Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  nutritional component content
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Podstawę naszego pożywienia według piramidy żywieniowej powinny stanowić produkty zbożowe otrzymane z pełnego ziarna, bogate w błonnik pokarmowy, związki mineralne i witaminy. Do grupy tych produktów możemy zaliczyć mieszanki typu musli zawierające w swoim składzie płatki zbożowe, suszone i kandyzowane owoce, nasiona i orzechy. Celem pracy była charakterystyka wybranych rodzajów płatków śniadaniowych typu musli dostępnych w sieciach handlowych poprzez analizę składu chemicznego oraz badania mikrobiologicznego. W badanych próbach przeprowadzono ocenę mikrobiologiczną (ogólną liczbę drobnoustrojów, liczbę pleśni i drożdży, liczbę przetrwalników bakterii mezofilnych tlenowych) oraz składu chemicznego (wilgotność, zawartość białka ogółem, tłuszczu i popiołu całkowitego). Ogólna liczba drobnoustrojów we wszystkich musli mieściła się w zakresie od 5,0 × 10⁰ do 1,1 × 10² jtk/g. Przeprowadzona ocena mikrobiologiczna wykazała, że musli różniły się między sobą pod względem zawartości pleśni i drożdży. Zawartość białka mieściła się w przedziale od 7,4 do 12,57% i była wyższa niż deklarowana przez producenta na opakowaniu. Zawartość substancji mineralnych, czyli popiołu, wahała się od 1,25 do 1,81%. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, iż na rynku galanterii śniadaniowej w kategorii produktów musli istnieje wiele produktów różniących się składem i technologią produkcji.
Celem badań polowych przeprowadzonych w latach 2011-2013 było określenie zawartości skrobi, witaminy C, białka ogólnego oraz azotanów i glikoalkaloidów w bulwach kilku odmian ziemniaka (średnio wczesne – Gawin, Legenda, Stasia, średnio późna – Gustaw) z uwzględnieniem warunków pogodowych w latach. Oceniono udział genotypu i warunków wegetacji na zmienność składu chemicznego bulw ziemniaka. Badania przeprowadzono na glebie lekkiej (piasek gliniasty), nawożonej organicznie słomą i międzyplonem gorczycy białej. Nawożenie mineralne stosowano w dawkach: 100 kg N·ha–1, 17,5 kg P·ha–1, 99,6 kg K·ha–1. Lata 2011 i 2013 były niekorzystne, a 2012 rok korzystny pod względem układu warunków pogodowych w okresie wegetacji roślin. Wysoką zawartość składników odżywczych oraz niską antyżywieniowych uzyskano w 2012 roku. W 2011 roku stwierdzono istotnie najmniejszy poziom azotanów w bulwach. W 2013 roku uzyskano istotnie największą zawartość azotanów oraz istotnie najmniejszy poziom skrobi i witaminy C w bulwach. Największy poziom skrobi w bulwach oznaczono u odmiany Gawin, witaminy C u odmiany Gustaw, a białka u odmiany Legenda. Najmniej azotanów w bulwach kumulowała odmiana Gawin, a glikoalkaloidów odmiana Legenda. Zawartość skrobi i glikoalkaloidów determinowane były głównie czynnikiem genetycznym, poziom azotanów warunkami pogodowymi w okresie wegetacji, a białko i witamina C współdziałaniem odmian i lat
W pracy przedstawiono wyniki 15-letnich badań dotyczące wpływu nawadniania łąki trwałej ściekami krochmalniczo-browarnianymi na roślinność, plonowanie i wartość siana. Wykazano, że wieloletnie nawadnianie łąk ściekami korzystnie wpłynęło na wytworzenie się gospodarczo wartościowych zbiorowisk roślinnych typu: Alopecurus pratensis i Poa pratensis, Phalaris arundinacea i Glycerin maxima oraz Arrhenatherum elatius - na glebie mineralno murszowej; Alope- curus pratensis; Arrhenatherum elatius i Dactylis glomerata oraz Alopecurus pratensis i Poa pratensis - na glebie murszowatej właściwej, natomiast Dactylis glomerata i Festuca rubra oraz Poa pratensis i Dactylis glomerata - na glebie murszastej. Łąki nawadniane ściekami, niezależnie od typu florystycznego runi, dwu- trzykrotnie lepiej plonowały niż łąki nienawadniane. W wyprodukowanym sianie zawartość składników pokarmowych (białka ogólnego, włókna surowego i popiołu surowego) nie przekraczała przyjętych norm z punktu widzenia żywienia zwierząt.
