Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  outflow water
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki badań stężeń azotanów i ich ogólnej ilości odprowadzanej w odciekach z gleby nawożonej kompostem. Badania prowadzono przez 4 lata w lizymetrach o średnicy 100 cm i głębokości 130 cm, wypełnionych glebą piaszczystą. Co roku stosowano 5 wariantów nawożenia kompostem i 2 warianty z nawozami mineralnymi NPK. Wyniki badań wykazały, że wraz ze wzrostem dawek nawozów, wzrastały w odciekach stężenia azotanów i ogólna ich ilość odpływająca z gleby. W kolejnych latach występował znaczny wzrost zawartości azotanów w odciekach i ogólnej ich ilości odpływającej z gleby. Zawartości azotanów w wodach odciekowych z gleby nawożonej kompostem były znacznie niższe niż w odciekach z gleby nawożonej porównywalnymi dawkami nawozów mineralnych. Odpływ azotanów, wyrażony w procentach ogólnej ilości azotu dostarczonego do gleby z kompostem i z opadami atmosferycznymi, był niezależny od wielkości dawek kompostu i nieznacznie przekroczył 8%. Wynika z tego wniosek, że intensywność procesu nitryfikacji azotu dostarczonego z kompostem do gleby jest niezależna od wielkości jego dawek.
W pracy przedstawiono wyniki badań stężenia i ładunku azotu i fosforu w wodach odpływających z małych zlewni rolniczych w warunkach nizinnych i podgórskich Dolnego Śląska. W okresie od połowy lutego do końca marca ze zlewni użytkowanych rolniczo odpływa od 28 do 50% rocznego ładunku azotu i od 27 do 44% rocznego ładunku fosforu. W zlewniach ze znacznym udziałem pól ornych odwadnianych za pomocą drenowania odpływa większy ładunek azotu, decyduje o tym między innymi duże stężenie azotanów w odciekach drenarskich, jednocześnie ograniczeniu ulega spływ powierzchniowy i zmniejsza się ilość fosforu wynoszonego ze zlewni.
W pracy przedstawiono wyniki badań cech jakościowych wody zasilającej oraz stawów rybnych w gospodarstwie rybackim Wójcza w województwie świętokrzyskim. W punktach usytuowanych na dopływach i w stawach oznaczono w wodzie: temperaturę, pH i przewodność elektrolityczną właściwą, oraz stężenia tlenu rozpuszczonego, zawiesin ogólnych, substancji rozpuszczonych, związków biogennych (NH4+, NO2-, NO3-, PO43-), a także składników mineralnych - SO42-, Ca2+, Mg2+, Fe2+/3+ i Na+. Stwierdzono, że woda z cieków zasilających stawy nie spełnia wymagań, jakim powinny odpowiadać wody śródlądowe stanowiące naturalne środowisko życia ryb karpiowatych. Stwierdzono, że w ciekach występowały znaczne przekroczenia dopuszczalnych stężeń azotynów i zawiesin ogólnych oraz za niskie stężenia tlenu rozpuszczonego. Analiza statystyczna 16 badanych cech wykazała pozytywny wpływ stawów na jakość wody. Stężenia Ca2+, NO2-, NO3-, PO43- oraz konduktywność wody w stawach w porównaniu do cieków zasilających zmniejszyła się średnio o 30 do 99%.
Badania przeprowadzono w latach 2007-2008 w rejonie górskim. Celem pracy była ocena wpływu okrywy roślinnej gleby na ilość wody przesiąkającej przez profil glebowy. W zależności od sposobu prowadzenia gospodarki rolno-leśnej i poziomu nawożenia oceniano ilość wód lizymetrycznych. Mała ilość wody odciekowej ze wszystkich obiektów, przy zróżnicowanej ilości opadów od maja do lipca, była prawdopodobnie wynikiem intensywnego rozwoju roślin, szczególnie wyraźnie widać tę zależność na łące nawożonej. Natomiast w okresie późnego lata i jesieni to opady atmosferyczne były czynnikiem decydującym o wielkości odpływu. Najniższe współczynniki odpływu notowano w lesie liściastym i mieszanym a było to spowodowane wysokim współczynnikiem ewapotranspiracji.
W pracy omówiono wyniki badań wpływu produkcji hodowlanej, osadnictwa wiejskiego oraz opadów atmosferycznych na jakość wód odpływających z mikrozlewni podgórskiej. Podczas trzyletnich badań, w próbach wody opadowej i powierzchniowej pobieranych średnio dwa razy w miesiącu, bezpośrednio w terenie mierzono: pH i przewodność elektryczną właściwą, a w laboratorium oznaczano: zawiesinę ogólną, amoniak, azotany, fosforany, substancje rozpuszczone, siarczany, chlorki, wapń, magnez, mangan i żelazo. Analiza wyników wykazała, że wszystkie badane wskaźniki osiągały średnio wyższe wartości w wodach odpływających. Za wyjątkiem fosforanów, manganu i zawiesiny ogólnej, różnice te były statystycznie istotnie. W wodach opadowych istotnie większe wartości pH i fosforanów stwierdzono w lecie, a zawiesiny ogólnej, chlorków i manganu w zimie. W odpływie większe wartości amoniaku, fosforanów, przewodności elektrycznej, substancji rozpuszczonej i żelaza wystąpiły latem, a siarczanów zimą. Wartości pozostałych wskaźników nie różniły się istotnie. Ocena jakości wód odpływających wykazała, że należy je zakwalifikować do V klasy czystości. Zdecydowały o tym stęzenia fosforanów i amoniaku. Wartości pH oraz stężeń siarczanów, chlorków i magnezu nie przekroczyły norm dla wód pierwszej klasy czystości.
W pracy oceniono jakość i walory użytkowe wody odpływającej potokiem Uniszowskim dla określenia możliwości jej retencjonowania w planowanym zbiorniku małej retencji. Raz w miesiącu, od stycznia do grudnia 2005 r., pobierano próby wody. W terenie oznaczano: temperaturę, pH, stężenie tlenu rozpuszczonego i stopień nasyceniaztlenem, oraz przewodność elektrolityczną, natomiast w laboratorium: zawiesinęzogólną, fosforany, amoniak, azotyny, azotany, substancje rozpuszczone, siarczany, chlorki, wapń, magnez, sód, potas, żelazo ogólne i mangan oraz jednorazowo: BZT₅, liczbę baterii grupy coli i liczbę bakterii grupy coli typu kałowego. Badane cechy charakteryzowały się znaczną dynamiką zmian w poszczególnych miesiącach i porach roku. Wartości temperatury, pH, fosforanów, amoniaku, substancji rozpuszczonych, siarczanów, chlorków i magnezu nie przekraczały normy I klasy czystości wód. Natomiast pozostałe cechy z różną częstotliwością przewyższały normę I klasy, a zawiesina ogólna, żelazo i mangan nawet normę II klasy, przez co woda potoku kwalifikuje się do III klasy czystości. Badania wykazały, że woda potoku Uniszowskiego może być wykorzystana do spożycia po wykonaniu wysokosprawnego uzdatniania fizycznego i chemicznego. Spośród badanych cech na warunki bytowania ryb niekorzystnie wpływają głównie azotyny, a stężenia zawiesiny ogólnej oraz stopień nasycenia wody tlenem sporadycznie nie spełniają kryteriów wody do kąpieli.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.