriach, związanych z długością okresu kompostowania (12 i 24 miesiące) kompostów konwencjonalnych i wermikompostów na bazie komunalnych osadów ściekowych. Do badań wykorzystano wyciągi wodne otrzymane po 24 godzinnej ekstrakcji kompostów na bazie komunalnego osadu ściekowego z 40% udziałem słomy żytniej i liści z drzew. Stwierdzono, że wyciągi z wermikompostów jednorocznych działały korzystniej na żywotność ziarna pszennego w porównaniu do wyciągów z kompostów konwencjonalnych. Jednak efektu takiego nie obserwowano w przypadku wyciągów z dwuletnich kompostów. Wydłużenie czasu moczenia nasion w wyciągach kompostowych z 6 do 24 godzin, w większości przypadków, prowadziło do obniżenia żywotności ziarniaków jak i pozostałych wskaźników wigoru pszenicy. Wzrastaj ące stężenie badanych wyciągów kompostowych miało w zasadzie mniejszy wpływ na żywotność pszenicy, ale nieco bardziej stymulowało pozostałe wskaźniki wigoru ziarna.
W pracy przedstawiono wyniki badań składu fizyczno-chemicznego komunalnych osadów ściekowych w okresie siedmiu lat z Oczyszczalni Ścieków w Stargardzie Szczecińskim i kompostów z udziałem osadów i różnych odpadów organicznych. Komunalne osady ściekowe charakteryzowały się dużą zawartością, w porównaniu z obornikiem, azotu, fosforu, wapnia i magnezu, a małą potasu ogólnego. Zawartość analizowanych makroskładników, jak i suchej masy oraz węgla organicznego w osadach w poszczególnych latach była dość znacznie zróżnicowana. Ta duża zmienność składu fizyczno-chemicznego osadów ściekowych wskazuje na konieczność analizy każdej ich partii przeznaczonej do wykorzystania przyrodniczego, w tym rolniczego. Zawartość metali ciężkich, które oznaczono (Cd, Cu, Mn, Ni, Pb, Zn) corocznie w osadach, była zawsze kilkakrotnie mniejsza od norm przedstawionych w Rozporządzeniu MŚ [2002]. Kompost z 33% udziałem osadu i po 33% słomy żytniej i kory sosnowej zawierał przede wszystkim więcej węgla organicznego, azotu i fosforu ogólnego, niż komposty typu GWDA, gdzie udział osadu wynosił 70%, a odpadów zieleni miejskiej i słomy 30%. Najmniej węgla organicznego i azotu ogólnego było w kompoście o najdłuższym okresie rozkładu (1,5 roku). Spośród sześciu oznaczonych metali ciężkich tylko zawartość niklu w kompoście typu GWDA o 1,5 rocznym okresie rozkładu przekraczała dopuszczalną zawartość przedstawioną w Rozporządzeniu MRiRW [2004]. Spośród analizowanych zależności między zawartością ogólną N, P, K, Ca i Mg a metalami ciężkimi w osadach i kompostach istotne dodatnie współczynniki korelacji stwierdzono tylko między wapniem a kadmem, manganem i ołowiem w osadach, a w kompostach między wapniem i ołowiem.
Celem badań była ocena wpływu kompostu z osadu ściekowego na aktywność mikrobiologiczną i biochemiczną oraz wybrane właściwości chemiczne i fizykochemiczne gleby lekkiej. Badania trzyletnie prowadzono w wazonach gruntowych w Stacji Doświadczalnej Wydziału Rolnictwa i Biologii w Skierniewicach od 2005 roku. Próbki gleby do badań pobierano z głębokości od 0 - 20 cm, pięć razy w każdym roku (maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień). W glebie oznaczono ogólną liczbę mezofilnych, bakterii heterotroficznych na podłożu Bunta i Roviry, ogólną liczbę grzybów mikroskopowych na podłożu Martina oraz intensywność wydzielania CO₂. Dodatek kompostu zmienił odczyn gleby i poprawił badane właściwości chemiczne gleby. Kompost stymulował liczbę grzybów, natomiast zwiększał liczbę bakterii w glebie lekkiej. Liczba mikroorganizmów i intensywność respiracyjna gleby była uzależniona od terminu poboru próbek gleby do analiz.
