Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 54

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  direct sowing
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The paper presents results on the influence of four-year simplified tillage and direct sowing in the 4-year long crop rotation on some soil structure and water stability indices. The results obtained indicate a significant influence of tillage and direct sowing on the soil structure. The experiment showed that compared with traditional tillage and direct sowing, overall soil clodiness was improved and soil pulverisation was lowered. A significant increase of the mean weight diameter of aggregates was found with a simultaneous increase of water stability properties.
Fosfatazy glebowe odgrywają główną rolę w procesach mineralizacji fosforu organicznego, a ich aktywność jest wskaźnikiem biodostępności fosforanów w glebie. Celem pracy było określenie wpływu zróżnicowanej intensywności uprawy roli na aktywność fosfataz glebowych. W schemacie doświadczenia polowego, założonego na glebie piaskowej uwzględniono 3 systemy uprawy: klasyczny (płużny), bezorkowy i siew bezpośredni. Stosowanie uproszczeń uprawowych stymulowało istotnie aktywność fosfataz, co z praktycznego punktu widzenia ma duże znaczenie w aspekcie rozpoznania procesów uwalniających zmagazynowane składniki pokarmowe roślin. Analiza korelacji pomiędzy aktywnością fosfataz a zawartością przyswajalnych form fosforu w glebie wskazuje, że fosfatazy glebowe odzwierciedlają czynniki wpływające na biodostępność fosforanów w glebie.
W pracy przedstawiono wyniki badań z lat 1994–2000. Celem badań było porównanie działania różnych sposobów uprawy na wybrane właściwości struktury gleby. Ścisłe doświadczenie polowe założono metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach na glebie średniej. Prace badawcze realizowano na trzech obiektach. Obiektem kontrolnym były poletka, na których przeprowadzono tradycyjną uprawę pod burak cukrowy. Na pozostałych dwóch obiektach uprawę zróżnicowano wprowadzając międzyplon lub rezygnując z uprawy płużnej na rzecz siewu bezpośredniego. Glebę do analiz pobrano z poletek przed zbiorem buraka cukrowego z warstw 0–5 i 5–30 cm. Przesiewając próbkę gleby o masie 2 kg określono średnią ważoną średnicę agregatu — MWDa. Wydzielone agregaty przesiano na mokro w aparacie Bakszejewa i obliczono średnią ważoną średnicę gruzełka MWDg oraz wskaźnik wodoodporności WOD i stałą wodoodporności K. Stosowanie w uprawie buraka cukrowego międzyplonu ścierniskowego, w stosunku do uprawy tradycyjnej, powodowało wzrost średniej ważonej średnicy gruzełka oraz pogorszenie wodoodporności agregatów glebowych i wskaźnika strukturalności gleby. We wszystkich badanych systemach uprawy buraka cukrowego warstwa gleby 0–5 cm charakteryzowała się największą średnią ważoną średnicą agregatu i gruzełka.
Celem przedstawionych badań była ocena zmian właściwości retencyjnych gleby brunatnej wytworzonej z gliny zwałowej wywołanych siedmioletnim stosowaniem uproszczeń uprawowych. W eksperymencie zastosowano trzy systemy uprawy roli: uprawę klasyczną - CT jako obiekt kontrolny, uprawę bezorkową - PL i siew bezpośredni - DD. Uzyskane w doświadczeniu rezultaty właściwości retencyjnych gleby brunatnej pozwalają zauważyć, że zmiany wywołane stosowaniem zredukowanych systemów uprawy były niewielkie. Gleba obiektów uprawianych klasycznie pługiem wykazywała zwykle najlepsze zdolności do magazynowania najcenniejszych dla roślin kategorii wody. Zaniechanie orki i drastyczne zredukowanie uprawy do siewu bezpośredniego (DD) nie spowodowało, w stosunku do uprawy klasycznej (CT), praktycznie żadnego pogorszenia możliwości retencjonowania wody przez glebę. Jednak najmniej korzystnie w okresie pomiarowym na badane właściwości oddziaływała uprawa bezorkowa (PL).
