Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 113

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rekultywacja gleb
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The present studies concerned 21 cultivars of 7 lawn grass species (Agrostis canina L., Agrostis capillaris L., Festuca heterophylla Lam., Festuca ovina L. sensu lato, Festuca rubra L. sensu lato, Lolium perenne L., Poa pratensis L.) and Festuca arundinacea Schreb. Two sowing dates were applied: spring and late summer. Six to ten cuttings were made during the vegetation periods in the years of full utilisation. The rate of re-growing after cutting was evaluated on the basis of plant height before each of the following cutting. All Poa pratensis cultivars and Agrostis genus species characterized by the slowest re-groving rate after cutting. Among the remaining cultivars Niko (Festuca ovina), Nimba (Festuca rubra), Sawa (Festuca heterophylla) and Stadion (Lolium perenne) showed slow rate of re-growth. Cultivars of studied species (except from cultivars of Agrostis genus) sown in the spring were higher before each cutting than those sown in late summer.
Przeprowadzono badania właściwości wodnych gleby antropogenicznej o niewykształconym profilu, rekultywowanej osadem ściekowym na terenie po kopalni siarki. W celu zapełnienia niecek osiadania, zastosowano odpad z flotacji siarki rodzimej, zwany wapnem poflotacyjnym. Jako źródło substancji organicznej użyto osad ściekowy z miejskiej oczyszczalni. Próbki do badań pobrano w 1998 roku z pola, na którym w 1994 roku zastosowano na poletkach doświadczalnych różne dawki osadu ściekowego (0, 100, 200, 300, 400 i 500 m³·ha⁻¹). Oceniając właściwości wodne badanej gleby, należy stwierdzić, że najkorzystniej kształtują się one tam, gdzie zastosowano średnią dawkę osadów ściekowych - 200 m³·ha⁻¹. Na poletku tym wysokiej połowej pojemności wodnej towarzyszyły bowiem niskie wilgotności silnego i całkowitego zahamowania wzrostu roślin oraz trwałego więdnięcia.
Jednym z zabiegów, który może być stosowany do rekultywacji niektórych głęboko odwodnionych gleb organicznych jest orka agromelioracyjna. Zabieg ten powoduje przekształcenie płytkich gleb organicznych w gleby, które w górnej warstwie posiadają utwór organiczno-mineralny o zmiennej zawartości substancji organicznej, a głębiej - ukośnie ułożone na przemian warstwy substancji organicznej i utworu mineralnego. Głównym celem badań było określenie długotrwałych skutków zastosowania orki agromelioracyjnej w rekultywacji i ochronie przed degradacją głęboko odwodnionych płytkich gleb organicznych. Badania obejmowały zmiany podstawowych właściwości fizyczno-wodnych i biologicznej aktywności gleb oraz ocenę tempa mineralizacji substancji organicznej pod wpływem tej orki. Na podstawie badań właściwości fizycznych oraz aktywności biologicznej gleb wykonanych po około 20 latach po rekultywacji stwierdzono, że zastosowana metoda była skutecznym sposobem rekultywacji zdegradowanych, odwodnionych płytkich gleb organicznych.
Przeprowadzono badania efektów indukowanej fitoekstrakcji miedzi z zastosowaniem kwasu cytrynowego i EDTA jako metody rekultywacji gleb zanieczyszczonych emisjami hut miedzi w warunkach doświadczenia wazonowego. Doświadczenie prowadzono na 2 różnych glebach wytworzonych z piasku gliniastego lekkiego i pyłu ilastego, z zastosowaniem 3 gatunków roślin: gorczycy sarepskiej, wyki siewnej oraz kukurydzy. Roztwór 0,05 mol·dm⁻³ EDTA w dawce 66 cm³·kg⁻¹ gleby spowodował wzrost rozpuszczalności i fitoprzyswajalności Cu w obu glebach. Pobranie Cu przez rośliny wzrosło od 2 do 14-krotnie w porównaniu z próbami kontrolnymi, ale maksymalna zawartość Cu w biomasie wyniosła tylko 338 mg·kg⁻¹ (dla kukurydzy) i była daleka od zawartości odpowiadających hiperakumulacji. Jednocześnie wprowadzenie EDTA spowodowało intensywne wymywanie Cu z gleb, a koncentracje Cu w przesączach z wazonów, do których zastosowano ten odczynnik, mieściły się w zakresie: 40-540 mg·dm⁻³. Wyniki potwierdzają celowość kontynuowania prac nad zastosowaniem indukowanej hiperakumulacji do oczyszczania gleb z Cu. Uwagę należy zwrócić na optymalizację dawki i rodzaju substancji kompleksujących oraz efekty uboczne wzrostu rozpuszczalności metali w glebie i ich wymywania.
Stwierdzono istotny wpływ poziomów zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi na plonowanie konopi. Zmniejszenie plonu w zależności od obiektu wahało się od 13 do 87% w odniesieniu do kontroli. Wysokie zawartości Cd, Pb, Ni, Cu i Zn w glebie znajdują potwierdzenie w ich zawartości w roślinie testowej. Zawartość badanych metali w konopiach wzrastała wraz z poziomem zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi i mieściła się w zakresie: 0,22 - 23,19 mg Cd; 0,71 - 24,94 mg Pb; 0,72 - 109,21 mg Ni; 2,46 - 23,82 mg Cu; 10,18 - 817,00 mg Zn·kg⁻¹ s.m. Najmniejsze zróżnicowanie w zawartości badanych metali zarejestrowano w przypadku miedzi. Średnie zawartości makro- i mikroelementów w konopiach mieściły się w zakresie: 0,09 - 0,84 mg Cr; 30,25 - 292,50 mg Fe; 64,48 - 1400,23 mg Mn·kg⁻¹ s.m.; 1,22 - 9,67 g Mg; 4,22 - 36,46 g Ca; 0,32 - 1,01 g Na; 1,66 - 12,96 g K; 1,74 - 18,70 g P·kg⁻¹ s.m. Uzyskane wyniki pozwalają wstępnie stwierdzić, że konopie mógłby być wykorzystane do rekultywacji gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.