W artykule przedstawiono aktualne zadania Wspólnej Polityki Rolnej Wspólnoty Europejskiej i uwarunkowania ich zmian, a zwłaszcza rosnącą rolę wspierania rozwoju obszarów wiejskich. Dzisiaj WPR ma nowe funkcje i cele, gdyż - oprócz dotychczasowego wspierania przemian strukturalnych - oczekuje się chronienia środowiska naturalnego, zachowania bioróżnorodności, racjonalnego gospodarowania wodą, wytwarzania surowców do produkcji energii odnawialnej. Oddzielenie płatności bezpośrednich od produkcji i zmniejszenie zakresu interwencji na rynkach rolnych UE powoduje, że WPR staje się bardziej ukierunkowana na potrzeby rynku i zwiększa rynkową orientację rolników oraz konkurencyjność. Dla zapewnienia warunków konkurencji konieczne jest zapewnienie równych warunków konkurencji sektora rolnego na jednolitym rynku rolnym, co będzie możliwe tylko w ramach wspólnotowego mechanizmu finansowania polityki rolnej UE. Ważne będzie wyrównanie stawek płatności bezpośrednich w skali UE, które oparte byłyby o realne i obiektywne kryteria odnoszące się do wymogów nakładanych na producentów rolnych. Wspólna Polityka Rolna powinna zachować dotychczasowe instrumenty interwencji. Płatności bezpośrednie powinny pozostać jednym z głównych instrumentów WPR, odpowiedzialnym za: wsparcie i stabilizację dochodów rolniczych, rekompensowanie kosztów związanych ze spełnianiem wysokich standardów wspólnotowych (w odniesieniu do jakości i sposobów produkcji, a w szczególności wymogów środowiskowych), zachowanie produkcji rolnej w regionach o najtrudniejszych warunkach gospodarowania. Polityka rolna powinna być w coraz większym stopniu oparta na przesłankach globalnych. W skali światowej coraz większe znaczenie będą miały następujące czynniki: - wzrost liczby ludności (do 2030 roku zwiększy się o 2 miliardy), - niska aktywność produkcyjna rolnictwa w relacji do technologii informatycznej, - wdrażanie nowych generacji technologii farmingu oraz „inteligentnej" żywności, - drastyczne zmiany struktur rolnictwa oraz rolniczego marketingu, - spadek produkcji rolniczej w krajach o rozwiniętej gospodarce, - powstanie w miejsce dotychczasowych nowego centrum produkcji żywności na skalę globalną, którym będzie Ameryka Łacińska oraz Karaiby, - nasilenie procesu degradacji środowiska naturalnego, - przyśpieszony proces urbanizacji obszarów wiejskich.