Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 29

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dostepnosc komunikacyjna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Artykuł podejmuje tematykę dostępności gmin wiejskich w obszarach metropolitalnych. Badania obejmują analizę dostępności w Łódzkim Obszarze Metropolitalnym. W odniesieniu do gmin wiejskich dostępność tych jednostek samorządowych pozwala na budowanie ich konkurencyjności. W artykule opisano również poziom rozwoju społeczno-gospodarczego gmin wiejskich Łódzkiego Obszaru Metropolitalnego. Wskaźnik rozwoju opracowany został przy użyciu taksonomicznej miary rozwoju Hellwiga. Podejście to pozwala na uszeregowanie jednostek terytorialnych w zależności od prezentowanego poziomu rozwoju, co daje możliwość stworzenia rankingów, które mogą podlegać wszechstronnej analizie. Zgodnie z założeniami programów unijnych obszary wiejskie powinny rozwijać się wieloaspektowo. Na wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich, szczególnie w obszarach metropolitalnych ma wpływ atrakcyjność pod względem infrastrukturalnym. Odnosi się to zarówno do dostępności gminy, jak również do zapewnienia jej mieszkańcom odpowiedniej jakości usług, co wiąże się z szeroko pojętą infrastrukturą techniczną i instytucjonalną. Próbę wszechstronnego ujęcia rozwoju stanowi prezentowana w artykule metoda, pozwalająca wskazać gminy wiejskie o wyższym poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego z uwzględnieniem aspektu dostępności gmin. W artykule podjęto również próbę porównania rankingów dostępności i rozwoju społeczno-gospodarczego.
Stosownie do przepisów ustawy o samorządzie gminnym, sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego należą do zadań własnych gminy. Zarządcą dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Zaliczenie drogi do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu. Z budową i utrzymaniem dróg gminnych wiążą się duże koszty obciążające budżet gmin, związane m.in. z przejęciem terenów komunikacji publicznej za odszkodowaniem, budową drogi oraz bieżącym utrzymaniem drogi (naprawa nawierzchni, odśnieżanie). Działki gruntu wydzielone pod nowe drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych stają się z mocy z prawa własnością podmiotów publicznoprawnych z dniem, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna lub z dniem wejścia w życie uchwały rady gminy o scaleniu i podziale nieruchomości. Gmina powinna ponadto zapewnić dostępność komunikacyjną do terenów zainwestowanych lub planowanych do zabudowy w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. W pracy przedstawiono problematykę związana z zadaniami gminy w odniesieniu do dróg gminnych, a następnie wskazano błędy w projektowaniu powiązań komunikacyjnych w planach miejscowych i sposoby ich naprawy.
Wiele gmin traktuje obecnie turystykę jako niezwykle istotny czynnik aktywizacji gospodarczej oraz swoisty stymulator rozwoju gospodarczego. Jest to szczególnie widoczne na obszarach charakteryzujących się wysoką atrakcyjnością turystyczną, którą determinują w sposób komplementarny: walory turystyczne, dostępność komunikacyjna oraz stan zagospodarowania turystycznego. Celem poznawczym pracy jest ocena wybranych elementów atrakcyjności turystycznej powiatów województwa opolskiego. Realizowane badania mają również cel praktyczny, gdyż ich wyniki zostaną wykorzystane przez ekspertów rozpatrujących wnioski o dofinansowanie projektów w ramach RPO WO 2007–2013. Materiał badawczy w niniejszej pracy ma charakter wtórny i został pozyskany w wyniku studiowania materiałów statystycznych oraz literatury i opracowań bibliograficznych. Zastosowano metodę opisową, należącą do grupy metod badawczych o charakterze indukcyjnym. Zakres przestrzenny badań obejmował 12 powiatów województwa opolskiego, a czasowy – rok 2008. Przedmiotem analizy są wybrane elementy atrakcyjności turystycznej badanego obszaru. W badaniu uwzględniono: powierzchnię obszarów chronionych, liczbę obiektów muzealnych, długość dróg publicznych, liczbę wypadków drogowych, liczbę obiektów noclegowych oraz liczbę miejsc noclegowych. Do oceny atrakcyjności turystycznej badanych powiatów posłużono się wielowymiarową analizą porównawczą – metodą wzorca rozwoju. Biorąc pod uwagę analizowane w pracy cechy diagnostyczne, zagregowane do miary rozwoju, najbardziej atrakcyjne turystycznie na terenie Opolszczyzny są powiaty: nyski, opolski i strzelecki, zaś najmniej: krapkowicki i kędzierzyńskokozielski. Do powiatów o wysokiej atrakcyjności turystycznej zaliczyć można tylko powiat nyski, do średniej zaś opolski. Pozostałe powiaty województwa należy uznać za obszary o niskiej atrakcyjności turystycznej. Duże znaczenie poznawcze i aplikacyjne poruszanych w pracy kwestii powoduje, że niezwykle istotne wydaje się być prowadzenie dalszych, pogłębionych badań nad atrakcyjnością turystyczną. Niezbędne wydaje się jednak znaczne rozszerzenie zbioru cech diagnostycznych, opisujących atrakcyjność turystyczną oraz zastosowanie bardziej wyrafinowanych metod analizy statystycznej.
Celem rozważań jest próba odpowiedzi na pytanie: czy współczesna jakość i poziom charakterystyk gmin Lądek Zdrój i Stronie Śląskie kwalifikuje teren jako obszar marginalny, czy może już jako peryferyjny. Gdy dystans jest niewielki, a efektem są wyraźne deformacje, to terytorium posiada cechy obszaru marginalnego. Jeśli wielość, istotność i różnorodność problemów powoduje zwiększenie dystansu, gdy następuje odizolowanie czy odseparowanie, gdy występują formy patologiczne, a efektem są postacie zdegradowane, to osiągany jest już poziom obszaru peryferyjnego. Dystans to wypadkowa dostępności terenu (możliwości skomunikowania), tożsamość obszaru oraz zagadnienie: użytkowanie a funkcja obiektów. Zidentyfikowane charakterystyki lokalne parametrów, kwalifikują teren jako obszar marginalny. Dalsza kontynuacja dotychczasowej opcji rozwoju, to zwiększenie dystansu i w konsekwencji niebezpieczeństwo peryferyjności.
Przedmiotem artykułu jest analiza prawna jednego z podstawowych warunków wydania decyzji o warunkach zabudowy, określanego jako „dobre sąsiedztwo". Autorka wskazuje na wyraźne zmiany w interpretacji tego przepisu, dokonywane zarówno przez przedstawicieli doktryny, jak i sądy administracyjne. Tym niemniej nadal podstawowym elementem uwzględnianym przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy jest ład przestrzenny.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.