Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  beef carcass
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The use of sternomanbidularis muscle for beef quality assessment.The goal of the research was to check the possibilities of using sternomandibularis muscle instead of the longissimus lumborum muscle to assess the physico-chemical traits and the chemical composition of cattle meat. Thirty carcasses were chosen for testing (10 carcasses of each of the following categories: bulls, heifers and cows). The longissimus lumborum muscle (LL) and sternomandibularis muscle (StM) samples were taken 72 hours post mortem for the quality evaluation. It was found that the pH of the StM muscle dropped down slower than in the LL muscle. What is more, the StM muscle had a better water holding capacity, higher water content and lower fat content than the LL muscle. No significant differences were found between the muscles when it comes to lightness and pH72. In the heifer and bulls carcasses no differences were found in terms of shear force. A significant interdependence was demonstrated between muscles in the following traits: pH48 (r=0.77), fat content (r=0.68) and water content (r = 0.47). Due to this fact and based on the measurements of the StM it was possible to develop regression equations to estimate the values of the above mentioned traits for the LL. So it is possible to substitute the LL with the StM in the beef quality evaluation especially in terms of the following traits: pH48, pH72, lightness, fat and water content for all of the cattle categories. It is also possible to substitute the LL muscle with the StM muscle in the beef quality tests in terms of protein content and meat tenderness measured with the shear method for bulls and heifers.
Celem pracy było określenie wpływu klas uformowania i otłuszczenia tusz wołowych ocenianych systemem EUROP na jakość mięsa. Badano populację 216 tusz krów rasy nizinnej czarno-białej, reprezentującą trzy klasy uformowania i cztery klasy otłuszczenia w celu określenia zależności pomiędzy jakością mięśnia longissimus thoracis a klasami EUROP. Ocena jakościowa mięśnia obejmowała pomiar pH₂₄, parametry barwy w systemie CIE L*a*b* mierzone przy użyciu spektrofotometru Minolta CR-400 oraz ocenę marmurkowatości. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że zarówno klasyfikacja uformowania, jak i otłuszczenia nie wiążą się z jakością mięsa w klasach R i O oraz w klasach 2, 3 i 4. Wykazano natomiast, że mięso tusz klasy uformowania P oraz klasy otłuszczenia 1 charakteryzowało się wyższym pH₂₄ (p ≤ 0,01) i większą częstotliwością występowania odchyleń jakościowych typu DFD (ang. Dark Firm Dry). Ponadto mięso tusz klasy otłuszczenia 1 cechowało się najniższymi wartościami parametrów składowych barwy a* i b* (p ≤ 0,01) oraz mniejszą marmurkowatością (p ≤ 0,01) w porównaniu z klasami 3 i 4. Klasy uformowania i otłuszczenia krów miały związek z masą tusz ciepłych, która wzrastała wraz ze zwiększeniem stopnia uformowania (p ≤ 0,01) oraz ze zwiększeniem stopnia otłuszczenia (p ≤ 0,01). Wielkość powierzchni przekroju mięśnia longissimus thoracis nie zależała od klasy otłuszczenia (p ≤ 0,88), różniła się natomiast w zależności od klasy uformowania i wykazywała istotną różnicę pomiędzy klasą P a klasami O i R (p ≤ 0,05).
W celu urozmaicenia oferty handlowej oraz podwyższenia wartości tuszy bydlęcej, w przemyśle mięsnym istnieje tendencja i potrzeba poszukiwania nowych wyrębów kulinarnych. Szczególną uwagę zwraca się na mięśnie znajdujące się w ćwierćtuszy przedniej, które najczęściej są kierowane do produkcji wyrobów rozdrobnionych. Celem pracy było porównanie składu chemicznego i jakości wybranych ośmiu mięśni bydlęcych z ćwierćtuszy przedniej i tylnej: m. infraspinatus (IS), m. triceps brachii (TB), m. serratus ventralis (SV), m. pectoralis profundus (PP) m. longissimus dorsi (LD), m. semimembranosus (SM), m. semitendinosus (ST), m. bicepsfemoris (BF). Mięśnie nie różniły się między sobą pod względem zawartości wody i związków mineralnych oznaczonych jako popiół. Zawartość tłuszczu była największa w mięśniu IS a najmniejsza w SM. Najwięcej białka zawierał LD a najmniej IS. Metoda obróbki cieplnej (pieczenie, smażenie, grilowanie) nie wpływała istotnie na ocenę sensoryczną mięsa z poszczególnych mięśni. Zaobserwowano następujące tendencje: smażenie było optymalną metodą obróbki SM, grilowanie - ST, TB i SV a pieczenie - BF. Istotny wpływ na wyniki oceny sensorycznej miał rodzaj mięśnia. Najwyżej zostały ocenione mięśnie: LD, IS, TB i SV, a najniżej BF, SM i PP. Wartości siły cięcia mięśni były ujemnie skorelowane z kruchością mięsa ocenianą sensorycznie. Jakość mięśni z ćwierćtuszy przedniej IS, TB i SV jest porównywalna z LD, co świadczy o tym, że mogą być one sprzedawane jako mięso kulinarne.
Materiał doświadczalny stanowiły buhajki rasy hereford (14 szt.) i limousine (11 szt.) żywione kiszonką z kukurydzy, bądź kiszonką z traw jako paszami podstawowymi w dawkach pokarmowych. Po zakończonym opasie (420 ± 7 dni) buhajki ubijano w zakładach mięsnych. Po 24 h post mortem z prawych półtusz pobierano próbki dwóch mięśni - najdłuższego grzbietu (m. longissimus - LD) i półścięgnistego (m. semitendinosus - ST), w których analizowano pH i teksturę mięsa. Stwierdzono, że buhajki rasy limousine miały większą masę przedubojową i wskaźnik wydajności rzeźnej, a ich tusze oraz tusze buhajków żywionych kiszonką z kukurydzy zaliczono do wyższych klas uformowania i otłuszczenia w systemie EUROP. Ponadto stwierdzono, że mięso tych buhajków miało wyższe wartości pH48, co wynikało z większej częstotliwości występowania u nich mięsa DFD. W badaniach odnotowano istotny wpływ rasy i zastosowanej diety na parametry tekstury mięsa. Mięso buhajków rasy limousine (mięsień LD i ST) charakteryzowało się mniejszą sprężystością oraz większą twardością, gumowatością, żuwalnością i siłą cięcia (mięsień LD). W obrębie grup żywieniowych stwierdzono niższą średnią wartość siły cięcia oraz większą twardość i gumowatość próbek mięśni ST oraz większą sprężystość mięśni LD pochodzących z tusz buhajków żywionych kiszonką z kukurydzy.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.