Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  luski rybie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Diagnostic features of bream and white bream scales were investigated. Bream scales were collected from seven sites and white bream ones came from four sites. Both environmental conditions and fish growth rate varied in the chosen sites. The scales taken from the analysed populations varied in shape, localisation of the scale nucleus, number of radii on caudal and oral fields, and by different ratio between their height and width.
Celem pracy było zbadanie wpływu rtęci na przeżywalność narybku karpia (Cyprinus carpio L.) w zróżnicowanych warunkach termicznych. Materiał doświadczalny stanowiły karpie o średniej masie 50 g pochodzące z jesiennego odłowu. W doświadczeniu zastosowano sześć różnych stężeń rtęci w wodzie (1x10⁻⁵, 1x10⁻⁴, 1x10⁻³, 1x10⁻², 1x10⁻¹, 1 ppm). Jako źródło rtęci użyto wodnego roztworu HgCl₂. Akwaria podzielono na dwie grupy doświadczalne po sześć akwariów każda. W pierwszej grupie utrzymywano temperaturę około 10 °C - akwaria „zimne”, a w drugiej grupie temperaturę około 22 °C - akwaria „ciepłe”. Analiza czasu przeżycia ryb wskazuje jednoznacznie na wyższą toksyczność chlorku rtęciowego w temperaturze 22 °C. Niezależnie od stężenia rtęci w akwariach „ciepłych”, śnięcia następowały po stosunkowo krótkim czasie (od 9 do 14 dnia trwania eksperymentu). W wodzie o temperaturze 10 °C śnięcia następowały dopiero w 15 dniu eksperymentu. Wynika z tego, że temperatura wody była głównym czynnikiem decydującym o toksyczności rtęci. Natomiast stężenie rtęci w wodzie odgrywało drugoplanową rolę. Toksyczność chlorku rtęciowego ujawniała się w całym spektrum stężeń rtęci w wodzie, poczynając już od lx 10⁻⁵ ppm. Wydłużony bądź skrócony czas życia ryb wpływał na ilość skumulowanej rtęci w strukturach zewnętrznych (łuski, śluz). Na przykład, zaobserwowano, że w wyższej temperaturze śluz był produkowany obficiej niż w wodzie „zimnej”, ale ilość skumulowanej rtęci była wyraźnie mniejsza.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.