Naftochinony - substancje barwne i alkaloidy pirolizydynowe były badane w tkance kalusowej i kulturze zawiesinowej Arnebia euchroma. W celu rozdzielenia frakcji oraz przeprowadzenia analizy jakościowej i ilościowej zastosowano metody chromatografii kolumnowej (CC), chromatografii cienkowarstwowej (TLC) oraz wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC). Najwyższą zawartość szikoniny (1850 mg 1-1) znaleziono w kulturze zawiesinowej hodowanej w pożywce Davydenkov Arnebia (DA) uzupełnionej jasmonianem metylu - MJ (100 uM). W kontroli (pożywka DA bez MJ) wykryto tylko 280 mg l-1 szikoniny. W tkance kalusowej hodowanej na pożywce DA z pikloramem (10 mg l-1) oznaczono acetyloszikoninę i ślady alkaloidów pirolizydy- nowych (PA). Pikloram zwiększał wskaźnik wzrostu kalusa lecz jednocześnie zmieniało się zabarwienie tkanki z czerwonej na żółto-zieloną. Zarówno kalus jak i kultura zawiesinowa miały 11 lat. Tkanki te przez cały okres były hodowane na pożywce Davydenkova, która w powyższej pracy została użyta do kontrolnych badań porównawczych.
Wzrost wytwarzania wtórnych metabolitów można osiągnąć przez zmianę składu podłoża odżywczego, za pomocą kombinacji i stężenia regulatorów wzrostu lub przez klonowanie genetyczne. Jedną z dróg prowadzącą do wzrostu wytwarzania terapeutycznie ważnych metabolitów wtórnych jest elicytacja hodowli roślin leczniczych in vitro. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że homogenat Aspergillus terreus tylko nieznacznie wpływał na wytwarzanie flawonoidów w hodowlach, zarówno kalusowej, jak i zawiesinowej Ononis arvensis L. Lepsze efekty uzyskano po elicytacji hodowli zawiesinowej zabitymi komórkami A. terreus. Jednak największy wzrost zawartości flawonoidów odnotowano w hodowli kalusa na mostkach bibułowych po jej elicytacji zabitymi komórkami A. terreus. Najwyższy poziom flawonoidów stwierdzono przy stężeniu II clicytatora po 2 dniach hodowli.