Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 461

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 24 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gospodarka przestrzenna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 24 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Metodom diagnozowania i procedurom rozwiązywania wybranych problemów w gospodarce przestrzennej poświęcona została wykonywana przez zespół autorów z oddziału krakowskiego IGPiK interdyscyplinarna praca, realizowana w ramach Problemu Badawczego nr 4. Jej problematyka obejmuje szeroki zakres zagadnień związanych z gospodarką przestrzenną. Z jednej strony są to zagadnienia natury ogólnej, obejmujące cechy strukturalne systemu planowania na poziomie gminy i regionu, z drugiej - problemy związane z wybranymi aspektami gospodarowania przestrzenią, których rola i znaczenie ujawniły się w ostatnim czasie w stopniu uzasadniającym potrzebę głębszej analizy (jak np. narastanie różnego typu konfliktów). Przyjęty przez autorów zestaw problemów w niejednakowym stopniu był dotychczas rozpoznany zarówno pod względem częstotliwości pojawiania się ich w praktyce życia społeczno-gospodarczego, jak i pod względem skutecznos'ci stosowanych dla ich rozwiązywania metod. Pierwszym więc krokiem było podjęcie badań sondażowych, które miały na celu ustalenie skali występowania poszczególnych problemów w trakcie realizacji przyjętych założeń polityki przestrzennej przez lokalne władze samorządowe i - szerzej - ogólny stan przygotowania poszczególnych gmin do prowadzenia racjonalnej gospodarki przestrzennej na swoim terenie, znajdujący odbicie w opracowanych dokumentach planistycznych. Badania sondażowe wykazały, że zarówno pod względem posiadania niezbędnych informacji, jak i dokumentów planistycznych, stopień przygotowania władz samorządowych polskich miast do racjonalnego sterowania ich rozwojem jest wyraźnie uzależniony od wielkości ośrodka. Lepiej przygotowane są zazwyczaj duże miasta, chociaż nawet wśród największych zdarzają się i takie, w których nie sporządzono jeszcze wszystkich obowiązujących dokumentów (jak studium, program inwestycji publicznych, program zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska). Tym gorszy jest zatem przeciętny stopień planowego przygotowania do takich działań władz mniejszych miejscowości. Sondaż wykazał również nasilenie i źródła różnych sytuacji konfliktowych, rodzących się w związku z realizacją przyjętych planów i programów związanych z gospodarką przestrzenną w toku działalności inwestycyjnej. Konflikty te ujawniają się najczęściej w miastach dużych, mimo ich lepszego przygotowania planistycznego. Badania sondażowe dla większości autorów realizujących niniejszy Problem Badawczy stanowiły punkt wyjścia do dalszych dociekań, opartych na przykładowym materiale, zebranym wcześniej lub wywołanym specjalnie na potrzeby poszczególnych zadań badawczych. Pogłębiona analiza zastosowana przez autorów poszczególnych zadań badawczych wchodzących w skład Problemu pozwoliła na wyciągnięcie szeregu wniosków, grupujących się wokół trzech podstawowych wątków: - niedostatku informacji wyjściowych, służących władzom lokalnym w planowaniu i realizacji gospodarowania przestrzenią, bądź ich niepełnej aktualności; - niespójności uregulowań prawnych odnoszących się do gospodarki przestrzennej; - braku procedur uspołeczniających procesy planowania i realizacji zamierzeń w zakresie gospodarki przestrzennej. Szczególnie istotny wydaje się być drugiz wymienionych wyżej wątków. Nie do końca została rozwikłana sprzeczność pomiędzy potrzebą hierarchicznego uporządkowania planów (co szczególnie widoczne jest w problematyce ochrony środowiska - ale także i np. w komunikacji) a zasadą samorządności, wmyśl której planowanie zagospodarowania terenu jest zadaniem własnym gmin. Sprzeczność ta dodatkowo podsycana jest przez niektóre inicjatywy resortowe, nakładające na gminy obowiązek sporządzania różnego typu dokumentów bez określenia ich relacji do innych już obowiązujących i bez zapewnienia środków, stanowiących rekompensatę uszczuplonych praw własności właścicieli terenu w wyniku uwzględnienia w planie miejscowym różnych zaleceń wynikających z planów innych szczebli (jak np. plany ochrony). Ten potencjalny konflikt nie może być przy tym w porę rozładowywany, ponieważ nie istnieją w naszym systemie prawnym odpowiednie procedury, które wciągałyby w proces planowania, przygotowania operacyjnego inwestycji i kontroli jej późniejszego funkcjonowania zainteresowaną (potencjalnie) społeczność lokalną. A powinny być one wbudowane na każdym szczeblu procesu gospodarowania przestrzenią, co wykazują autorzy większości zadań badawczych wchodzących w skład Problemu.
Porównanie poziomu rozwoju współpracy transgranicznej w Polsce z rozwojem w Europie Zachodniej. Porównania dokonano za pomocą sześciopunktowej skali ocen stosowanej przez Ch. Ricq'a. Współpraca w Polsce znajduje się na poziomie I - wymiana informacji i częściowo III - wstępne uzgadnianie.
Przegląd opracowań wykonanych dla obszarów przygranicznych Polski, Republiki Białoruskiej, Republiki Czeskiej oraz Niemieckiej Republiki Federalnej. Dwa sposoby ujmowania zagadnień gospodarczych, wąski - rozumiany jako wyznaczanie terenów, szerszy - jako gospodarowanie przestrzenią w różnych aspektach: gospodarczym, społecznym i kulturowym.
