W Polsce występują dwa gatunki kumaków – kumak nizinny Bombina bombina i kumak górski Bombina variegata. Kumak nizinny występuje na nizinach w całym kraju, na południu Polski osiągając wysokość 250 m n.p.m. Jest to gatunek silnie związany z wodą, głównie z płytkim, niewielkimi zbiornikami wodnymi z bogatą roślinnością. Kumak górski występuje powyżej 250 m n.p.m., prawie wyłącznie w Karpatach i na pogórzu. Występowanie kumaka nizinnego, jest bardzo cenne z przyrodniczego punktu widzenia, gdyż świadczy o wieloletnim i długotrwałym nawodnieniu takich miejsc. Zagrożeniem dla tego gatunku jest przede wszystkim niszczenie siedlisk, poprzez obniżanie poziomu wód gruntowych, odwadnianie torfowisk, prostowanie rzek, zasypywanie płytkich stawów. Kumaki wykazują małą ruchliwość, w związku z czym zanik części stanowisk może w krótkim czasie doprowadzić do izolacji poszczególnych populacji lokalnych i ujawnienia się niekorzystnych dla metapopulacji procesów, takich jak spadek zmienności genetycznej oraz losowe zanikanie poszczególnych stanowisk.
Analiza funkcjonowania programu rolnośrodowiskowego w Polsce dowodzi jego znaczącej roli w ochronie środowiska, w tym łąk i pastwisk. Nie jest to jednak system doskonały, co wykazano na przykładzie pakietu 3. Jego zastosowanie w obrębie niektórych siedlisk (np. łąki trzęślicowe i murawy bliźniczkowe) może być szkodliwe. Powodem są znaczne rozbieżności wymagań określonych w pakiecie 3. z potrzebami niektórych zbiorowisk roślinnych. Ponadto pakiet 3. jest łatwiejszy w realizacji, skutecznie konkuruje więc z pakietami 4 i 5. Jednocześnie służby ochrony przyrody nie mają obecnie wpływu na wybory podejmowane przez rolników. Powoduje to także wzrost odpowiedzialności doradców rolnośrodowiskowych wykonujących plany dla rolników.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.