Praca przedstawia charakterystykę mikrobiologiczną osadu ściekowego kompostowanego w warunkach laboratoryjnych wraz ze słomą i trocinami, w pojemnikach o pojemności 5000 cm3. Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu kompostowanego osadu ściekowego, inokulowanego wybranymi szczepionkami mikroorganizmów na dynamikę wzrostu i rozwoju wybranych grup drobnoustrojów oraz przeżywalność drobnoustrojów z rodziny Enterobacteriaceae. Analizy mikrobiologiczne przeprowadzono na wybiórczych podłożach, metodą płytkową, oznaczając liczbę heterotroficznych bakterii mezofilnych i grzybów pleśniowych oraz mikroorganizmów z rodziny Enterobacteriaceae. Uzyskane rezultaty badań wykazały, że proces kompostowania nie wyeliminował bakterii z rodziny Enterobacteriaceae. Natomiast dynamika wzrostu i rozwoju liczby bakterii heterotroficznych i grzybów pleśniowych przebiegała zgodnie z następstwem zmian faz kompostowania. Odpowiednio dla obu grup mikroorganizmów następowała redukcja ich liczby wraz ze wzrostem temperatury podczas fazy termofilnej, a następnie w fazie schładzania i dojrzewania kompostu ponowne ich namnażanie. Inokulacja kompostów szczepionkami mikrobiologicznymi nie przynosiła efektu w postaci intensyfikacji przebiegu procesu kompostowania. Aktywność dehydrogenaz wraz ze wzrostem temperatury podczas procesu kompostowania zmniejszała się. Natomiast w fazie schładzania i dojrzewania kompostu zwiększała się. We wszystkich kompostach występowała dodatnia korelacja pomiędzy liczebnością badanych grup drobnoustrojów, a poziomem aktywności dehydrogenaz.
W latach 2005-2006 w Katedrze Roślin Ozdobnych przeprowadzono doświadczenie, którego celem było określenie wpływu kompostów na bazie osadów ściekowych i wycierki ziemniaczanej oraz trocin lub słomy na zawartość makroelementów w liściach chryzantemy wielkokwiatowej odmiany Padre Yellow. Podłoża do uprawy chryzantemy sporządzono z czterech rodzajów kompostów: kompost I - komunalny osad ściekowy 70%, słoma żytnia 30%; kompost II - komunalny osad ściekowy 70%, trociny z drzew iglastych 30%; kompost III - komunalny osad ściekowy 35%, wycierka ziemniaczana 35%, słoma żytnia 30%; kompost IV - komunalny osad ściekowy 35%, wycierka ziemniaczana 35%, trociny z drzew iglastych 30%. Z powyższych kompostów sporządzono 12 mieszanek podłożowych, w których procentowy udział kompostu do torfu wynosił: 25, 50 i 75%. Najwięcej makroelementów (N, P, Ca, Mg i S) zawierały liście roślin uprawianych w podłożach z kompostem I i II, a najmniej z kompostem IV. Komposty na bazie osadów ściekowych są bogatym źródłem makroskładników, jednak uprawiając chryzantemę w podłożach z udziałem tych kompostów powinno się stosować dodatkowe nawożenie pogłówne. Uzyskane rezultaty badań wskazują na niedobory azotu, potasu, wapnia i magnezu w liściach chryzantemy uprawianej w 12 badanych obiektach doświadczalnych. Jedynie zawartość fosforu mieściła się w wartościach optymalnych, a nawet je przewyższała.