Pojęcie gospodarki przestrzennej funkcjonujące od wielu lat w literaturze naukowej, praktyce planistycznej i publicystyce nie zostało jednoznacznie zdefiniowane. Sytuacja ta jest wynikiem odmiennego postrzegania istoty zachowań przestrzennych człowieka przez badaczy wywodzących się z odrębnych dyscyplin naukowych. Trudno oprzeć się wrażeniu, że brak jednolitego stanowiska w sprawie definicji wystawia na próbę skuteczność interdyscyplinarnego charakteru badań gospodarki przestrzennej. Zdaniem autora, nie jest to problem wyłącznie teoretyczny, zwłaszcza że dotyczy tak ważnej dla każdego państwa działalności praktycznej jaką stanowi kształtowanie przestrzeni.
Przykład możliwości utworzenia parku - terenów zieleni publicznej - na obszarach o najdroższym gruncie w mieście w USA (Boston). Analiza mechanizmów oddziałujących na proces kształtowania się terenów zieleni w różnych okresach gospodarki.
Informacja stanowi podstawę prawidłowego funkcjonowania rynku nieruchomości. Gospodarka przestrzenna, to „proces transformacji użytkownika i zagospodarowania tere- nów od stanu istniejącego do stanu pożądanego, podporządkowany przyjętym dla danego terytorium celom rozwoju". Rynek nieruchomości stanowi jedno z głównych narzędzi tej transformacji. Funkcjonować on może jedynie w warunkach gospodarki rynkowej respektującej prawo własności stanu równowagi. Wprowadzenie zasad rynkowych w gospodarce nieruchomościami determinuje rozwinięcie niektórych z dotychczasowych, jak również powstanie nowych obszarów działalności, jak: -komunalizację mienia państwowego, - prywatyzację i reprywatyzację nieruchomości, - wycenę nieruchomości, - obrót i pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, - zarządzanie nieruchomościami, - hipoteczne zabezpieczanie kredytu na nieruchomościach, - wprowadzenie wartości nieruchomości do ewidencji gruntów i budynków. W artykule nakreślono potrzeby informacyjne potencjalnych uzytkownik6w rynku nieruchomości, scharakteryzowano zbiory źródłowe oraz opisano główne źródła informacji. Baza danych wykorzystanych w gospodarce nieruchomościami obejmować musi wykorzystanie licznych żródeł zarówno informacji obligatoryjnych, jak i fakultatywnych. to zrodla profesjonalne i specjalistyczne. Poprzez zródła profesjonalne rozumiemy tu instytucje. Należą do nich: - księgi wieczyste, - ewidencja gruntów i budynków oraz nowoczesny kataster, -państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, -geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia te- renu, -system informacji przestrzennej SIP, -miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, -dokumentacja techniczna budynk6w i budowli, -system rejestracji cen nieruchomo£ci, -statystyka publiczna, -normatywy do wycen budynków i budowli, -Rejestr Podmiotów Gospodarki Narodowej REGON, - Państwowy Elektroniczny System Ewidencji Ludności PESEL, - rejestr zabytków. Artykuł zarysowuje ważny problem dostępnych wielu źródeł informacji potrzebnej dla zróżnicowanych potrzeb rynku nieruchomości. Istotnym aspektem tej stopniowo rozszerzanej informacji są nowe obszary działań na rynku nieruchomości, które powstają w miarę rozwoju tego rynku w Polsce. W okresie ostatnich 10 lat rozwinęła się baza profesjonalnych źródeł informacji, chociaż niektóre z nich zawierają mniejsze lub większe luki. Rosnąca baza informacji dla rynku nieruchomości będzie się rozwijać w następnych latach w Polsce.
Jednym z ważniejszych pomostów między wspomagającą rozwój mechanizmów rynkowych i aktywizującą rozwój przedsiębiorczości polityką gospodarczą a polityką przestrzenną, mającą na celu poprawę ładu przestrzennego, może być idea kształtowania nowej przestrzeni ekonomicznej. Tym intencjonalnie wyodrębnionym, abstrakcyjnym pojęciem określa się sieć rozwoju przedsiębiorczości i wszelkich instytucji ich obsługi. Kształtowanie przestrzeni ekonomicznej, jako przestrzeni tworzenia i obrotu kapitału, powinno prowadzić do rozszerzania terenów atrakcyjnych dla alokacji tego kapitału i lokalizacji inwestycji aktywizujących w efekcie przedsiębiorczość w ich otoczeniu, w dostosowaniu do szeroko pojmowanych względów społecznych i ekologicznych, a także w dostosowaniu do wymogów integracji europejskiej.
Podstawy organizacyjne i prawne oraz zasady odnowy miast; wybrane przykłady - finansowanie inwestycji, uczestnicy, szczególne problemy merytoryczne odnowy miast historycznych - strategia odnowy; tendencje społeczne i problemy współdziałania różnych partnerów.
18
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Funkcja jako cecha przestrzeni

51%
Pojęcie przestrzeni wykorzystywane jest przez specjalistów z wielu dyscyplin. Określają oni przestrzeń podając definicje lub dokonując jej podziałów. Opisywanie przestrzeni, w tym również przestrzeni leśnej, może być też skutecznie dokonywane poprzez analizę jej cech. Jedną z podstawowych cech przestrzeni jest jej funkcja. Stanowi ona podstawę do tworzenia elementów teorii planowego, optymalnego sposobu zagospodarowania przestrzeni. Teorie te mają charakter interdyscyplinarny i powinny być stale udoskonalane dzięki inspiracji różnych nauk.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 24 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.