Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 50

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  geotechnics
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Comparison between deformation modulus of rock mass measured by plate jacking and dilatometer tests. For determination of the in-situ deformation modulus of rock mass at Bakhtiari Dam site, located in south-west of Iran, plate jacking tests (PJT) and dilatometer tests (DLT) carried out during the geotechnical investigations. In this study, the results of PJTs and DLTs were compared. This comparison involves 89 vertical and horizontal PJTs and 83 DLTs carried out in 6 rock units of Sarvak formation. Although, both PJTs and DLTs in the Bakhtiari Dam site were performed in same geological and geotechnical conditions, but there are not sufficient side by side data to make a paired two samples correlation. Therefore, the mean of in-situ data was compared at each rock unit. Besides Mann–Whitney U tests were performed to compare in-situ test results. The comparison shows that the deformation modulus measured by both methods has no significant differences. However, in low quality rock masses the moduli measured by the use of DLTs were greater than the modulus measured by PJTs. Conversely, in high quality rock masses the results of PJTs were greater than DLT’s.
2
84%
Omówiono różne czynniki mające wpływ na geotechniczne bezpieczeństwo budowli, począwszy od fazy koncepcyjnej aż po monitoring powykonawczy, oraz podkreślono dużą rolę czynnika losowego. Przedstawiono założenia, oczekiwania i praktyczne trudności związane z wprowadzeniem normy europejskiej EN 1997, w tym trud noś ci w stosowaniu koncepcji częściowych współczynników bezpieczeństwa. Planowane wydanie trzeciej części Eurokodu 7 może znacznie poprawić jakość nor my i tym samym zwiększyć niezawodność projektowania geotechnicznego.
Po kilkuletnim okresie stosowania Eurokodów, jako zharmonizowanych norm europejskich zastępujących wcześniejsze normy krajowe, oraz kilkunastu latach od ich pierwszej publikacji w obecnej formie, trwają prace nad ich kolejną generacją. Artykuł ma na celu przedstawienie stanu działań normalizacyjnych nad nową wersją Eurokodu 7, ze szczególnym uwzględnieniem jego nowej pierwszej części poświęconej wyłącznie zasadom ogólnym projektowania geotechnicznego. W celu pełnego wyjaśnienia problematyki normalizacji przedstawiono istotne kwestie powiązane z wewnętrznymi regulacjami CEN. Zrozumienie trudności w procesie wdrażania norm europejskich wymaga rozpatrzenia kontekstu, z którego wynikają zapisy oraz wymagania przedstawione w tych normach.
5
84%
W pracy przedstawiono zagadnienie stateczności dna wykopu jako stanów granicznych HYD Eurokodu 7. Pokazano, że dla wykopów otoczonych ściankami szczelnymi dwa warunki stanów granicznych HYD podane w Eurokodzie 7 prowadzą do różnych wartości globalnego współczynnika bezpieczeństwa. Dla warunku stateczności wyrażonego w siłach działających na blok gruntu w sąsiedztwie ścianki szczelnej globalny współczynnik bezpieczeństwa F = 1,5, a dla warunku wyrażonego w naprężeniach efektywnych F = 3. Na przykładzie wykopu liniowego zilustrowano metodykę obliczeń stateczności dna wykopu zgodnie z EC7.
W artykule przedstawiono zasady tworzenia modelu obliczeniowego warstwowej konstrukcji drogowej współpracującej z podłożem gruntowym, zgodnie z wymaganiami EC7. Przedstawiono również możliwość adekwatnego odtworzenia zachowania podłoża gruntowego przy przyjęciu odpowiednich związków konstytutywnych do opisu zachowania poszczególnych warstw układu.
W artykule zaprezentowano możliwość wykorzystania rozległych analiz numerycznych w kontekście głębokich posadowień budynków w rejonie Warszawy. Zwrócono uwagę na specyfikę omawianego rejonu związaną z występowaniem złożonych warunków gruntowo-wodnych. W pracy zaproponowano tok postępowania związany z konstrukcją modeli oraz przebiegiem obliczeń numerycznych. Zwrócono uwagę na czynniki mające istotny wpływ na wyniki końcowe prowadzonych analiz. Omówiono konieczność prowadzenia procesu kalibracji numerycznych modeli obliczeniowych z punktu widzenia praktycznego wykorzystania uzyskanych wyników. Na podstawie zaprezentowanych przykładów i przeprowadzonych analiz sformułowano wnioski końcowe.
10
67%
W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące metodyki badań laboratoryjnych gruntów zgodnie z zaleceniami Eurokodu 7 i norm związanych. Omówiono również, pod kątem aspektów poznawczych i praktycznych, referaty zakwalifikowane na I Konferencję Naukowo-Techniczną ProGeotech 2013 „Projektowanie geotechniczne – badania i dobór parametrów”. Do sesji 2. „Badania laboratoryjne według EC 7” zgłoszono 6 artykułów, których najważniejsze osiągnięcia i wnioski podsumowano w niniejszej pracy.
