Redukcja liczby pąków kwiatowych na roślinach bobiku powodowała przedłużanie strefy generatywnej, zwiększanie wysokości roślin, powierzchni liści i wartości wskaźnika trwałości ulistnienia (LAD) oraz suchej masy łodyg. Efekty te były tym silniejsze im niżej na pędzie pozostawiano zawiązki kwiatów. Uniemożliwienie rozwoju organów generatywnych na dolnych węzłach strefy kwitnienia wywoływało kompensacyjne reakcje w górnych częściach pędu, polegające na zwiększaniu procentu kwiatów zawiązujących strąki, procentu strąków osiągających dojrzałość oraz wielkości nasion.