W pracy przedstawiono wyniki badań nad plonowaniem papryki (Capsicum annuum L.) odmiany Passat nawożonej trzema różnymi wermikompostami (z odpadów gospodarczych, osadów ściekowych i obornika końskiego). Podłoża do uprawy papryki sporządzono z odkwaszonego torfu, do którego zastosowano 25% dodatek wermikompostu. Poza tym wermikomposty te wykorzystywano do pogłównego nawożenia papryki (4-krotnie w okresie wegetacyjnym). Określono statystyczną istotność różnic pomiędzy takimi cechami plonu jak: liczba, masa i długość owoców papryki nawożonej trzema różnymi wermikompostami, w porównaniu do plonu uzyskanego przez stosowanie nawożenia mineralnego. Papryka uprawiana z udziałem wermikompostów wytwarzała owoce wyraźnie dłuższe od roślin korzystających ze składników dostarczonych w formie nawozu mineralnego. Całkowity plon owoców papryki zebranych w I terminie (lipiec) był równy (wermikompost z obornika), a nawet istotnie wyższy (wermikompost z odpadów domowych i osadów ściekowych) od uzyskanego w wyniku nawożenia mineralnego. Owoce zebrane w terminie późniejszym (październik) z roślin uprawianych z udziałem wermikompostów były liczniejsze, ale także drobniejsze niż te pochodzące z roślin nawożonych mineralnie. W efekcie uzyskany plon po zastosowaniu wemikompostu z odpadów domowych oraz nawożenia mineralnego był zbliżony, a niższy po zastosowaniu osadów ściekowych.
Do wejścia w życie ustawy z 2012 roku o odpadach, aglomeracja krakowska miała najlepiej rozbudowany system gospodarki odpadami w kraju. Tekst przedstawia sytuację po zmianach, spowodowanych przystosowaniem struktur organizacyjnych do nowej sytuacji prawnej.
W doświadczeniu wazonowym oceniano przydatność węgla brunatnego i ziemi kompostowej do neutralizacji symulowanego skażenia gleby ołowiem. Jako rośliny testowe uprawiano pszenżyto jare (plon główny) i gorczycę białą (poplon). Wzrastające dawki ołowiu spowodowały znaczny spadek plonu pszenżyta jarego i gorczycy białej uprawianej na zielonkę. Wraz ze zwiększeniem dawki ołowiu nastąpił duży wzrost koncentracji tego składnika w ziarnie i słomie pszenżyta oraz w zielonce gorczycy białej. Zawartość ołowiu w słomie pszenżyta i zielonce gorczycy była 10-13 - krotnie wyższa niż w ziarnie pszenżyta. Wprowadzenie do gleby węgla brunatnego, a zwłaszcza ziemi kompostowej oraz częściowo jej wapnowanie znacznie ograniczyło spadek plonu roślin i wzrost koncentracji w nich ołowiu jaki następował pod wpływem tego składnika.