W ciągu ostatnich 15 lat w rolniczo-przemysłowym kompleksie Rosji miały miejsce zasadnicze przekształcenia: wprowadzenie zasad rynkowych, prywatyzacja, dekoncentracja przedsiębiorstw w rolnictwie, przemyśle spożywczym i handlu, i inne zmiany. Powstały prywatne gospodarstwa chłopskie (farmerskie) i liczne prywatne firmy we wszystkich gałęziach gospodarki żywnościowej. W procesie prywatyzacji pojawiły się jednak tendencje do naruszenia powiązań gospodarczych pomiędzy rolnictwem, przemysłem spożywczym i sferą realizacji. Doprowadziło to nie tylko do naruszenia zasad reprodukcji rozszerzonej w APK, lecz także do gwałtownego zmniejszenia osiągniętego wcześniej poziomu i jakościowych wskaźników produkcji surowców rolnych i żywności. Zmniejszyły się nakłady inwestycyjne na rozwój i rekonstrukcję techniczną, zmalał stopień wykorzystania zdolności produkcyjnych. Niedobór żywności był uzupełniany importem, który w przypadku niektórych produktów przekraczał nawet 60%. W tych warunkach nastąpiło zmniejszenie spożycia żywności, które przeciętnie odbiega od poziomu zalecanego normami racjonalnego żywienia. Jednakże po 1998 r. w APK Rosji zarysowały się określone pozytywne tendencje stabilizacji i wzrostu podstawowych wskaźników produkcji i reprodukcji.