Ochrona powierzchni surowców i żywności stwarza możliwości znacznego wydłużenia jej przydatności do spożycia. W technologii mleczarstwa powlekanie serów warstwą parafiny stosowano od dawna, głównie w celu ograniczenia nakładów na pielęgnację serów w czasie ich dojrzewania oraz zabezpieczania ich przed osuszką i pleśnieniem. Jednakże warstwy parafinowe bądź woskowe są niejadalne. Filmy i powłoki otrzymywane z polimerów naturalnych: białek, polisacharydów i/lub tłuszczów cechuje również jadalność. W niniejszej pracy przedstawiono charakterystykę biopolimerowych, ochronnych filmów i powłok jadalnych oraz możliwości przedłużenia trwałości serów.
Folie z tworzyw sztucznych w technice opakowaniowej wykorzystywane są niemal z reguły w postaci uszlachetnionej przez zadrukowanie, metalizację, powlekanie, laminowanie lub współwytłaczanie. Stosowane są np. systemy powlekania: grawiurowy, rolkowy, stykowy i z wykorzystaniem szczotki powietrznej oraz systemy laminowania: na mokro, na sucho, przez wytłaczanie i przy wykorzystaniu mas topliwych.