Przedstawiono problematykę zastosowania skrobi modyfikowanych w produkcji żywności. Porównano właściwości fizykochemiczne skrobi naturalnych różnego pochodzenia botanicznego i wykazano szczególną przydatność skrobi ziemniaczanej jako surowca do produkcji preparatów spożywczych. Przedstawiono ogólną charakterystykę technologiczną skrobi modyfikowanych oferowanych przez przedsiębiorstwa przemysłu ziemniaczanego w Polsce. Opisano właściwości użytkowe skrobi utlenionych i estryfikowanych, zwracając szczególną uwagę na skrobie sieciowane produkowane w szerokim asortymencie preparatów różniących się stopniem podstawienia. Omówiono zależność właściwości użytkowych tej grupy modyfikatów, tj. siły zagęszczającej, odporności na kwaśne środowisko i procesy sterylizacji, od stopnia usieciowania. Wykazano, że krajowe skrobie modyfikowane w niczym nie ustępują produktom zagranicznym, a w niektórych przypadkach mają lepsze parametry jakościowe i użytkowe.