11
67%
W projektowaniu geotechnicznym według zasad i reguł podanych w Eurokodzie 7 [PN-EN 1997-1:2008], normie zalecanej do stosowania od 2010 roku w krajach Unii Europejskiej, jednym z najważniejszych zadań inżynierskich jest dobór parametrów do sprawdzenia wszystkich możliwych do wystąpienia w projektowanych budowlach stanów granicznych. W określaniu wartości charakterystycznych parametrów geotechnicznych, w tym wytrzymałościowych i odkształceniowych, należy w sposób ostrożny i przemyślany zastosować metody statystyczne, zarówno klasyczne, jak i podejście bayesowskie. Analiza statystyczna Bayesa uzasadniona jest szczególnie w przypadku dysponowania i uwzględniania w doborze parametrów wartości a priori, na przykład wartości eksperckich parametrów geotechnicznych lub w przypadku możliwości powiększania liczebności zbiorów parametrów i danych geotechnicznych, co stanowi podstawę projektowania metodą obserwacyjną. W artykule przedstawiono przykłady analiz danych geotechnicznych z wykorzystaniem teorii Bayesa, których celem było określenie wpływu zakresu badań geotechnicznych, w tym liczby i rodzaju sondowań oraz ich odległości od projektowanego obiektu, na parametry charakterystyczne podłoża. Ponadto przedstawiono znaczenie teorii Bayesa w projektowaniu stóp fundamentowych w przypadku wykorzystywania w projektowaniu metody obserwacyjnej. Wyniki analiz wskazują na przydatność teorii Bayesa w rozwiązywaniu wielu zadań geotechnicznych.
12
67%
Laboratoryjne badanie sztywności gruntu w przedziale małych odkształceń jest zadaniem niezwykle trudnym ze względu chociażby na niewystarczającą rozdzielczość i niezadowalającą dokładność urządzeń do pomiaru obciążeń oraz przemieszczeń. Istnieją możliwości regularnego przeprowadzania analiz sztywności gruntu dla małych odkształceń w aparacie trójosiowego ściskania z lokalnym pomiarem przemieszczeń. Niestety metoda ta ze względu na wysokie koszty stosowana jest zazwyczaj tylko w projektach badawczych. Dodanie elementów bender do aparatu trójosiowego znacznie ułatwiło przeprowadzanie badań prędkości rozchodzenia się fali ścinającej, a w konsekwencji – początkowego modułu ścinania. Badania te stały się proste i opłacalne, wykonywane powszechnie w laboratoriach geotechnicznych na całym świecie. W wymaganiach Eurokodu 7 brak jest obszernego, dokładnego opisu tej techniki badawczej, tym niemniej zasygnalizowane zostały specjalistyczne badania sztywności gruntu, na przykład wykorzystujące pomiar prędkości fal sejsmicznych, zwłaszcza w przypadku małych odkształceń (tj. mniejszych niż 0,1%). Dlatego też za właściwe uznano wyjaśnienie idei badań elementami bender. W artykule zaprezentowano zwięzłą metodykę badań w aparacie trójosiowego ściskania wyposażonym w piezoelementy typu bender, związaną z pomiarem prędkości fali ścinającej, wraz z przykładowymi wynikami badań doświadczalnych przeprowadzonymi na wybranym gruncie spoistym pochodzącym z terenu Warszawy. Ponadto wyznaczono zależności prędkości fali ścinającej oraz wartości początkowego modułu ścinania w funkcji na przykład średniego ciśnienia efektywnego.
Normy europejskie (Eurokody) zakładają, że wdrażane są odpowiednie działania na każdym etapie procesu inwestycyjnego – od badań wstępnych, poprzez fazę projektu, wykonawstwa, aż po użytkowanie i obsługę obiektu. Głównym celem tych działań jest ograniczanie możliwych zagrożeń, w tym związanych ze zmiennością warunków w podłożu (georyzyko). Pierwszym krokiem jest poprawne rozpoznanie warunków geotechnicznych podłoża budowlanego. Artykuł ma na celu przypomnienie o losowej zmienności ośrodka gruntowego, wymagań związanych z poprawnym rozpoznaniem i badaniem podłoża według PN-EN 1997-2 jako elementy wyjściowe do projektowania geotechnicznego oraz o konsekwencjach wynikających z błędów w opisie analizowanego modelu budowy geologicznej. Szczególnie obiekty budownictwa podziemnego (tunele, obiekty realizowane w głębokich wykopach) są narażone na wszelkie georyzyka i wymagają większej uwagi oraz świadomości potrzeby ich identyfikacji. Na przykładzie realizacji głębokich wykopów w zróżnicowanych warunkach gruntowo-wodnych w artykule zostaną przedstawione aspekty związane z rolą dokładności rozpoznania geotechnicznego oraz tworzeniem wiarygodnego i użytecznego modelu podłoża, jako elementy pozwalające na identyfikację i minimalizację georyzyka, a także odpowiednie nim zarządzanie.
