Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dynamika rozrastania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Dynamika rozrastania sie niektorych gatunkow i odmian roslin ozdobnych jednorocznych w warunkach przyrodniczych Olsztyna

100%
Kwiatkowska E., Wazbinska J., Januszewicz E.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2005
|
tom 507
|
nr 1
323-331
Do doświadczenia wybrano następujące gatunki i odmiany roślin ozdobnych jednorocznych: aksamitkę rozpierzchłą (Tagetes patula L.) - ‘Bolero’, ‘Carmen’, ‘Petite Orange’ i ‘Tangerine’; aksamitkę wąskolistną (Tagetes tenuifolia CAV.) - ‘Lulu’; lobelię przylądkową (Lobelia erinus L.) - ‘Blue Carpet’ i ‘White Lady’ oraz żeniszek meksykański (Ageratum houstonianum Mill.) - ‘Morskie Oko’ i ‘White Ball’. Badano dynamikę rozrastania się roślin po 2, 4 i 6 tygodniach od posadzenia do gruntu. Dynamika rozrastania się roślin zależała od gatunku, odmiany i warunków pogodowych. Najbardziej dynamicznie rozrastały się aksamitki, w przeciwieństwie do lobelii przylądkowej i żeniszka meksykańskiego, które rozrastały się wolno, ale równomiernie. Stwierdzono znaczne zróżnicowane w powierzchni pokrycia poletka zarówno w obrębie gatunku, jak i odmiany.
2

Wplyw sciolkowania na dynamike rozrastania sie wybranych bylin okrywowych

86%
Debicz R.
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Ogrodnictwo
|
2007
|
tom 41
29-34
3

Dynamika rozrastania sie wybranych bylin okrywowych

86%
Debicz R.
Folia Universitatis Agriculturae Stetinensis. Agricultura
|
2004
|
tom 94
21-26
4

Szczepienie zimowe gatunków liściastych

72%
Babelewski P.
Szkółkarstwo
|
2014
|
nr 1
5

Dynamika rozrastania się wybranych gatunków bylin na glebie ściółkowanej i nieściółkowanej korą sosnową

58%
Debicz R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2009
|
tom 539
|
nr 1
Badania przeprowadzone w latach 2007-2008 objęły pięć taksonów bylin okrywowych: bodziszka Renarda, dąbrówkę Tenora ʻValfredda’, dziurawca rogownicowatego, krwawnika baldaszkowego i lebiodkę gładką ʻRosenkuppel’. Po posadzeniu bylin glebę ściółkowano warstwą kory sosnowej (7 cm). Dynamikę rozrastania się bylin okrywowych oparto na pomiarach i obliczeniach: średnicy roślin i procentu powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę. Badane byliny rozrastały się z różną intensywnością. Najszybciej rozrastały się dziurawiec rogownicowaty i krwawnik baldaszkowy, które po dwóch latach uprawy osiągnęły najlepszy efekt okrycia gleby (100% pokrycia powierzchni poletek, przy zagęszczeniu 4 roślin na 1 m2), najsłabiej natomiast rozrastała się dąbrówka Tenora ʻValfredda’ w obu systemach uprawy. W drugim roku po posadzeniu całkowicie przykryły powierzchnię podłoża także bodziszek Renarda i lebiodka gładka ʻRosenkuppel’, ale tylko na glebie nieściółkowanej. Ściółkowanie korą sosnową niekorzystnie wpłynęło na dynamikę rozrastania się krwawnika baldaszkowego i lebiodki gładkiej ʻRosenkuppel’ w każdym badanym roku. Dąbrówka Tenora ʻValfredda’ w pierwszym roku uprawy lepiej rosła w podłożu bez ściółki, a w następnym roku w glebie okrytej korą sosnową.
6

Dynamika rozrastania się wybranych gatunków bylin na glebie ściółkowanej i nieściółkowanej korą sosnową

37%
Debicz R.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2008
|
tom 525
Badania przeprowadzone w latach 2006-2007 objęły pięć taksonów bylin okrywowych: dzwonek gargański, lepnicę nadmorską ‘Druett’s Variegated’, mokrzycę wiosenną, przymiotno gładkie i penstemon omszony ‘Pygmeus’. Po posadzeniu bylin glebę ściółkowano warstwą kory sosnowej (8 cm). Dynamikę rozrastania się bylin okrywowych oparto na pomiarach i obliczeniach: średnicy roślin i procentu powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę. Badne byliny rozrastały się z różną intensywnością. Najszybciej rozrastały się lepnica nadmorska ‘Druett’s Variegated’ oraz mokrzyca wiosenna, które po dwóch latach uprawy osiągnęły najlepszy efekt okrycia gleby (100% pokrycia powierzchni poletek, przy zagęszczeniu 4 roślin na 1 m²), najsłabiej natomiast rozrastał się dzwonek gargański i penstemon omszony ‘Pygmaeus’. W drugim roku po posadzeniu szybko i równomiernie zarastało powierzchnię podłoża przymiotno gładkie. Ściółkowanie korą sosnową korzystnie wpłynęło na dynamikę rozrastania się lepnicy nadmorskiej ‘Druett’s Variegated’ w każdym badanym roku oraz na intensywność rozrastania się przymiotna gładkiego i penstemonu omszonego ‘Pygmeus’ w pierwszym roku uprawy. Pozostałe byliny lepiej rozrastały się na glebie nieściółkowanej korą sosnową.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.