W warunkach globalizacji gospodarczej i integracji regionalnej nieodłącznym elementem funkcjonowania podmiotów gospodarczych stało się konkurowanie z innymi podmiotami, ukierunkowane na osiąganie korzyści z tytułu działania zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym. Dotyczy to również podmiotów polskiego przemysłu spożywczego, dla których miniona dekada była okresem intensywnego rozwoju. Pomimo niektórych niższych wskaźników w tym sektorze niż w całym przetwórstwie przemysłowym (m.in. wydajności pracy i technicznego uzbrojenia pracy) konkurencyjność przemysłu spożywczego poprawiła się. Dynamiczny wzrost eksportu, rosnące saldo obrotów handlowych oraz poprawa pozostałych analizowanych wskaźników zewnętrznej konkurencyjności przemysłu spożywczego wskazują na umacnianie się pozycji krajowych producentów na rynku międzynarodowym. Oddziałuje to pozytywnie na kondycję ekonomiczną tego sektora i dalsze perspektywy jego rozwoju.
Bilans handlowy w 2003 roku zamknął się dodatnim saldem na poziomie 218 mln USD i ta tendencja nadwyżkowa została zachowana również w 2004 roku. W pierwszych trzech kwartałach różnica między eksportem a importem wynosiła 682 mln USD, a tempo wzrostu było o 10 punktów procentowych wyższe po 1 maja 2004 roku [Raport FAMMU 2004], co pozwala stwierdzić, że Polska odniosła korzyści w sektorze żywnościowym po integracji z UE. Warto jednak dodać, że rok 2004 był rokiem przełomowym, w którym dość znacznie zmieniła się wartość obrotów i struktura geograficzna ze względu na znaczne powiększenie UE oraz to, że od maja tego roku należało by mówić o handlu w ramach UE bądź z pozostałymi krajami unijnymi, a nie handlu z UE.
W artykule przeanalizowano zmiany w światowym handlu artykułami rolno-spożywczymi w latach 2000-2009. Szczególną uwagę położono na określenie nowych tendencji, powstałych po 2004 roku wskutek rozszerzenia Unii Europejskiej o nowe państwa członkowskie. Do analizy wykorzystano dane z bazy Comtrade/UN oraz Eurostatu, przy użyciu klasyfikacji HS2 (kody 01-24).