Celem badań było określenie wpływu uprawy płużnej (UP) i siewu bezpośredniego (SB) na ogólną zawartość węgla organicznego (Corg) w glebie oraz na zawartość: a) lekkich frakcji węgla – particulate organic matter (POM) o średnicy cząstek 2-0,05 mm, b) zhumifikowanej frakcji węgla (HF) związanej z cząsteczkami pyłu i iłu (<0,05 mm). Podstawę badań stanowiło doświadczenie polowe założone w 1975 roku w RZD Chylice na czarnej ziemi o składzie granulometrycznym gliny piaszczystej/piasku gliniastego mocnego. Próby gleby pobrano w latach 2009-2010, wiosną (maj) i jesienią (październik), z głębokości 0-10 i 10-20 cm. Stosowanie siewu bezpośredniego przyczyniło się do znacznego zwiększenia zawartości w glebie Corg, zwłaszcza w warstwie 0-10 cm (o 33%). Udział frakcji POM w ogólnej zawartości Corg wynosił w warstwie gleby 0-10 cm 16,9% w warunkach siewu bezpośredniego oraz 13,1% w warunkach uprawy płużnej. Frakcja POM była bardziej podatna na zmiany pod wpływem badanych systemów uprawy gleby niż frakcja zhumifikowana (HF) i ogólna zawartość Corg w glebie.
Badania przeprowadzono w latach 1999-2002 w Stacji Badawczej Brody, należącej do Akademii Rolniczej w Poznaniu. Celem badań była ocena wpływu systemów uprawy roli (tradycyjnego, uproszczonego i siewu bezpośredniego) na plonowanie i zachwaszczenie kukurydzy oraz na fizykochemiczne właściwości gleby. Uprawa uproszczona i siew bezpośredni zmniejszyły liczbę i wysokość roślin oraz plon suchej masy kukurydzy w porównaniu z uprawą tradycyjną. Kilkuletnie stosowanie systemów uprawy uproszczonej spowodowało niekorzystne zmiany większości fizycznych właściwości gleby oraz zwiększyło zachwaszczenie kukurydzy. Zmiana systemu uprawy płużnej na uproszczoną lub siew bezpośredni przyczyniła się do akumulacji C, N, K i Mg w wierzchniej warstwy gleby.
The aim of the study was to determine the number, weight and weed composition in the field of winter wheat grown in 2003–2005 on degraded chernozem. In a plot experiment a comparison was made of conventional and simplified presowing cultivation which included two levels of field protection against plant diseases and pests. It was proven that in conditions of fertile and being in high culture chernozem soils, the use of simplified preharvest and postharvest tillage did not increase weed infestation of winter wheat in comparison with conventional tillage. In each experimental object dominated the weed species Viola arvensis and Fallopia convolvulus.
W pracy oceniano wpływ trzech sposobów uprawy roli (płużny, bezorkowy i siew bezpośredni) oraz przebiegu pogody (temperatura, opady) na plonowanie jęczmienia jarego za okres 1994-1999. Temperatury w okresie siew-wschody wahały się od 7,9 do 11,7°C, w następnych okresach ich wartości systematycznie rosły. Najbardziej zróżnicowane (od 0 do 112,5 mm) i zmienne (145%) opady wystąpiły o okresie od dojrzałości mlecznej do woskowej. Najwyższe plony za cały okres badawczy odnotowano na obiekcie z tradycyjną uprawą płużną (32,1 dt·ha-1). Uprawa bezorkowa i siew bezpośredni spowodowały istotne obniżenie wydajności. Najlepiej jęczmień plonował w latach 1996 i 1997 na uprawie tradycyjnej, najgorzej zaś w latach 1994 i 1999. Uzyskano wówczas odpowiednio 26,0 i 13,5 dt·ha-1, przy średniej za cały okres badawczy 28,7 dt·ha-1.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.