W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu wilgotności biomasy roślinnej (ślazowca pensylwańskiego) oraz nacisku jednostkowego tłoka na parametry brykietowania (zagęszczania), podatność surowca na zagęszczanie oraz jakość uzyskanych aglomeratów. Zagęszczanie surowca przeprowadzano przy wykorzystaniu maszyny wytrzymałościowej Zwick typ ZO2O/TN2S i zespołu prasującego z matrycą zamkniętą o średnicy komory 15 mm. Wilgotność materiału wynosiła od 10 do 18%. Zagęszczanie prowadzono dla trzech maksymalnych nacisków jednostkowych tłoka na materiał 57 MPa, 85 MPa i 113 MPa. Stwierdzono, że wraz ze wzrostem wilgotności rośnie gęstość materiału w komorze i rozprężenie aglomeratu, natomiast maleje gęstość aglomeratu oraz praca zagęszczania. Wzrost wilgotności polepsza podatność surowca na zagęszczanie oraz pogarsza jakość aglomeratów pod względem ich wytrzymałości. Wraz ze zwiększeniem nacisku tłoka rośnie gęstość aglomeratu, praca zagęszczania i odporność mechaniczna aglomeratu.
Duże zapotrzebowanie na biomasę wykorzystywaną na cele energetyczne spowodowało zwrócenie większej uwagi na uprawne rośliny energetyczne. Jedną z tych roślin jest miskant olbrzymi. W artykule przedstawiono wyniki badań procesu zagęszczania miskanta olbrzymiego. Na podstawie analizy wyników przeprowadzonych badań określone zostały podstawowe parametry procesu zagęszczania oraz jakości otrzymanych brykietów z miskanta olbrzymiego, przeznaczonych na cele energetyczne.
Przedstawiono wyniki badań nad określeniem wpływu wilgotności biomasy roślinnej (miskant cukrowy, spartina preriowa i ślazowiec pensylwański) na parametry zagęszczania. W szczególności wyznaczono podatność surowca na zagęszczanie oraz jakość uzyskiwanych aglomeratów. Stwierdzono, że wraz ze wzrostem wilgotności, rośnie gęstość surowca w stanie zsypnym oraz gęstość materiału w komorze zagęszczania. Wykazano istnienie bardzo silnej liniowej zależności pomiędzy wilgotnością surowca a podatnością na zagęszczanie (R = 0,98). Stwierdzono, iż najniższe zapotrzebowanie energii występuje podczas zagęszczania mączki z miskanta (średnio 22,38 Jxg-1), najwyższe zaś odnosi się do aglomerowania ślazowca i wynosi średnio 29,21 kJxkg-1. Natomiast odporność mechaniczna aglomeratu przyjmuje najwyższą wartość (0,67 MPa) w odniesieniu do produktu otrzymanego ze ślazowca o wilgotności 10%.