W latach 2007-2008 przeprowadzono w Hali Wegetacyjnej Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie doświadczenie mające na celu określenie wpływu substancji czynnej PRP®Fix na zmiany zawartości form całkowitych i rozpuszczalnych w 0,5 M HCl miedzi, manganu i cynku w kompostach z komunalnego osadu ściekowego z dodatkiem słomy pszennej lub odpadów zieleni miejskiej. Skład rzeczowy w przeliczeniu na suchą masę poszczególnych kompostów był następujący (liczby oznaczają procentowy udział komponentów w kompostach): kompost I - 70% komunalnego osadu ściekowego i 30% słomy pszennej, kompost II - 70% komunalnego osadu ściekowego, 30% słomy pszennej i 3 kg PRP®Fix na m3 masy kompostowej, kompost III - 70% komunalnego osadu ściekowego i 30% odpady z zieleni miejskiej, kompost IV - 70% komunalnego osadu ściekowego, 30% odpady z zieleni miejskiej i 3 kg PRP®Fix na m3 masy kompostowej. W trakcie prowadzenia procesu rozkładu pobierano próbki kompostów w pierwszym dniu oraz po 30, 60, 90, 120, 150 i 180 dniach. W pobieranych próbkach kompostów oznaczono zawartość form całkowitych i rozpuszczalnych w 0,5 M HCl miedzi, manganu i cynku. Rezultaty badań wskazują, że w miarę upływu czasu rozkładu masy kompostowej zawartość ogólna miedzi, manganu i cynku zwiększyła się. Zawartość form rozpuszczalnych w 0,5 M HCl miedzi, manganu i cynku w miarę upływu czasu rozkładu masy kompostowej nieznacznie się zwiększyła. Dodatek do kompostów substancji czynnej PRP®Fix spowodował nieznaczne zwiększenie zawartości form całkowitych miedzi, manganu i cynku. Zawartość form rozpuszczalnych w 0,5 M HCl manganu w nieznacznym stopniu się zwiększyła, a miedzi i cynku nie uległa wyraźnym zmianom.
W pracy badano wpływ nawożenia kompostem, przygotowanym na bazie higienizowanych osadów ściekowych z dodatkiem kory sosnowej, i ściółkowania świeżą ektopróchnicą leśną na warunki glebowe, wybrane parametry wzrostu jednorocznych sadzonek lipy drobnolistnej oraz występowanie roztoczy (Acari) glebowych. Badania przeprowadzono w 2008 r. w szkółce leśnej Białe Błota (Nadleśnictwo Bydgoszcz) na glebie rdzawej właściwej. Cała powierzchnia doświadczenia była nawadniana za pomocą deszczowni stałej. Gleba cechowała się odczynem alkalicznym (pH w H2O zakresie 7,2–7,4), niską zawartością przyswajalnego potasu i fosforu oraz zawartością C org. od 35,7 do 38,4 g · kg–1. Stosunek C : N wynosił 14,3–14,9. Sadzonki lipy drobnolistnej na poletkach nawożonych kompostem charakteryzowały się większą liczbą liści i ich powierzchnią oraz większą średnicą pędu i świeżą masą, były jednak niższe od rosnących na poletkach z nawożeniem mineralnym. Przeprowadzone we wrześniu ściółkowanie nie oddziaływało istotnie na żaden z rozpatrywanych parametrów wzrostu rocznych sadzonek, natomiast wpłynęło istotnie na występowanie roztoczy glebowych. Po przeprowadzeniu tego zabiegu odnotowano na odpowiednich poletkach duży wzrost zagęszczenia i różnorodności gatunkowej tych stawonogów, a w ich zgrupowaniach wyraźnie dominowały saprofagiczne mechowce (Oribatida).
W latach 2002-2003 przeprowadzono badania mające na celu określenie wpływu kompostów z wycierki ziemniaczanej i komunalnego osadu ściekowego z dodatkiem komponentów strukturotwórczych na aktywność dehydrogenazy, fosfatazy oraz ureazy w glebie. Doświadczenie założono na glebie zaliczanej do kategorii brunatnych niecałkowitych o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego i o zawartości 12% części spławialnych. Pod względem przydatności rolniczej glebę tę zaliczana do kompleksu żytniego dobrego klasy bonitacyjnej IVa. W schemacie badań uwzględniono - 6 rodzajów kompostów i wariant kontrolny, 3 dawki kompostów i 4 terminy oznaczeń wskaźników aktywności enzymatycznej gleby - po 30, 60, 90 i 120 od momentu założenia doświadczenia gleby z kompostami. Rezultaty badań wskazują, że wprowadzone do gleby komposty z udziałem komunalnego osadu ściekowego powodowały zwiększenie aktywności w niej dehydrogenazy, fosfataz i ureazy. W miarę upływu czasu od założenia doświadczenia od 30 do 120 dni zwiększyła się aktywność badanych enzymów w glebie. Podwojenie oraz potrojenie dawek kompostów spowodowało zwiększenie aktywności dehydrogenazy, fosfataz i ureazy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.