Analiza zmian właściwości gleby, roślinności oraz zgrupowań skoczogonków pozwoliła na wyróżnienie faz spontanicznej restytucji lasu na glebach sandrowych. W pierwszej fazie zaraz po zaniechaniu uprawy w glebie szybko spada zawartość fosforu, potasu, wapnia i magnezu. Na uwolnionej spod presji rolniczej powierzchni pojawiają się rośliny zielne głównie z klasy Stellarietea mediae i Koelerio glaucae-Corynephoretea canestencentis. W fazie drugiej, na ugorach następuje ekspansja mszaków oraz wkraczanie sosny i pierwszych gatunków z klasy Vaccinio-Piceetea. W trzeciej fazie glebę cechuje wysoka zawartość próchnicy i wskaźnika C/N oraz niskie pH a także spadek zawartości azotu. W młodych borach bujnie rozwija się warstwa mszysta a w runie dominują rośliny borowe. Na tle wyraźnie zaznaczonej fazowości rozwoju roślinności obserwuje się dynamiczne zmiany w zgrupowaniach ściółkowo-glebowych skoczogonków. Zbiorowiska roślinne i zgrupowania skoczogonków powstające w wyniku spontanicznego wkraczania lasu na grunty porolne cechują się większą różnorodnością biologiczną niż zbiorowiska powstające w wyniku zalesień sztucznych.