W pracy porównano wielkość i jakość plonu sześciu odmian i rodów hodowlanych kapusty głowiastej białej, w odniesieniu do odmiany standardowej ‘Marathon F1’. Kapustę uprawiano systemem łanowym w latach 2002-2004 na polu doświadczalnym firmy „Polan” w Grębałowie koło Krakowa. Jakość plonu poszczególnych odmian i rodów oceniano po zbiorze oraz po okresie czteromiesięcznego przechowywania na podstawie następujących parametrów: zawartości kwasu askorbinowego, suchej masy, cukrów rozpuszczalnych, tiocyjanianów, sumy fenoli, zawartość wolnych aminokwasów oraz azotanów. Wykazano, że badane rody hodowlane i odmiany charakteryzowały się dużym zróżnicowaniem zarówno pod względem plonowania, jak też kształtowania się zawartości oznaczanych związków. Na podstawie uzyskanych wyników dokonano oceny punktowej oznaczanych parametrów. Okazało się, że najlepszymi parametrami pod względem wielkości plonu oraz zawartości ważnych, prozdrowotnych składników charakteryzowała się odmiana ‘Ula F1’, następnie ród hodowlany Bre3 F1 i odmiana ‘Kalina F1’. Najmniej korzystnymi cechami charakteryzowały się odmiana ‘Nefryt F1’, ród Bre2 F1 i odmiana wzorcowa ‘Marathon F1ʼ.
Bożodrzew gruczołkowaty rośnie i rozprzestrzenia się we Wrocławiu, daleko poza obszarem swojego naturalnego zasięgu. W pracy zbadano jego stan odżywienia w warunkach miejskich Wrocławia. Stwierdzono zróżnicowane pH, które dla wierzchniej warstwy gleby wynosiło od 5,4 do 7,8, a w warstwie niższej (20,1-40 cm) kształtowało się od 5,5 do 7,9. Gleby na stanowiskach z bożodrzewem były zasobne w makroskładniki. Średnia zawartość N-NO3 wynosiła od 138,5 do 160,0 mg N-NO3∙dm-3, fosforu - od 117 do 603 mg P∙dm-3 w poziomie górnym i od 155 do 508 mg P∙dm-3 warstwie niższej, potasu w poziomie pierwszym - 140 do 430, a mg K∙dm-3 w warstwie niższej od 150 do 420 mg K∙dm-3, magnezu - od 70 do 145 mg Mg∙dm-3 w warstwie górnej i od 45 do 190 mg Mg∙dm-3 w warstwie niższej, wapnia - w warstwie górnej od 1000 do 3600, mg Ca∙dm-3, a w poziomie niższym od 750 do 3800 mg Ca∙dm-3. Zawartość makroskładników w liściach bożodrzewu gruczołkowatego była podobna do ich zawartości u innych gatunków drzew, np. klonu pospolitego i jesionu wyniosłego. Jedynie magnez u bożodrzewu w liściach występował w dużych ilościach - od 0,91% do 2,50%.
Poznano zmiany w składzie chemicznym podstawowych składników w nasionach i słomie wyki siewnej przy zróżnicowanej gęstości siewu i doborze różnych gatunków roślin podporowych. Dla zrealizowania założonych celów badawczych przeprowadzono w latach 1998-2000 doświadczenie polowe w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Zawadach, należącym do Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Doświadczenie założono metodą losowych podbloków w układzie split-plot w trzech powtórzeniach. W doświadczeniu uwzględniono dwa czynniki badawcze: sposoby uprawy wyki siewnej, liczbę wysianych nasion wyki siewnej na 1 m². Na podstawie badań stwierdzono, że nasiona i słoma wyki siewnej uprawianej w siewie czystym odznaczały się największą koncentracją białka i najniższą zawartością związków bezazotowych wyciągowych. Zwiększenie zagęszczenia nasion wyki siewnej na jednostce powierzchni spowodowało obniżenie koncentracji białka i tłuszczu w słomie wyki siewnej oraz jednoczesne podwyższenie zawartości włókna.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.