Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 277

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 14 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  grunty
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 14 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Do podstawowych instrumentów, które powinny być wykorzystywane przez gminy w gospodarce gruntami należą: - instrumenty planistyczne - o charakterze strategicznym: strategia rozwoju gminy, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - o charakterze operacyjnym: miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, koncepcje lub studia programowo-przestrzenne, programy gospodarcze dotyczące sektora nieruchomości - instrumenty realizacyjne - prawno-administracyjne: prawo pierwokupu, prawo wywłaszczenia, służebność gruntowa - finansowo-ekonomiczne: podatek od nieruchomości, rolny i leśny, użytkowanie wieczyste gruntu, dzierżawa gruntu, kara za niezagospodarowanie nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, opłaty i rekompensaty związane z ustaleniami planu miejscowego, opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i leśnej, opłaty adiacenckie, partycypacja społeczności lokalnej w kosztach budowy infrastruktury technicznej. Badane miasta i gminy podmiejskie wypracowały dokumenty planistyczne o charakterze strategicznym. Dla realizacji celów rozwoju by zaspokoić potrzeby bieżące, władze lokalne uznały konieczność prowadzenia długofalowej polityki gospodarowania nieruchomościami gminnymi również pod kątem uzyskiwanych z nich dochodów. Analizowane gminy prowadzą zróżnicowane polityki pozyskiwania dochodów z gospodarki nieruchomościami. Można tu wyróżnić gminy osiągające stale ponadprzeciętne dochody z podatku od nieruchomości, gminy osiągające w tej dziedzinie ponadprzeciętne dochody w zależności od koniunktury i gminy osiągające stosunkowo niskie dochody z podatku od nieruchomości „równoważone" wysokimi dochodami ze sprzedaży gruntów i opłat związanych z tego typu transakcjami. Racjonalne gospodarowanie nieruchomościami przez gminy wymaga ustalenia zasad postępowania (polityki) oraz sposobu tworzenia i realizacji programów operacyjnych. Podstawowymi elementami polityki gospodarowania gruntami są działania dotyczące gminnego zasobu gruntów i aktywizacji rynku nieruchomości oraz stymulowania rozwoju zagospodarowania. W każdej z wymienionych dziedzin należy określić zasady stosowania dostępnych instrumentów. Program operacyjny w zakresie gospodarki gruntami dotyczy realizacji konkretnych zadań sformułowanych w dokumentach planistycznych gminy o charakterze strategicznym. Program taki dla gmin wiejskich i małych miast może dotyczyć całego ich obszaru. W przypadku miasta dużego czy średniej wielkości będzie się on z reguły odnosił do wybranych terenów - na ogół przeznaczonych w studium zagospodarowania przestrzennego do zorganizowanej działalności inwestycyjnej, do przekształceń lub rehabilitacji. Będzie on wówczas elementem kompleksowego programu zabudowy i zagospodarowania lub rehabilitacji danego terenu. W każdym programie operacyjnym powinny być określone: cele jakie należy osiągnąć, oczekiwane efekty, zakres i harmonogram działań, instrumenty realizacji, jednostka realizująca program, środki i źródła finansowania.
Gleboznawcza klasyfikacja gruntów ściśle wiąże się z prowadzeniem ewidencji gruntów i budynków przez starostów, zgodnie z zapisami prawa geodezyjnego i kartograficznego. Rejestr w postaci operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów powstał, był prowadzony i aktualizowany w oparciu o rozporządzenie z 1956 roku w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów aż do 2012 roku. Nowe rozporządzenie zastąpiło wiekowy akt wprowadzając zmiany w dotychczas utrwalonym porządku. Spowodowało to wiele komplikacji dla organów administracyjnych oraz osób wykonujących czynności techniczne. W artykule poruszone zostały kwestie związane z funkcjonowaniem operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów, jego prowadzeniem i aktualizacją w oparciu o uchylony już akt od strony administracyjno-prawnej, jak i w oparciu o rozporządzenie z 12 września 2012 r. Kwestie te dotyczą pojęcia operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów jako rejestru osobnego w stosunku do operatu ewidencji gruntów, czy celu funkcjonowania i zakresu zadań związanych z prowadzeniem operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Wiele problemów powoduje niejasne określenie pożądanych kompetencji osoby, która zostanie powołana do wykonania czynności klasyfikacyjnych w terenie i w zakresie robót kameralnych. Poruszony aspekt klasyfikacji gruntów jest tematem bardzo aktualnym w zakresie gospodarowania nieruchomościami. Dynamiczne zmiany w polskim prawodawstwie wymuszają konieczność uaktualniania starszych przepisów. Znowelizowane akty sprzyjają usprawnieniu działań, a z drugiej jednak strony nie odpowiadają na wszystkie nurtujące pytania, na które osoba administracji musi znać odpowiedź.
Ukraińska polityka gospodarcza użytkowania ziemi i ochrony gruntów jest na etapie kształtowania się. W związku z tym przed państwem jest ważne zadanie opracowania strategii stałego rozwoju. Wymaga to popierania inwestowania w kapitał przyrodniczy i szybkiego powiązania potrzeb społeczeństwa z koniecznością trwalej ochrony środowiska naturalnego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 14 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.