Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  immunohistochemia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Morphological diagnosis in veterinary medicine has traditionally relied mostly on routine stains, such as hematoxylin and eosin or other histochemical stains (e.g. PAS, van Giesson). However, the level of specialization in veterinary practice demands more accurate diagnosis. Immunohistochemistry (IHC) has been established as a solid and reliable methodology for both routine diagnostics and research activities in veterinary medicine. This technique has been used for diagnosing tumor types and infectious agents, as well as for the detection of immune complex deposition. The use of IHC, particularly for the classification of tumors and hematopoietic neoplasms and for the identification of infectious agents, has revolutionized histopathology. The major areas of utilising IHC in veterinary oncological pathology are the analysis of the intermediate filament characteristics of cells, proliferation markers, phenotyping of lymphoid populations. This technique is now being used to learn more about the behavior, prognosis and response to therapy of tumors in animals. The fundamental concept behind IHC is the demonstration of antigens within the tissue section by means of specific mono- or polyclonal antibodies. Although conceptually simple, the IHC methodology has become more complex as stringent goals of sensitivity and specificity are established. The major constraint on the use of this technique in veterinary pathology has been the lack of available specific antibodies. To overcome this drawback, antibodies which present cross reactivity with human and animal agents have been applied. The article briefly reviews the technical aspects of IHC and its application in veterinary medicine.
Używając połączenia technik podwójnej immunofluorescencji, elucji oraz wstecznego znakowania neuronalnego scharakteryzowano pochodzenie i chemiczne kodowanie włókien nerwowych zaopatrujących jajniki świń rasy wielka biała polska oraz oceniono zdolność jajnikowych neuronów współczulnych CaMG do zmiany swego fenotypu chemicznego („plastyczność") pod wpływem bodźców traumatycznych (przecięcie wypustek obwodowych). Do badań użyto 36 niedojrzałych płciowo zwierząt, podzielonych na dwie grupy (grupa I, n=24 i grupa II, n=12). Zwierzęta grupy I posłużyły do określenia pochodzenia oraz kodowania chemicznego włókien nerwowych jajnika, podczas gdy zwierzęta grupy II wykorzystano do określenia „potencjału plastyczności" sympatocytów CaMG. Dane przedstawione w niniejszej pracy wskazują, iż jajnik świni zaopatrywany jest przez liczne ośrodki nerwowe, reprezentujące zarówno składową auto­nomiczną (część współczulna - CaMG, OG, AR-G, SChG Th14 do L4 oraz S1, doczaszkowa część PCG, przywspółczulna - doczaszkowa część PCG), jak i czuciową (DRG neuromerów Th10 do L3) obwodowego układu nerwowego. Stwierdzono, że w zależności od miejsca lokalizacji, neurony jajnikowe wykazywały zróżnicowane fenotypy immunohistochemiczne: perikariony współczulne w większości zawierały TH/DβH i (lub) NPY, podczas gdy komórki przywspółczulne zawierały różne kombinacje ChAT, NOS, VIP, NPY, SOM i/lub LENK. Neurony afferentne zawierały różne kombinacje SP, CGRP, GAL, NOS i /lub ChAT. Przecięcie aksonów neuronów jajniko­wych CaMG powodowało gwałtowny spadek liczby neuronów TH-IR, wzrost liczby komórek GAL-, NPY- i/lub SOM-IR, natomiast nie miało wpływu na liczbę neuronów VIP-IR. Wyniki przedstawione w niniejszej pracy porównano z danymi uzyskanymi przez innych autorów.
