W pracy przedstawiono wybrane zagadnienia dotyczące geodezyjnych modeli kinematycznych. W dotychczasowych zastosowaniach wykorzystuje się różne procedury estymacji liniowej, które wynikają z postaci układów równań wiążących obserwacje. W różny też sposób formułowany jest sam model kinematyczny. Przyjęta w pracy koncepcja modelu zakłada, że nie ma znaczenia sposóbprzeprowadzania obserwacji, w sensie czasu czy epok pomiarowych. Danymi wejściowymi mogą być również funkcje obserwacji, na przykład współrzędne punktów wraz z odpowiadającą im macierzą kowariancji. Model kinematyczny, jeśli ma dotyczyć obiektów inżynierskich, powinien być uzupełniony odpowiednimi restrykcjami nakładanymi na parametry modelu, gwarantującymi ciągłość przemieszczeń i odkształceń. Uogólniony model kinematyczny może służyć do uzyskania parametrów funkcji opisujących ruch pojedynczych punktów lub całego obiektu, czyli dostarczać informacji o punktowym lub wektorowym polu przemieszczeń.
Wyznaczanie przemieszczeń powierzchni terenu lub obiektów technicznych realizowane jest za pomocą geodezyjnych metod pomiarowych. Zadanie to polega na numerycznym przetworzeniu wyników serii pomiarów okresowych. W pracy podano dwie propozycje wyznaczania przemieszczeń. Pierwsza z nich sprowadza się do łącznego wyrównaniu wszystkich obserwacji z uwzględnieniem czasu ich wykonania. Druga, alternatywna metoda bazuje na zestawieniu modelu funkcjonalnego dla różnic obserwacji. Przedstawione zależności teoretyczne (ścisłe związki funkcjonalne) zostały poparte przykładem numerycznym, który pozwala na ocenę skuteczności zaproponowanych rozwiązań.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.