Przedstawiono ideę partnerstw lokalnych oraz ich znaczenie dla zrównoważonego rozwoju turystyki na obszarach wiejskich. Na przykładzie Mazowsza zaprezentowano poziom zainteresowania władz samorządowych, społeczności lokalnych, podmiotów prywatnych i organizacji lokalnych tworzeniem lokalnych i ponadlokalnych inicjatyw partnerskich związanych z rozwojem turystyki.
Programy rewitalizacji, realizowane w obrębie Dolnego Miasta i Oruni w Gdańsku potwierdzają ważną rolę systemu zarządzania lokalną tożsamością w wyprowadzaniu obszaru zdegradowanego z sytuacji kryzysowej. Opierają się one na budowie marki i przewagi konkurencyjnej dzielnicy w skali miasta, regionu, a nawet kraju, opartych na istniejących, choć często ukrytych lub niedocenianych, lokalnych zasobach materialnych i niematerialnych. Przykłady Partnerstwa Dolne Miasto Otwarte oraz działań inwestycyjnych i społecznych podejmowanych na Oruni pokazują, że umiejętny wybór haseł przewodnich rewitalizacji stanowi podstawę stworzenia oferty efektywnej współpracy sektora publicznego z organizacjami pozarządowymi i podmiotami biznesowymi. Partnerski model rewitalizacji okazuje się kluczowy w sytuacji niewielkich lub zmniejszających się środków finansowych, pochodzących z budżetu samorządu lokalnego lub instytucji zewnętrznych.
W okresie programowania 2007‒2013 wiele instytucji było zaangażowanych w rozwiązywanie różnorodnych problemów obszarów wiejskich. Na poziomie lokalnym do najważniejszych należały samorządy gmin oraz lokalne grupy działania. Ich współpraca stymulowała przekształcenia wsi. Były jednak w Polsce obszary, na których podejście LEADER nie było realizowane. Znajdowały się one głównie w województwach łódzkim i śląskim. Celem artykułu jest rozpoznanie przyczyn takiego stanu rzeczy na przykładzie województwa łódzkiego