Prowadzono badania nad zawartością ogólnych i rozpuszczalnych form Cu, Zn, Pb, Cd, Cr i Ni w glebach podmiejskich okolic Olsztyna usytuowanych w krajobrazie sandru wewnętrznego. Badany teren jest geomorfologicznie skomplikowany, gdyż obok piaszczystych powierzchni sandrowych występują pagórki kemowe oraz piaszczyste i gliniaste wzgórza morenowe. Na powierzchniach sandrowych występują gleby rdzawe. Wierzchowiny pagórków kemowych budują gleby rdzawe, a zbocza gleby opadowo-glejowe. Morenowe wzgórza piaszczyste budują gleby rdzawe i arenosole, a wzgórza gliniaste - gleby brunatne na grzbietach i płowe na zboczach. Stwierdzono, że sumaryczna zawartość metali ciężkich w analizowanych glebach, w największym stopniu uzależniona jest od ich składu granulometrycznego. W porównaniu do piasków fluwiglacjalnych, gliny zwałowe zawierają przeciętnie 2-krotnie więcej metali ciężkich, w tym zwłaszcza Zn, Cr i Ni. Stwierdzono występowanie podwyższonej zawartości (do I stopnia zanieczyszczenia) analizowanych pierwiastków w poziomach powierzchniowych, a w glebach brunatno- ziemnych także w podpowierzchniowych poziomach wzbogacenia (cambic, argillic).