Na podstawie geodezyjnych, fotogrametrycznych czy radiowych obserwacji obiektów powłokowych określa się ich położenie, wymiary i kształt. Podstawą aproksymacji matematycznego modelu powierzchni, względem którego ocenia się stan geometryczny obiektu, są współrzędne przestrzenne punktów reprezentujących powłoką obiektu. W praktyce, wartości parametrów modelowych wyznacza się bez uwzględnienia dokładności tych współrzędnych. Macierz kowariancji dla współrzędnych punktów obserwowanych jest podstawą dla dokonania oceny dokładności wyznaczanych parametrów powierzchni i ich funkcji. W pracy przedstawiono algorytm umożliwiający ocenę dokładności estymowanych parametrów powierzchni. Określono miarę dopasowania modelu matematycznego do zaobserwowanego stanu geometrycznego powłoki, na podstawie którego można wnioskować o adekwatności modelu. Podano również metodę oszacowania estymatora wariancji jednostkowej odzwierciedlającego wpływ błędów tylko z tytułu pomiarów.
W artykule przedstawiono dokładny algorytm obliczania długości stycznych do powierzchni drugiego stopnia. Wykorzystano w tym celu wyniki z pomiarów metody otaczających stycznych dla wybranego obiektu jednopowłokowego. Rozważania przeprowadzono dla obiektów o kształcie hiperboloidy jednopowłokowej. Wykorzystanie danego algorytmu pozwala obliczyć lokalizację i kształt, ale również parametry powłoki, który w porównaniu do wcześniej stosowanych metod, pozwala uzyskać lepszą precyzję, niż ta obliczona na podstawie dotychczas istniejących algorytmów. Modyfikacja przedstawionego algorytmu pozwala na zwiększenie dokładności ostatecznych wyników, przy wykorzystaniu proponowanej metody pomiaru. Rozwiązanie takie pozwala zaoszczędzić środki finansowe oraz czas.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.