Przedstawiono zasięg ubóstwa bezwzględnego w Polsce w latach 1996-2003. Rosnące nierówności w sytuacji dochodowej i poziomie spożycia w różnych kategoriach społeczno-zawodowych ludności wymagają pomocy ze strony państwa osobom najbardziej potrzebującym. Przedstawiono skalę oraz realizację programu pomocy najbardziej potrzebującym.
Wciąż istniejący problem głodu na świecie skłania społeczność międzynarodową do podejmowania prób jego rozwiązania. Jednym z takich działań jest udzielanie pomocy żywnościowej w wymiarze międzynarodowym, skierowanej głównie do krajów rozwijających się. Analiza udzielanej pomocy żywnościowej w długim okresie pozwala zidentyfikować prawidłowości dotyczące wzrostu znaczenia pomocy nadzwyczajnej oraz odchodzenia od zakupów bezpośrednich jako sposobu nabywania żywności. Tendencje te są widoczne również u dwóch głównych dostawców pomocy żywnościowej – USA i Unii Europejskiej. Obserwowane kierunki zmian są uwarunkowane między innymi podejmowanymi inicjatywami na poziomie ponadnarodowym, które znajdują odzwierciedlenie w regulacjach głównych donatorów.
W pracy zwrócono uwagę na kwestię pomocy żywnościowej jako swego rodzaju sposób realizacji „good governance” i społecznej odpowiedzialności krajów bogatych względem krajów biednych. Opracowanie ma charakter przeglądowy. W pierwszej części przedstawiono niedożywienie jako problem globalny współczesnej gospodarki światowej. W drugiej części scharakteryzowano pomoc żywnościową z uwagi na formę jej dostarczania, sposób zakupu, czy głównych dostawców i odbiorców. W podsumowaniu podkreślono, że pomoc żywnościowa w warunkach nierozwiązanego problemu głodu systematycznie maleje, jej udzielanie jest determinowane czynnikami politycznymi i ekonomicznym, a jej ostateczny wpływ na sytuację żywnościową w krajach rozwijających się nie jest jednoznaczny.
Problem niedożywienia zazwyczaj kojarzy się z krajami Trzeciego Świata, jednak również w najbogatszych krajach świata, obserwuje się przypadki niedożywienia, częste zwłaszcza wśród najuboższych grup społecznych. W Stanach Zjednoczonych tworzone są programy, które wpłynęły na poprawę stanu wyżywienia ludności USA. Dzięki tym programom dieta większości ludności w USA osiąga lub przekracza zalecane normy żywieniowe na większość składników odżywczych, a niedobory w organizmach dotyczą jedynie zawartości żelaza oraz wapnia i odnoszą się najczęściej do niemowląt, dzieci oraz kobiet.