Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pozywka nawozowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano wpływ stężenia pożywki nawozowej (EC 1,0, 1,5, 2,0 i 2,5 dS·m⁻¹) i retardantów wzrostu: flurprimidolu w stężeniu 30 mg·dm⁻³ i daminozydu w stężeniu 4,25 g·dm⁻³ na wzrost i kwitnienie uczepu złocistego uprawianego na stołach zalewowych. Rośliny nawożone pożywkami o stężeniu 2,0 i 2,5 dS·m⁻¹ miały wyższą świeżą i suchą masę, większą liczbę pędów, pąków kwiatowych i kwiatów niż rośliny nawożone pożywkami mniej stężonymi. Dwukrotne opryskiwanie uczepu złocistego daminozydem w stężeniu 4,25 g·dm⁻³ hamowało nadmierne wydłużanie się pędów, zwiększało liczbę pędów i liczbę pąków kwiatowych. Dwukrotne opryskiwanie flurprimidolem w stężeniu 30 mg·dm⁻³ hamowało wzrost wydłużeniowy pędów uczepu złocistego słabiej niż opryskiwanie daminozydem, i nie wpływało na krzewienie się roślin. Dobrej jakości, zwarte i obficie kwitnące rośliny otrzymano także nawożąc uczep złocisty pożywkami o niższym stężeniu 1,0 i 1,5 dS·m⁻¹ i dwukrotnie opryskując daminozydem w stężeniu 4,25 g·dm⁻³.
W Polsce podstawowe warzywa szklarniowe uprawia się bezglebowo w systemie otwartym, to jest takim, w którym nadmiar pożywki wyciekający ze strefy wzrostu korzeni odprowadzany jest do gruntu szklarni lub do ścieków. Wycieki roztworów z mat uprawowych są bardziej skoncentrowane w porównaniu z pożywką dozowaną pod rośliny. Celem badań prowadzonych w latach 2010 -2012, było określenie wpływu podłożowych upraw bezglebowych pomidora i ogórka na wzrost zawartości składników mineralnych w płytkich wodach gruntowych, występujących pod obiektami uprawowymi oraz w ich sąsiedztwie. Próbki wody do analiz chemicznych pobierano co 3 tygodnie z piezometrów zlokalizowanych w szklarniach oraz terenach przyległych, w odległości 25 i 300 m od tych obiektów. Wyniki analiz chemicznych wody wskazują na wzrost stopnia zanieczyszczenia tych wód składnikami nawozowymi. Wody gruntowe znajdujące się bezpośrednio pod uprawami bezglebowymi zanieczyszczone były prawie wszystkimi składnikami, które występują w pożywkach nawozowych Do wód gruntowych w znacznych ilościach przedostawały się związki azotu, potasu, wapnia i magnezu. Zanieczyszczenie wód gruntowych pod uprawą ogórka było na podobnym poziomie jak pod uprawą pomidora. Zawartość składników mineralnych w wodach gruntowych malała wraz z wzrostem odległości od obiektów uprawowych (źródła wycieku pożywek do gleby)
Nawadnianie rozsady pomidora uprawianego w doniczkach wypełnionych podłożem organicznym, prowadzi się ręcznie lub za pomocą zraszaczy umieszczonych nad roślinami. Nawadnianie zalewowe na stołach lub posadzkach zalewowych stosowane jest w produkcji roślin ozdobnych, a ostatnio coraz częściej w uprawie rozsady pomidora i ogórka w kostkach wełny mineralnej. Celem badań prowadzonych w latach 2008 - 2010 było określenie wpływu fertygacji zalewowej pożywką o różnym stężeniu składników pokarmowych (EC = 1,5, EC = 2,5, EC = 3,5, EC = 4,5 mS.cm-1), na wzrost i rozwój rozsady pomidora szklarniowego w uprawie w substracie torfowym. Rozsada uprawiana była na podgrzewanej posadzce zalewowej. Doniczki z roślinami pomidora podczas procesu fertygacji zalewano na wysokość 3-4 cm przez okres 30 minut. Rodzaj fertygacji nie miał istotnego wpływu na wzrost i rozwój rozsady pomidora. Rośliny uzyskane przy fertygacji zalewowej jak i ręcznym podlewaniu pożywką charakteryzowały się podobną wysokością, grubością łodygi, świeżą i suchą masą, a także powierzchnią i liczbą liści. Większość parametrów wzrostu (wysokość, świeża masa, powierzchnia i liczba liści) była najbardziej korzystna dla rozsady pomidora przy stosowaniu do fertygacji pożywki, o średniej zawartości składników pokarmowych EC 2,5 i EC 3,5 mS.cm-1. Podwyższenie stężenia składników w pożywce do EC - 4,5 mS.cm-1 przyczyniło się do uzyskania rozsady niższej, o cieńszej łodydze, ale o wyższej zawartości suchej masy. Stan odżywienia rozsady pomidora podstawowymi makroskładnikami (NPK i Ca), zarówno przy fertygacji zalewowej jak i ręcznej, był na podobnym poziomie. Istotnie niższą zawartość azotu w roślinach pomidora stwierdzono przy niskim stężeniu stosowanej pożywki EC 1,5 mS.cm-1. Wraz ze wzrostem stężenia podawanej pożywki rosło zasolenie w substracie torfowym. Silniejsze zatężanie składników mineralnych w substracie zachodziło pod wpływem fertygacji zalewowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.