Badania nad stanem sanitarnym powietrza w Siedlcach przeprowadzono w roku 1998. Aby zobrazować ten stan wykreślono mapę lichenoindykacyjną dla tego miasta. Wykorzystano do tego celu gatunki porostów rosnące na korze drzew przydrożnych i leśnych, charakterystyczne dla odpowiednich stopni skali biologicznej. Na terenie Siedlec wyróżniono 4 strefy wegetacji porostów, a wśród nich dwa fragmenty pustyni porostowej. Występuje ona w centrum miasta oraz w okolicach zakładów przemysłowych. Największy obszar zajmuje strefa II, która odpowiada 2. i 3. stopniowi skali biologicznej. Korę drzew zasiedlają tu jedynie pospolite w skali kraju porosty skorupkowate, jak: Lecanora conizaeoides, Scoliciosporum chlorococcum, Buellia punctata. Niewielki teren zajmuje strefa najczystsza w Siedlcach (IV). Charakteryzują ją epifity porostowe należące do 5. stopnia skali biologicznej, np.: Hypogymnia physodes, Parmelia sulcata, Evernia prunastri, Physcia stellaris, Melanelia acetabulum itp. Występuje ona jedynie w lesie Sekuła w południowej części miasta.