W niniejszej pracy opisano organizację przestrzenną neuronów splotu miednicznego niedojrzałego płciowo samca świni, a także przedstawiono rezultaty badań dotyczących neurochemicznego kodowania tych komórek nerwowych. Opisano również rozmieszczenie neuronów tego splotu unerwiających nasieniowód oraz neurochemiczne cechy tej grupy neuronów. U wszystkich badanych zwierząt stwierdzano obecność większego zwoju - ganglion pelvinum anterior (GPA) - zlokalizowanego w kącie zawartym pomiędzy cewkowym końcem miednicznego odcinka nasieniowodu i częścią doczaszkową gruczołu pęcherzykowego. Pozostałe neurony miedniczne splotu były zgrupowane w zwojach, których ogół tworzył dosyć zwartą strukturę o skomplikowanej budowie. Struktura ta składała się z dwóch pasm zwojów - prawego i lewego, biegnących po bokach i wzdłuż miednicznego odcinka przewodu moczopłciowego, w kącie utworzonym przez ten przewód i gruczoły - pęcherzykowy, a doogonowo - opuszkowo-cewkowy. Wspomniany GPA zapoczątkowywał te pasma od stromy doczaszkowej. Stwierdzono ponadto, iż lewe i prawe pasma zwojów połączone były kilkoma (3-5) pasmami zwojów przebiegających poprzecznie, o kształcie podków wygiętych ku górze, leżących na dogrzbietowej powierzchni miednicznego odcinka przewodu moczopłciowego, pod gruczołami płciowymi dodatkowymi. Przy użyciu techniki wstecznego znakowania neuronów fluorescencyjnym tracerem Fast Blue (FB) wykazano, iż zwoje miedniczne samca świni zawierają wiele neuronów zaopatrujących nasieniowód. Większość FB-pozytywnych (FB+) neuronów unerwiających lewy nasieniowód zlokalizowana była po stronie badanego narządu (ipsilateralnie), ale także, w mniejszej liczbie, po stronie przeciwległej (kontralateralnie) zarówno w GPA, jak i wielu innych zwojach. W badaniach immunohistochemicznych stosowano immunofluorescencyjne barwienia pojedyncze i podwójne, metodę Tramu oraz porównywanie skrawków stycznych, barwionych w kierunku różnych substancji w celu określenia ich współwystępowania w tych samych strukturach nerwowych. Badania te wykazały, iż GPA jest zwojem „mieszanym", składającym się w mniej więcej równej liczbie z neuronów zarówno adrenergicznych, zawierających enzymy toru katecholaminowego (hydroksylazę tyrozyny - TH i β-hydroksylazę dopaminy - DβH), jak i nieadrenergicznych. Jednakże zdecydowana większość zlokalizowanych w GPA neuronów zaopatrujących nasieniowód świni należała do populacji neuronów adrenergicznch. Stwierdzono ponadto, że neurony GPA samca świni zawierają, oprócz enzymów toru katecholaminowego, również wiele neuropeptydów, które mogą współwystępować w tych komórkach nerwowych. Neuropeptydami najczęściej występującymi lub współwystępującymi w neuronach adrenergicznych (także w subpopulacji neuronów unerwiających nasieniowód) były Met5-enkefalina-Arg6- Gly7-Leu8 (MEAGL) i neuropeptyd Y (NPY), w mniejszym zaś stopniu galanina (GAL). Neuropeptydami najczęściej występującymi lub współwystępujacymi w neuronach nieadrenergicznych, w tym także w neuronach FB+, były NPY - naczynioaktywny peptyd jelitowy (VIP) i somatostatyna (SOM) oraz w znacznie mniejszym stopniu peptyd syntetyzowany na genie kalcytoniny (CGRP). W badanych zwojach splotu miednicznego stwierdzono obecność dużej liczby żylakowatych włókien nerwowych zawierających CGRP i jednocześnie substancję P (SP). Włókna te zaopatrywały szczególnie intensywnie neurony adrenergiczne, a zatem i zdecydowaną większość neuronów FB+. Włókna nerwowe zawierające inne badane substancje były znacznie mniej liczne, a pojedyncze na ogól zakończenia nerwowe zaopatrywały niektóre neurony zarówno adrenergiczne, jak i nieadrenergiczne.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.