W artykule przedstawione zostały ogólne zasady wydzielenia warstw gruntów na podstawie sondowań geotechnicznych. Zestawiono wyniki badań CPT oraz DMT z kampusu SGGW, a także wyznaczono w podłożu warstwy geotechniczne. Na podstawie wyników z badań laboratoryjnych, przede wszystkim analizy uziarnienia, rozpoznano rodzaj gruntu i porównano z danymi określonymi w badaniach terenowych. Przeprowadzono również analizę statystyczną danych z badań terenowych. Dodatkowo przedstawiono różnice w klasyfikacji gruntów według polskiej normy PN-86/B-02480 i normy europejskiej PN-EN ISO 14688.
W artykule przedstawiono oryginalną propozycję dostosowania polskiej klasyfikacji gruntów według PN-B-02480:1986 do nomenklatury wymaganej przez PN-EN ISO 14688-1:2006. Uzasadniono w nim, że polska klasyfikacja gruntów na podstawie uziarnienia oraz odpowiadającego mu makroskopowego rozpoznania gruntów spełnia wymagania dotyczące zasad i metodyki rozpoznawania gruntów według PN-EN ISO 14688:2006. Polska klasyfikacja gruntów powinna być – po wprowadzeniu drobnych zmian (tutaj prezentowanych) –dopuszczona do stosowania w ramach PN-EN ISO 14688:2006 poprzez umieszczenie w załączniku krajowym tej normy. Zaprezentowana propozycja powinna wzbudzić przyjazny odbiór u inżynierów branży budowlanej, daje bowiem szansę wprowadzenia normy PN-EN ISO 14688-1:2006 z równoczesnym zachowaniem pojęć, do których są oni w Polsce od kilkudziesięciu lat przyzwyczajeni.
Zawartość frakcji drobnej różnicuje zachowanie gruntów, które pod względem klasyfikacyjnym znajdują się na granicy gruntów spoistych i niespoistych oraz są postrzegane jako materiały przejściowe i trudne do opisu. W artykule przedstawiono wyniki badań 5 materiałów ziarnistych o zróżnicowanej zawartości frakcji drobnej od 10 do 97%. Analizowano charakterystyki konsolidacji i ściśliwości. Analiza wyników badań pozwoliła na sformułowanie wniosków dotyczących zaobserwowanych prawidłowości w zmianach charakterystyk konsolidacji i ściśliwości wraz ze zmianą zawartości frakcji drobnej.
W artykule przedstawiono podstawy teoretyczne dla konstruowania lokalnych zależności empirycznych oraz tzw. interrelationships z badań CPTU, SCPTU, SDMT i VT (badanie sondą obrotową). Zamieszczone zostały także przykłady zależności korelacyjnych dla prekonsolidowanych osadów oraz normalnie konsolidowanych gruntów z grupy „przejściowych" z obszaru Polski. Drugą część artykułu poświęcono wykorzystaniu metody CPTU i DMT do wydzielenia w podłożu jednorodnych warstw podłoża, w kontekście budowy stratygrafi cznej podano zasady konstrukcji modeli 1-D, 2-D i quasi-3-D. W artykule zamieszczono także przykłady i skomentowano podstawy teoretyczne dla konstrukcji modeli sztywności podłoża w układzie 2-D i quasi-3-D. Do konstrukcji modeli wykorzystano moduł ściśliwości. Wartości tego modułu wyznaczono z charakterystyk penetracji z badania CPTU i DMT.
19
67%
Wyznaczenie geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych obejmuje profesjonalne badania terenowe i laboratoryjne gruntu. W praktyce inżynierskiej coraz bardziej popularnym urządzeniem stosowanym do badań terenowych podłoża gruntowego jest sonda statyczna CPTU. Wytyczne i zalecenia dotyczą tylko sondy o powierzchni stożka 10 cm², ale dopuszczają też do użycia m.in. sondę o powierzchni stożka 15 cm². W przypadku wykorzystywania stożków CPTU o różnych rozmiarach pojawia się problem wpływu wielkości sondy na uzyskiwane w trakcie sondowania wyniki. W artykule przedstawiono oraz przeanalizowano wyniki uzyskane w trakcie badań dwiema końcówkami piezometrycznymi: standardową o powierzchni stożka 10 cm² oraz sondą o powierzchni stożka 15 cm².
W artykule opisano wyniki badań przeprowadzonych w aparacie trójosiowego ściskania na próbkach gruntów spoistych o nienaruszonej strukturze. Dla gruntów o szerokim zakresie zmienności wskaźnika plastyczności wykonano kilkadziesiąt oznaczeń parametrów wytrzymałościowych – kąta tarcia wewnętrznego ((φ) i spójności (c'), oraz wytrzymałości na ścinanie w warunkach bez odpływu (cu). Na podstawie analizy wyników badań w odniesieniu do dotychczas stosowanych norm i literatury przedstawiono zależność między wskaźnikiem plastyczności gruntów a kątem tarcia wewnętrznego. Zwrócono również uwagę na przyczyny zawyżania wartości spójności gruntów, przyjmowanej do obliczeń geotechnicznych. Przywołano kilka zaleceń normy Eurokod 7, dotyczących interpretacji wyników badań wytrzymałościowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.