Aby uniknąć wytrącania się mikroelementów w postaci trudnorozpuszczalnych osadów, nieefektywnych w działaniu, wytwarza się ciekłe nawozy mikroelementowe, w których metal połączony jest z cząsteczką organiczną w chelat. Stopień skompleksowania mikroelementów jest jednym z ważniejszych parametrów, obowiązujących w Europie, dotyczący oceny właściwości kompleksujących związków organicznych znajdujących zastosowanie w produkcji nawozów płynnych. Stopień skompleksowania mikroelementów nawozowych (Zn, Cu, Mn, Fe) związkami chelatującymi z grupy związków aminopolikarboksylowych (EDTA, HEEDTA, DTPA, NTA, S,S-EDDS, MGDA, GLDA) został wyznaczony metodą woltamperometrii pulsowej różnicowej z zastosowaniem kroplowej elektrody rtęciowej pracującej w trybie SMDE. Z przeprowadzonych badań wynika, że chelatorami najlepiej kompleksującymi mikroelementy w środowiskach nawozowych są EDTA, HEEDTA i DTPA oraz związek traktowany jako potencjalny zamiennik związków stosowanych obecnie S,S-EDDS. Na stopień skompleksowania metali ma wpływ również wartość pH. Wszystkie mikroelementy są kompleksowane lepiej w środowisku nawozowym azotowym niż w środowisku azotowo-fosforowym.