W pracy przedstawiono przegląd hipotez struktury substancji humusowych. Z powodu heterogeniczności tych substancji nie jest możliwe zdefiniowanie powtarzalnych struktur, a w badaniach należy operacyjnie posługiwać się pojęciem "system substancji humusowych".
Teoretyczne badania oddziaływań GLY i P z O₂, i OH⁻ przeprowadzono przy zastosowaniu półempirycznych metod chemii kwantowej CNDO/2 i INDO z oryginalnymi parametrami Popie i innych. Minimalizacji energii całkowitych dokonywano przy zmianie kątów i długości wiązań tylko między tymi atomami, które są istotne przy interpretacji oddziaływań lub przebiegu reakcji zachodzących w układzie. Z obliczeń wynika, że cząsteczka tlenu molekularnego może tworzyć kompleksy molekularne z amoniakiem o energii wiązania ΔE = 13 kJ/mol przy R = 2 ‧ 10⁻¹⁰ m, a w kompleksie występuje przeniesienie ładunku Δq = -0.0095 e na O₂ oraz z pirokatecholem o energii wiązania ΔE = 68 kJ/mol przy R₀₁₋₀₅ = 2 ‧ 10⁻¹⁰ m. W kompleksie tym cząsteczka O₂, zyskuje ładunek Aq = -0.069 e. Cząsteczka O₂ może również tworzyć trwałe połączenia z pirokatecholem o energii wiązania ΔE = 279 kJ/mol przy R = 1.35 ‧ 10⁻¹⁰ m. Wyniki obliczeń sugerują możliwość konkurencyjnych reakcji cząsteczek O₂, lub O₂⁻ z pirokatecholem, a powstałe produkty różnią się podatnością na podstawienia nukleofilowe do pierścienia aromatycznego i kierunkiem przeniesionego ładunku elektronowego.