Wraz z rozbudową systemów kanalizacyjnych w Polsce stale zwiększa się objętość odprowadzanych ścieków. Rośnie liczba bardziej lub mniej skutecznych oczyszczalni. W każdej z nich zatrzymywane są różnego rodzaju substancje stałe, w których znajdują się organizmy żywe wraz z materią organiczną i/lub mineralną, tworzące osady ściekowe. Wykazują one różnorodne właściwości fizyczne i biochemiczne, kształtowane głównie przez działalność gospodarczą, realizowaną w jednostkach osadniczych, odprowadzających wody zużyte do systemów kanalizacyjnych. W skład każdej oczyszczalni ścieków wchodzą odpowiednie, dla przyjętego układu technologicznego, obiekty i urządzenia technologiczne, w których zatrzymywane są odpowiednie składniki zanieczyszczeń; skratki, piasek, osady wstępne, wtórne, recyrkulowane itp. Osady ściekowe, na każdym etapie ich powstawania lub w rozpatrywanym obiekcie, charakteryzują się odpowiednimi właściwościami. Skratki zawierają przedmioty o wymiarach zależnych od prześwitów krat, w piaskownikach zatrzymywane są przeważnie substancje ziarniste, w osadnikach wstępnych zatrzymywane są zanieczyszczenia łatwo opadające lub pływające, a w osadnikach wtórnych usuwana jest biomasa kłaczków osadu nadmiernego. Najczęściej, bardziej zanieczyszczone osady wstępne mieszane są z biomasą osadów wtórnych, obniżając ich przydatność do utylizacji przyrodniczej. Proponowana koncepcja zmierza do oddzielnego unieszkodliwiania osadów wstępnych i wtórnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.